Είναι ο Οικουμενικός υπεύθυνος για επιδρομές των τέκνων του στη Μπουκοβίνα;

Αστυνομία στην αυλή του ναού της UOC στο χωριό Μιχάλτσα. Φωτογραφία: cv.npu.gov.ua

Συνηθισμένη υποκρισία ή μια νέα θεολογία κατάληψης από την ΟCU;

Την 1η Νοεμβρίου 2019 οι εκπρόσωποι της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας προσπάθησαν να καταλάβουν δύο εκκλησίες στην περιοχή Τσερνιβτσί. Πρόκειται για την εκκλησία τους προς τιμήν των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ στο χωριό Στάρα Ζάντοβα και την εκκλησία προς τιμήν της Κοίμησης της Θεοτόκου στο χωριό Μιχάλτσα.

Και οι δύο καταλήψεις έχουν πολλά κοινά και είναι τόσο ζωντανές μαρτυρίες του πνεύματος που επικρατεί στο εσωτερικό της ΟCU που πρέπει να πούμε πιο λεπτομερώς γι’ αυτά.

Στάρα Ζάντοβα: Οι συγγενείς του Ντουμένκο επιτίθενται στην Ορθόδοξη Εκκλησία

Στις 5 μ.μ., τα μέλη της θρησκευτικής κοινότητας της UOC στο χωριό Στάρα Ζάτνοβα της Περιφέρειας Τσερνιβτσί πληροφορήθηκαν ότι άγνωστοι άνθρωποι ήταν στην εκκλησία τους. Όπως αποδείχθηκε αργότερα, ήταν κάποιοι ντόπιοι και τρεις «ιερείς» της ΟCU.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η κλειδαριά στην πόρτα του ναού κόπηκε προσωπικά από τον Μιχαήλ Πόλιακ, σύζυγο της «νονάς» του επικεφαλής της ΟCU Επιφάνιου Ντουμενκο. Έκοψε αφού οι συνεργάτες του με μπαστούνια έσπασαν κάμερες βίντεο παρακολούθησης.

Σχεδόν αμέσως οι πιστοί της UOC και η Εθνικής Αστυνομίας έφτασαν εγκαίρως στο ναό. Τους εκπρόσωπους της ΟCU σε ένα μαύρο λεωφορείο ήρθαν να υποστηρίξουν 15-20 νεαροί που δεν είχε δει κανείς στο χωριό πριν.

Μετά από λογομαχία και δήλωση των δικαιωμάτων τους στο ναό από τους «πιστούς» της ΟCU, οι υποστηρικτές της κανονικής Εκκλησίας αναγκάστηκαν να υπενθυμίσουν στον Πόλιακ ότι όχι πολύ καιρό πριν η γυναίκα του έκλεψε ένα σημαντικό χρηματικό ποσό από το ταμείο της εκκλησίας. Η αστυνομία κατάφερε να ηρεμήσει τους εκπροσώπους της νέας θρησκευτικής δομής και η σύγκρουση είχε εξαντληθεί. Έχει εξαντληθεί στο χωρίο Στάρα Ζάντοβα.

Μιχάλτσα: υποστηρικτές της ΟCU πάνε επίθεση τη χρήση μεσαιωνικού κριού

Την ίδια μέρα, 1η Νοεμβρίου 2019, μεταξύ 7:00 και 8:00 μμ., παραμονή της λειτουργίας πριν το Ψυχοσάββατο του Αγ. Δημήτριου, οι ενορίτες του ναού της UOC στο χωριό Μιχάλτσα της περιφέρειας Τσερνιβτσί (κοντά στο Στάρα Ζάντοβα) άκουσαν παράξενο χτύπημα, όπως αποδείχτηκε, ήταν οι ακτιβιστές της ΟCU που χτυπούσαν την πόρτα της εκκλησίας με έναν αυτοσχέδιο ρυμουλκό στην προσπάθεια να βγάλουν τν πόρτα. 

Σύμφωνα με έναν αυτόματο μάρτυρα, περίπου 30 υποστηρικτές της νέας δομής της εκκλησίας συμμετείχαν σε ανομία. Κάποιοι από αυτούς, κρατώντας ένα κούτσουρο με λαβές σε κάθε πλευρά, έσπαγαν την πόρτα, ενώ οι υπόλοιποι δεν άφηναν τους πιστούς της κανονικής Εκκλησίας να μπουν στον ναό. Μεταξύ των εκπροσώπων της ΟCU, πέντε «ιερείς» διακρίθηκαν ιδιαίτερα, οι οποίοι συμπεριφέρονταν πολύ επιθετικά.

Κάτι ενδιαφέρον συνέβη μέσα στο ναό, όπου μερικοί πιστοί της UOC κατάφεραν να εισέλθουν μαζί με τους σχισματικούς. «Πλησιάζαμε πολύ κοντά σε όλους και αρχίζαμε να τους σταυρώνουμε. Χωρίς καμία βία, απλά σταυρώναμε και με αυτόν τον τρόπο τους σπρώχναμε προς την πόρτα. Και έτσι έναν-έναν τους σπρώξαμε έξω», – δήλωσε ένας από τους συμμετέχοντες στα γεγονότα στο χωρίο Μιχάλτσα. 

Δύο ώρες αργότερα η σύγκρουση αυτή σταμάτησε με τις δυνάμεις της Εθνικής Αστυνομίας.

Καταλήψεις: ομοιότητες και κοινοί συμμετέχοντες;

Είναι σαφές ότι και οι δύο καταλήψεις σχεδιάστηκαν εκ των προτέρων και έχουν πολλά κοινά. Στις επιθέσεις στους ναούς και στο Στάρα Ζάντοβα και στο Μιχάλτσα, μαζί με τους τοπικούς εισβολείς, συμμετείχαν και οι «κληρικοί» της ΟCU. Και δεν πρόκειται για έναν «ιερέα» του χωριού αυτής της οργάνωσης, αλλά για αρκετούς οι οποίοι βρέθηκαν στην κατάλληλη στιγμή και στη σωστή θέση. Δεν είναι λιγότερο ενδιαφέρον το γεγονός ότι και στις δύο περιπτώσεις στις καταλήψεις συμμετείχαν αρκετές δεκάδες νεαρών, οι οποίοι έφτασαν στο Στάρα Ζάντοβα σε μαύρο λεωφορείο. Σύμφωνα με τους πιστούς της UOC, αυτοί οι νέοι μπορεί να είναι φοιτητές του θεολογικού τμήματος της Φιλοσοφικής και Θεολογικής Σχολής του Εθνικού Πανεπιστημίου του Τσερνιβτσί. Ένας από τους εισβολείς ταυτίστηκε, είναι ο «διάκονος» Ίγκορ Λούτσαν.

Ο Λούτσαν είναι καθηγητής του θεολογικού τμήματος της Φιλοσοφικής και Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Τσερνιβτσί. Επιπλέον, είναι διευθυντής της φοιτητικής χορωδίας, τα «επιστημονικά» του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν τη μελέτη των τύπων και των μορφών θρησκευτικών συγκρούσεων στη Μπουκοβίνα κατά τους 19-21 αιώνες. Ίσως γι’ αυτό ακριβώς το σκοπό ο Ίγκορ Λούτσαν ταξίδεψε στο Στάρα Ζάντοβα, για να μελετήσει από κοντά αυτές τις συγκρούσεις στο μέτωπο και, αν είναι δυνατόν, να συμμετάσχει σε αυτές; Και αν ακόμα ληφθεί υπόψη τη χρήση μεσαιωνικού κριού... Όνειρο ενός πραγματικού «επιστήμονα».

Στις επιθέσεις στους ναούς και στο Στάρα Ζάντοβα και στο Μιχάλτσα, μαζί με τους τοπικούς εισβολείς, συμμετείχαν και οι «κληρικοί» της ΟCU,  οι οποίοι βρέθηκαν στην κατάλληλη στιγμή και στη σωστή θέση.

Είναι γνωστό ότι κάποτε η Φιλοσοφική και Θεολογική σχολή, που σχεδιάστηκε ως ένα είδος εναλλακτικής λύσης στις θεολογικές σχολές της Ευρώπης, έγινε στο τέλος μόνο παράρτημα της Θεολογικής Ακαδημίας του Κιέβου του Πατριαρχείου Κιέβου. Πίσω στη δεκαετία του 1990, οι φοιτητές-θεολόγοι επισκέφθηκαν κάμποσα χωριά στην περιοχή του Τσερνιβτσί προκειμένου να «βοηθήσουν» τους ντόπιους να μεταφερθούν στην «σωστή Εκκλησία».

Σήμερα, η Θεολογική Ακαδημία του Κιέβου δεν έχει καμία σχέση με την UOC-KP (Πατριαρχείο Κιέβου). Βρίσκεται μέσα στα τείχη της Ιεράς Μονής του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, που είναι η κατοικία του επικεφαλής της ΟCU Επιφάνιου Ντουμένκο. Ως εκ τούτου, είναι πολύ πιθανό οι φοιτητές της Φιλοσοφικής και Θεολογικής Σχολής να αποφασίσουν να κάνουνένα «δώρο» στο «προκαθήμενό» τους, υπό μορφή ορθόδοξης εκκλησίας στο εγγενές του χωριό.

Επιπλέον, η κατάληψη της ορθόδοξης εκκλησίας, προφανώς, δεν έρχεται σε αντίθεση με τη «θεολογία», που διδάσκεται μέσα στα τείχη της Θεολογικής Ακαδημίας του Κιέβου της ΟCU. Μπορεί κανείς να μιλήσει με πλήρη ευθύνη για τη νέα, σχισματική «θεολογία της κατάληψης» που ευδοκιμεί μέσα σε αυτή τη θρησκευτική δομή – με χρήση αλυσοπρίονων, σφυριών και μεσαιωνικών κριών.

«Θεολογία της κατάληψης» από σχισματικούς

Προφανώς, μία από τις βασικές γραμμές μιας τέτοιας «θεολογίας κατάληψης» για την ΟCU είναι η πεποίθηση ότι ο ναός δεν έχει καμία ιδιαίτερη αξία. Είναι απλώς ένας χώρος που χρησιμοποιείται για συναγωγή ανθρώπων ενωμένων από κάποιες ιδεολογικές αρχές. Για τους εκπροσώπους της νέας θρησκευτικής οργάνωσης δεν διαφέρει από τη λέσχη του χωριού (ίσως γι’ αυτό τις περισσότερες συνεδριάσεις τους πραγματοποιούν σε λέσχες), άραγε δεν έχει καθόλου ιερότητα. Κατά συνέπεια, δεν αξίζει να το αντιμετωπίζουν με ευλάβεια.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι σίγουροι ότι μπορούν να σπάσουν την πόρτα του ναού, οι κλειδαριές μπορούν να κοπούν εύκολα με αλυσοπρίονο, στον ίδιο το ναό μπορεί κανείς να βρίζει, να χτυπάει και να ταπεινώνεις άλλους.

Για τους ακτιβιστές της ΟCU ο ναός δεν έχει καμία ιδιαίτερη αξία. Είναι απλώς ένας χώρος που χρησιμοποιείται για συναγωγή ανθρώπων ενωμένων από κάποιες ιδεολογικές αρχές.

Παράδειγμα με χρήση κριού, ακόμη και ενάντια σε αυτό το υπόβαθρο, μοιάζει ιδιαίτερα κυνικό: προφανώς, η κοπή των κλειδαριών με αλυσοπρίονο για τους σχισματικούς δεν φαίνεται τόσο λαμπρό και βίαιο πια. Τι άλλο θα ακολουθήσει; Φωτιά στους ναούς; Ή ακόμη και άβολοι άνθρωποι, δηλαδή, πιστοί της UOC;

Η «Θεολογία της κατάληψης» μαρτυρεί σαφώς: οι σχισματικοί απλά δεν καταλαβαίνουν ότι ο ναός είναι ο οίκος του Θεού, ο τόπος όπου τελείται η Θεία Λειτουργία, στην οποία ο ίδιος ο Κύριος είναι παρών. Ωστόσο, ακόμα και η λειτουργία δεν έχει καμία σημασία για αυτούς. Διαφορετικά, πώς να κατανοήσουμε ότι στις περισσότερες περιπτώσεις επιτίθενται στις ορθόδοξες εκκλησίες ακριβώς τις ημέρες μεγάλων εορτών ή ημερών ιδιαίτερα σημαντικών για ολόκληρη την Εκκλησία;

Για παράδειγμα, στο Στάρα Ζάντοβα και στο Μιχάλτσα, προσπάθησαν να καταλάβουν ναούς την παραμονή του Ψυχοσάββατου (μνήμη του Αγ. Δημήτριου), όταν κάθε χριστιανός προσεύχεται υπέρ αναπαύσεως ψυχών των κεκοιμημένων συγγενών και φίλων. Αυτό δεν σημαίνει ότι σε άλλες μέρες επιτρέπονται οι καταλήψεις των ναών, αλλά μαρτυρεί σαφώς ότι οι ενέργειες των σχισματικών οδηγούνται από τον εχθρό της ανθρώπινης φυλής, που μισεί την Εκκλησία.

ΟCU: λόγια αγάπης, αλλά πράξεις μίσους

Σε αυτό το πλαίσιο φαίνονται κοροϊδευτικά τα λόγια που από καιρό σε καιρό προφέρονται από τον επικεφαλής της ΟCU κ. Επιφάνιο Ντουμένκο. Στις 2 Νοεμβρίου, δηλ. την ημέρα μετά το συμβάν στο Στάρα Ζάντοβα και στο Μιχάλτσα, γνωρίζοντας πολύ καλά τι συνέβη, ο Ντουμένκο έγραψε στη σελίδα του Facebook: «Αυτή την ημέρα, το Ψυχοσάββατο του Αγ. Δημήτριου, ο καθένας από εμάς μνημονεύει τους κεκοιμημένους συγγενείς και φίλους του. Οι προσευχές μας είναι το καλύτερο δώρο γι’ αυτούς, επειδή έτσι δείχνουμε την αγάπη μας προς αυτούς... Η προσευχή είναι η εκδήλωση της αγάπης και της πίστης μας στον Θεό».

Όταν διαβάζεις αυτά τα λόγια, σκέφτεσαι, δεν μπορεί να είναι τόσο υποκριτικός ο άνθρωπος. Δεν μπορεί ο Ντουμένκο να μιλάει περί αγάπης και προσευχής, ενώ οι συγγενείς και οι συγχωριανοί του με κριό στα χέρια τους σπάνε την πόρτα της ορθόδοξης εκκλησίας; Αλλά μετά θυμάσαι τα λόγια του Χριστού για τους Φαρισαίους και καταλαβαίνεις ότι μπορεί: «Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας»  (Ματθαίος 23, 27).

Δεν μπορεί ο Ντουμένκο να μιλάει περί αγάπης και προσευχής, ενώ οι συγγενείς και οι συγχωριανοί του με κριό στα χέρια τους σπάνε την πόρτα της ορθόδοξης εκκλησίας;
Ο Μητροπολίτης Λούκα (Κοβαλένκο) σχολίασε πολύ καλά το τι συνέβαινε:

«Σήμερα υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με ράσο που μιλούν όμορφα και κηρύττουν. Αλλά ποιοι είναι οι καρποί που φέρνει το κήρυγμά τους; Οι υποστηρικτές τους σπάνε τις πόρτες των ναών μας, ρίχνουν θρόνους έξω στο δρόμο, κτυπούν τους ενορίτες. Αυτό μας διδάσκει το Ευαγγέλιο; Μπορείτε να φανταστείτε τον Απόστολο Παύλο, σε κατάσταση μέθης και με άσεμνη γλώσσα, να σπάει τις πόρτες της συναγωγής; Μήπως ο Χριστός δίδασκε ποτέ ότι πρέπει να σκοτώνεις τους εξ αίματος κα ομόθρησκους αδελφούς σου μόνο επειδή έχουν διαφορετικές πολιτικές απόψεις; Μήπως όλοι αυτοί οι άνθρωποι με σταυρούς και παναγιές υπηρετούν τον διάβολο και θέλουν μόνο ένα πράγμα – να συνεχίζει να χυθεί αίμα στην πολύπαθη Πατρίδα μας όσο το δυνατόν περισσότερο;

Ο απόστολος Ιωάννης ο Θεολόγος μας έδωσε οδηγίες για να διακρίνουμε αυτούς που υπηρετούν τον Θεό από εκείνους που παρέδωσαν την ψυχή στον σατανά. Το μοναδικό κριτήριο για αυτή τη διαφορά είναι η αγάπη. Ο άνθρωπος του Θεού φέρει μέσα του ειρήνη και δίνει αυτή την ειρήνη σε άλλους ανθρώπους. Ο γιος του διαβόλου φέρνει μίσος μέσα του και το σπέρνει γύρω του. Ανεξάρτητα από το πόσο καλά γνωρίζει τη Βίβλο και όποια θεολογικά κηρύγματα λέει, έχει έναν μόνο στόχο – να φέρει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους στην κόλαση. Η ίδια διαφορά υπάρχει και μεταξύ της Εκκλησίας και εκείνων των οργανώσεων που αποκαλούνται “Εκκλησία”».

Μήλο κάτω από τη μηλιά, ή για άλλη μια φορά για την οικογένεια και οικογενειακές αξίες

Η οικογένεια ονομάζεται συχνά μικρή Εκκλησία, ενώ η ίδια η Εκκλησία συγκρίνεται με την οικογένεια. Γι’ αυτό ακριβώς ονομάζουμε τους ομόθρησκους αδέλφια και τους πνευματικούς μας πατέρες. Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός έλεγε ότι μπορείτε να γίνετε μέλος της οικογένειάς Του πληρώντας μόνο μία προϋπόθεση: «τίς ἐστιν ἡ μήτηρ μου καὶ τίνες εἰσὶν οἱ ἀδελφοί μου; καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ (δηλαδή δείχνοντας όλους όσοι τον θεωρούσαν Δάσκαλό τους και τον εαυτό τους μαθητές Του – συντ.) ἔφη· ἰδοὺ ἡ μήτηρ μου καὶ οἱ ἀδελφοί μου· ὅστις γὰρ ἂν ποιήσῃ τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς, αὐτός μου ἀδελφός καὶ ἀδελφὴ καὶ μήτηρ ἐστίν» (Ματθαίος 12, 48-50).

Ο Χριστός λέει σαφώς ότι η οικογένειά Του είναι εκείνοι που κάνουν το θέλημα του Θεού. Ταυτόχρονα, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος πιστεύει ότι η πνευματική συγγένεια είναι πολύ πιο σημαντική από τη συγγένεια με σάρκα: «Πράγματι, αν η μητέρα του δεν ωφελείται απ’ το ότι είναι μητέρα, αφού δεν θα είναι ενάρετη, τότε η συγγένεια θα σώσει τόσο λιγότερο άλλον. Υπάρχει μόνο μία αρετή – η εκπλήρωση του θελήματος του Θεού, και αυτή η αρετή είναι καλύτερη και ανώτερη από εκεί την (σαρκική) συγγένεια».

Ο Άγιος Φιλάρετος (Drozdov), ερμηνεύοντας αυτή τη θέση της Αγίας Γραφής, λέει: «Θυμηθείτε ότι ο Θεός είναι ο Πατέρας σας, ότι η Εκκλησία είναι η Μητέρα σας, ότι όλοι οι άγιοι είναι οι αδελφοί σας. Μην ταπεινώστε τον εαυτό σας μπροστά από τόσο υψηλή συγγένεια, μην αποκηρύξετε τον εαυτό σας από αυτή την καλή και όμορφη οικογένεια. Τελέστε κι εσείς το θέλημα του Θεού αντί του ανθρώπου, ινά δείξει ο Κύριος σε σας λέγοντας: ἰδοὺ ἡ μήτηρ μου καὶ οἱ ἀδελφοί μου».

Με άλλα λόγια, εκτός από την οικογένεια εξ’ σάρκας, κάθε Χριστιανός έχει ή πρέπει να έχει οικογένεια εξ’ πνεύματος, την Εκκλησία. Ο επικεφαλής αυτής της οικογένειας είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός και μπορείτε να γίνετε μέρος Αυτής μόνο εκπληρώνοντας το θέλημα του Θεού.

Τώρα ας θυμηθούμε ότι στο Στάρα Ζάντοβα στην κατάληψη του ναού συμμετείχε άμεσα ο σύζυγος της νονάς του Επιφάνιου, άνθρωπος που, με την πνευματική έννοια, είναι μέρος της οικογένειας του Επιφάνιου, μέρος της «Εκκλησίας». Όπως ακριβώς μέρος της «Εκκλησίας» του είναι γενικά όλοι εκείνοι που σπάνε τις πόρτες ορθόδοξων εκκλησιών, χτυπούν τους πιστούς και επιτίθενται στους ιερείς και επισκόπους. Τώρα αυτοί οι άνθρωποι και ο ίδιος ο Επιφάνιος έγιναν μέρος της οικογένειας του Πατριάρχη Βαρθολομαίου και του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου.

Ο ίδιος ο πατριάρχης Βαρθολομαίος έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι χορήγησε αυτοκέφαλη στην ΟCU επειδή αισθανόταν ευθύνη για όλους τους ανθρώπους που βρίσκονταν σε σχίσμα. Επομένως, θα ήθελα να ρωτήσω: αν συνεχίζει να είναι υπεύθυνος γι’ αυτούς όταν επιτίθονταν στην ορθόδοξη εκκλησία για; Αν είναι υπεύθυνος γι’ αυτούς όταν αυτοί χτυπούν άλλους Ορθόδοξους Χριστιανούς; Και αν απαντάει, όπως πρέπει να απαντάει ο πατέρας για τα παιδιά του, τότε πού είναι η συγγνώμη του; Πού είναι τουλάχιστον κάποια αντίδραση; Εξάλλου, μη βλέποντας τις ανομίες των παιδιών του, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος λέει ότι στην οικογένειά του μια τέτοια συμπεριφορά είναι ο κανόνας. Και αυτό σημαίνει μόνο ένα πράγμα – η οικογένεια της ΟCU δεν έχει καμία σχέση με την οικογένεια του Χριστού.