Το Φανάρι ξεκίνησε επιδρομές στην Εκκλησία Τσεχίας και Σλοβακίας;

Ο Μητροπολίτης Ροστισλάβ και η Εκκλησία του βρέθηκαν αντιμέτωποι με την απειλή επιδρομών από το Φανάρι. Φωτογραφία: ΕΟΔ

Από ανοιχτές πηγές κατέστη γνωστό ότι το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης άρχισε να δημιουργεί παράλληλη δικαιοδοσία στην Τσεχία, στην κανονική επικράτεια της Ορθόδοξης Εκκλησίας των Τσεχικών Χωρών και της Σλοβακίας (ΟΕΤχΣ) και ενέγραψε «μονή» που υπάγεται σ’ αυτό. ‘τι επιδιώκουν οι φαναριώτες και ποιο μπορεί να είναι το σχέδιο των επιδρομικών καταλήψεων αυτής της Τοπικής Εκκλησίας;

Τον Χριστιανισμός στη Μοραβία έφεραν οι Άγιοι Ισαπόστολοι Κύριλλος και Μεθόδιος, οι οποίοι αποκαλούνται επίσης Μοραβιανοί αδελφοί. Το 869 ο Πάπας Αδριανός Β' χειροτόνησε τον Άγιο Μεθόδιο στην τάξη του Αρχιεπισκόπου της Μοραβίας. Αυτό έγινε πριν από την διάσπαση της Ρωμαϊκής Εκκλησίας, η οποία συνέβη σχεδόν 200 χρόνια αργότερα, το 1054. Έτσι, η πρώτη Μητέρα Εκκλησία για την ΟΕΤχΣ ήταν αυτή.

Αλλά μετά το σχίσμα, το 1096, η τελευταία ορθόδοξη μονή Σαζάβ καταστράφηκε στη Μοραβία και η Ορθοδοξία εξαφανίστηκε από αυτά τα εδάφη για σχεδόν 800 χρόνια. Μόνο στα τέλη του 19ου αιώνα εμφανίστηκαν ορθόδοξες εκκλησίες στην Τσεχία, τις οποίες η Ρωσική Εκκλησία έχτισε σε θέρετρα της Τσεχίας για παραθεριστές από τη Ρωσία. Η τσεχική ορθόδοξη κοινότητα εμφανίστηκε στην Πράγα, την οποία επίσης φρόντιζε ιερέας από τη Ρωσική Εκκλησία.

Εντούτοις, υπό συνθήκες πολιτικών διαφωνιών μεταξύ της Ρωσίας και της Αυστρίας-Ουγγαρίας και ύστερα του Α' Παγκόσμιου Πόλεμου, οι αυστριακές αρχές δεν ήθελαν να εγγρα΄ψουν αυτή την ορθόδοξη κοινότητα στην Πράγα και νομικά άνηκε στην κοινότητα της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στη Βιέννη. Η Σερβική Εκκλησία χειροτόνησε και τον πρώτο επίσκοπο για την Τσεχική και Σλοβακική χώρα, τον επίσκοπο Gorazd (Pavlik). Έτσι, η Σερβική Εκκλησία έγινε η δεύτερη Μητέρα Εκκλησία για την ΟΕΤχΣ.

Ο επίσκοπος Gorazd έκανε πολλή δουλειά για σχηματισμό της Εκκλησίας στην Τσεχοσλοβακία και, κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου, αναπτύχθηκε αρκετά ενεργά, ενώ βρισκόταν στη δικαιοδοσία της Σερβικής Εκκλησίας. Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πολέμου ο επίσκοπος Gorazd βασανίστηκε από τους Ναζί, έγινε ο πρώτος άγιος μάρτυρας της Εκκλησίας της Τσεχοσλοβακίας.

Ταυτόχρονα, αντί να στηρίξει το έργο του Αγίου Γκοράζντ (Gorazd), το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης προσπάθησε να δημιουργήσει παράλληλη δικαιοδοσία και το 1923 καθιέρωσε την Αυτόνομη Ορθόδοξη Εκκλησία του στην Τσεχία και τη Μοραβία και χειροτόνησε γι’ αυτό τον επίσκοπο Σαββάτιο (Vrabets). Ωστόσο, οι πιστοί δεν τον αποδέχτηκαν και παρέμειναν πιστοί στον επίσκοπο Gorazd. Ο επίσκοπος Σαββάτιος αποσύρθηκε και η αυτόνομη Εκκλησία από την Κωνσταντινούπολη παρέμεινε σε χαρτί.

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου η Εκκλησία της Τσεχοσλοβακικής εκκαθαρίστηκε από τους Ναζί και αναβίωσε μετά τη νίκη, αλλά ήδη στη δικαιοδοσία της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Σε αντίθεση με το Φανάρι, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν διεκδικούσε να Την κυβερνάει και ήδη το 1951 χορήγησε πλήρη αυτοκέφαλη, καθιστώντας έτσι ήδη τρίτη Μητέρα Εκκλησία για την Ορθόδοξη Εκκλησία των Τσεχικών Χωρών και της Σλοβακίας (ΟΕΤχΣ).

Το Φανάρι το 1923 προσπάθησε να δημιουργήσει παράλληλη εκκλησιαστική δικαιοδοσία.

Πράξη υπογεγραμμένη από τον Πατριάρχη Αλέξιο (Σιμάνσκυ) αναφέρει: «Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, εκπροσωπούμενη από τον Πατριάρχη της Μόσχας και πασών των Ρώσων Αλέξιο και τη πληρότητα της Ιεραρχίας, λαμβάνοντας υπόψη την αίτηση του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Τσεχοσλοβακία, χορηγεί σ’ αυτήν την Εκκλησία, πρώην Εξαρχία του Πατριαρχείου Μόσχας, αυτοκέφαλο. Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία με μια καρδιά προσεύχεται στον Ουράνιο Ποιμένα Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, να δώσει τη Θεία Του ευλογία στη νεώτερη αδελφή της οικογένειας των Ορθοδόξων Αυτοκέφαλων Εκκλησιών, στην Εκκλησία της Τσεχοσλοβακίας, και να τη στέψει με αιώνια δόξα».

Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτό είναι το πλήρες κείμενο της πράξης.

Η Κωνσταντινούπολη κατηγορηματικά δεν την αναγνώρισε, λέγοντας ότι οι άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος ήρθαν στη Μοραβία από την Κωνσταντινούπολη και επομένως είναι το κανονικό του έδαφος. Το γεγονός ότι ο Μεθόδιο χειροτονήθηκε επίσκοπος της Μοραβίας στη Ρώμη και ότι για σχεδόν 800 χρόνια δεν υπήρχε καθόλου Ορθοδοξία σε αυτές τις χώρες, το Φανάρι δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη.

Αλλά ακόμη και χωρίς την αναγνώριση της Κωνσταντινούπολης η ΟΕΤχΣ αναπτυσσόταν με επιτυχία και μέχρι τα τέλη του 20ού αιώνα αριθμούσε ήδη αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ενορίτες.

Το 1998 ήδη νυν Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης Βαρθολομαίος αναγνώρισε την ΟΕΤχΣ, εκδίδονταν το δικό του Τόμο Αυτοκεφαλίας της ΟΕΤχΣ. Αυτός ο Τόμος διαφέρει ριζικά από την πράξη της ΡΟΕ. Αν η πράξη της ΡΟΕ δεν περιέχει όρους και περιορισμούς της αυτοκεφαλίας, ο φαναριώτικος Τόμος αφθονεί μ’ αυτά. Σε αυτό, όπως και στον Τόμο για την ΟCU, υπάρχει υποχρέωση της ΟΕΤχΣ να παραλαμβάνει το άγιο μύρο από την Κωνσταντινούπολη, να απευθύνεται εκεί με προσφυγές, να συντονίζει όλα τα σημαντικά ζητήματα με το Φανάρι και να ενεργήσει αυστηρά σύμφωνα με την εξωτερική πολιτική που ακολουθεί το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης.

Η ίδια ΟΕΤχΣ θεώρησε τον φαναριώτικο Τόμο απλά εσωτερικό έγγραφο του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης.

Ωστόσο, το 2013, ο Προκαθήμενος της ΟΕΤχΣ Μητροπολίτη Χριστόφορος (Pulz) αναγκάστηκε να συνταξιοδοτηθεί λόγω της εμφάνισης δημοσιεύσεων που σκιάζουν τον ηθικό του χαρακτήρα. Οι εκδόσεις, όπως αποδείχθηκε αργότερα, ήταν συκοφαντικές, αλλά αυτό έδωσε στο Φανάρι την ευκαιρία να παρέμβει στις υποθέσεις της ΟΕΤχΣ.

Στις 19 Οκτωβρίου 2013, στην επαρχιακή συνέλευση της Μητρόπολης της Πράγας, που έπρεπε να εκλέξει νέο επίσκοπο της Πράγας, εμφανίστηκε ο γνωστός Μητροπολίτης Γαλλίας Εμμανουήλ (Αδαμάκης) και είπε ότι το Φανάρι δεν θα αναγνώριζε κανέναν από τους υποψηφίους που προτάθηκαν στη συνέλευση. Αυτό προκάλεσε σύγχυση και η συνέλευση δεν κατάφερε να εκλέξει τον επίσκοπό της.

Τον Δεκέμβριο του 2013 στην Πράγα πραγματοποιήθηκε συνέλευση της Ιεράς Συνόδου της ΟΕΤχΣ, στην οποία ο τοποτηρητής του επικεφαλής  αυτής της Εκκλησίας ο Αρχιεπίσκοπος Συμεών (Γιάκοβλεβιτς) είχε ήδη προσκαλέσει δύο μητροπολίτες Κωνσταντινουπόλεως – Γαλλίας Εμμανουήλ (Αδαμάκη) και Βιέννης Αρσένιο (Καρδαμάκη). Ανακοινώθηκε σε όλους ότι αυτοί οι επίσκοποι θα συμμετάσχουν στις συνεδριάσεις της Ιεράς Συνόδου μιας ξένης εκκλησίας με δικαίωμα καθοριστικής ψήφου.

Διαφωνούσαν κατηγορηματικά με αυτό οι υπόλοιποι Τσεχοσλοβακικοί επίσκοποι, οι οποίοι ζήτησαν από την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία προστασία από την σκληρή παρέμβαση του Φαναρίου στις υποθέσεις της ΟΕΤχΣ. Ο Μητροπολίτης Ιλαρίωνας (Αλφέεβ), επικεφαλής του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων, έφθασε στην Πράγα. Διαπραγματεύτηκε με τους φαναριώτες και εξασφάλισε ότι η Σύνοδος της ΟΕΤχΣ θα αποφασίζει τις υποθέσεις της ανεξάρτητα, χωρίς παρεμβάσεις από άλλες Εκκλησίες.

Η Σύνοδος της ΟΕΤχΣ απάλλαξαν των καθηκόντων του τοποτηρητή τον Αρχιεπίσκοπο Συμεών (Γιάκοβλεβιτς) και όρισαν τον Μητροπολίτη Ροστισλάβ (Γόντα). Η Τοπική Σύνοδος της ΟΕΤχΣ που ακολούθησε σύντομα εξέλεξε προκαθήμενος τον Μητροπολίτη Ροστισλάβ, ο οποίος πήρε το 87% των ψήφων.

Ο Τόμος της Κωνσταντινούπολης για την ΟΕΤχΣ αφθονεί με τους όρους και περιορισμούς, όπως ο Τόμος για της ΟCU.

Είναι εύκολο να μαντέψουμε ότι το Φανάρι δεν αναγνώρισε αυτή την εκλογή και συνέχισε να θεωρεί ως τοποτηρητή τον εγκάθετό του, τον Αρχιεπίσκοπο Συμεών, έχοντας προκαλέσει σχίσμα στην Τσεχοσλοβακική Εκκλησία.

Τον Φεβρουάριο του 2015 η Κωνσταντινούπολη επιδείνωσε περαιτέρω αυτό το σχίσμα, έχοντας χειροτονήσει τον επίσκοπο Ησαΐα (Slaninka) για την ΟΕΤχΣ για να δημιουργήσει την «εναλλακτική Σύνοδο» της ΟΕΤχΣ.

Άγνωστο πώς η κατάσταση θα εξελισσόταν στο μέλλον, αλλά το 2016 το Φανάρι χρειάστηκε επειγόντως την υποστήριξη της ΟΕΤχΣ την παραμονή της Συνόδου της Κρήτης. Αυτή η Σύνοδος, όπως θυμόμαστε, ήταν να επιβεβαιώσει την υπεροχή της Κωνσταντινούπολης στον ορθόδοξο κόσμο, εξασφαλίζοντας πολλές αποκλειστικές εξουσίες σ’ αυτό, ανοίγοντας το δρόμο προς την ενοποίηση με τους Λατίνους, αναγνωρίζοντας το Βατικανό ως Ορθόδοξη Εκκλησία ίσια με την Ορθοδοξία.

Με την Πρόνοια του Θεού σε αυτή τη Σύνοδο δεν εμφανίστηκαν Τέσσερις Τοπικές Εκκλησίες και στην πραγματικότητα δεν έγινε παντορθόδοξη. Όμως, τότε, πριν από αυτή τη Σύνοδο αυτή, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος αγωνίστηκε να εξασφαλίσει την παρουσία των προκαθημένων όλων των Τοπικών Εκκλησιών και δεν είχε χρόνο να αγωνιστεί με τον Μητροπολίτη Ροστισλάβ. Ως αποτέλεσμα, το Φανάρι αναγνώρισε τον Μητροπολίτη Ροστισλάβ ως προκαθήμενο, ενώ η Τσεχοσλοβακική Εκκλησία αναγνώρισε τον Τόμο της Κωνσταντινούπολης για τη δική της αυτοκεφαλία από το 1998, ο οποίος θέτει την Τσεχοσλοβακική Εκκλησία (ΟΕΤχΣ) σε πραγματική υποταγή στο Φανάρι.

Η καινούρια επίθεση του Φαναρίου στην ΟΕΤχΣ ακολούθησε ήδη το 2019, επειδή η Τσεχοσλοβακική Εκκλησία δεν αναγνώρισε την ΟCU και δήλωσε την υποστήριξή της προς τον UOC και τον Μακαριώτατο Μητροπολίτη Ονούφριο. Την ίδια ημέρα που το Φανάρι αποφάσισε τις ανομίες του για την Ουκρανία, 11 Οκτωβρίου 2018, ο Μητροπολίτης Ροστισλάβ απέστειλε επιστολή προς την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία καταδικάζοντας την σκληρή παρέμβαση των κρατικών αρχών της Ουκρανίας στην εσωτερική ζωή της Εκκλησίας, καθώς δήλωσε την αμετάβλητη θέση της ΟΕΤχΣ επί του θέματος αυτού.

«Η Παγκόσμια Ορθοδοξία αναγνωρίζει τον μοναδικό κανονικό προκαθήμενο της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, Μακαριώτατο Μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Ονούφριο. Αυτό το γεγονός επανειλημμένα αναφέρθηκε και επιβεβαιώθηκε εκ μέρους όλων των παρευρισκομένων ο Άγιος Προκαθήμενος της Μεγάλης Εκκλησίας του Χριστού της Κωνσταντινούπολης, Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στη Σύναξη των Προκαθημένων των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, που πραγματοποιήθηκε στο Σαμπεζί (Ελβετία) από τις 21 έως τις 27 Ιανουαρίου 2016. Ως εκ τούτου, κάθε προσπάθεια νομιμοποίησης των Ουκρανών σχισματικών από τις κρατικές αρχές θα πρέπει να καταδικαστεί έντονα από όλους τους Προκαθήμενους των Τοπικών Ορθόδοξων Εκκλησιών», ανέφερε η επιστολή.

Και στις 3 Φεβρουαρίου 2019, την ημέρα της «ενθρόνισης» του Επιφάνιου Ντουμένκο, ο Μητροπολίτης Ροστισλάβ δήλωσε τα εξής: «Στην πραγματικότητα η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας υπήρχε εδώ και αιώνες – από την εποχή των Ισαποστόλων Βλαντίμιρ και Πριγκίπισσας Όλγας, από την ημέρα της Βάπτισης στο Δνείπερο, κι έχει τον προκαθήμενό της, είναι ο Μακαριώτατος Μητροπολίτης Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Ονούφριος. <...> Μεταξύ των υψηλόβαθμων ιεραρχών υπήρξαν αυτοί που αποφάσισαν να το διαψεύσουν, αυτοί που θεωρούσαν ένα τίποτε αυτό που είχε επιβεβαιωθεί από αιώνες και κήρυξαν αντί του κανονικού μητροπολίτη ως "μητροπολίτη πάσης Ουκρανίας" αυτόν τον αυτοαποκαλούμενο».

Φυσικά, αυτή η θέση προκάλεσε την αγανάκτηση της Κωνσταντινούπολης, η οποία ξεκίνησε μια νέα επίθεση στην ΟΕΤχΣ. Τον Αύγουστο του 2019 το Φανάρι ξεκίνησε τη δημιουργία της παράλληλης δικαιοδοσίας του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης στην Τσεχία. Στη συστατική συνέλευση δημιουργήθηκε το νομικό πρόσωπο «Σωματείο: Ιερό Πατριαρχικό Σταυροπήγιο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (εφεξής «Σωματείο») και υιοθέτησε το Καταστατικό.

Μόνο τρία άτομα συμμετείχαν στη συστατικής συνέλευση: ο Κωνσταντίνος Καρδαμάκης, ο ίδιος Μητροπολίτης Αυστρίας Αρσένιος (Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως), ο Ιγκόρ Σλάνινκα, ο ίδιος  επίσκοπος Σουμπέρ Ησαΐας, καθώς κάποιος Ρομάν Ρούγκικο (ή Ρούζικο). Αυτοί οι τρεις ίδρυσαν το Σύλλογο και εξέλεξαν τον πρόεδρο του – «Καθηγητή Κωνσταντίνο Καρδαμάκη, γεννημένο στις 31.10.1973, που κατοικεί στην 13 Fleiskmarket, 1010 Βιέννη, Αυστρία» και αναπληρωτή του – «ThDr. (Καθηγητή Θεολογίας) Ιγκόρ Ησαΐας Σλάνινκα, γεννημένο στις 25 Ιουνίου 1980, που κατοικεί στη διεύθυνση: Yana Zizki, 1116/13, 434 01, Μοστ».

Την 1η Οκτωβρίου 2019 ο Σωματείο καταχωρήθηκε από το Περιφερειακό Δικαστήριο της πόλης Οστράβα.

Αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι σε αυτό το απόσπασμα στη στήλη «αριθμός μελών» αναγράφεται ο αριθμός 1. Και το πιο ενδιαφέρον είναι ότι η μονή της Κοίμησης της Θεοτόκου σε αυτή τη διεύθυνση ήδη υπάρχει εδώ και αρκετό καιρό.

Δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες γι’ αυτή στο διαδίκτυο. Υπάρχουν κάποιες φωτογραφίες στο τσεχικό ιστότοπο «Φως της Ορθοδοξίας». Και λίγες πληροφορίες για τους προσκυνητές στην τοποθεσία «Αλφάβητο του Προσκυνητή»:

«Η Μονή της Κοίμησης της Θεοτόκου βρίσκεται στην κωμόπολη Βίλεμοβ, η οποία βρίσκεται στην Τσεχική δημοκρατία. Κατά τα μακρά χρόνια της ύπαρξής του, αυτό το μοναστήρι έγινε ένα από τα κύρια κέντρα της Ορθοδοξίας στην παραδοσιακά Καθολική Τσεχίας. Βρισκόμενο σε ήσυχη τοποθεσία, το μοναστήρι έγινε χώρος απομόνωσης για μια μικρή Ορθόδοξη κοινότητα. <...> Διεύθυνση: Czech Republic, Olomouc District, 783 22 Vilemov 159».

Το Φανάρι στην ίδια διεύθυνση, στη θέση της γυναικείας μοναστικής κοινότητας, η οποία υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια, δημιουργεί την ομώνυμη μονή με το όνομα «Σωματείο». Σύσταση του Σωματείου πραγματοποιείται επίσημα από τρία άτομα, κανένα από τα οποία δεν έχει καμία σχέση με αυτή τη μοναστική κοινότητα. Ο αριθμός των μελών του Σωματείου, σύμφωνα με το απόσπασμα από το μητρώο, είναι ένα άτομο. Ο Σωματείο υποτάσσεται όχι στην ΟΕΤχΣ, δηλαδή στην Τοπική Εκκλησία στην κανονική επικράτεια της οποίας είναι εγγεγραμμένος, αλλά απευθείας στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης.

Εδώ είναι η παράγραφος του καταστατικού του Σωματείου για τους στόχους του: «Ο Σωματείο είναι εθελοντικός, μη κυβερνητικός, μη κερδοσκοπικός Σωματείο των ορθόδοξων πιστών υπό την πνευματική ηγεσία του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης, που ενώνει τους υποστηρικτές της πνευματικής ανάπτυξης ορθόδοξων πολιτών που ζουν στην Τσεχική Δημοκρατία και άλλων Ορθοδόξων πιστών για την ικανοποίηση των πνευματικών τους αναγκών, την έντονη δραστηριότητα σε αυτή την εξέλιξη, για τη διάδοση αυτού του στόχου και την εξασφάλιση της φιλανθρωπικής δραστηριότητας στην περιοχή πραγματοποίησης αυτού του ιεραποστολικού έργου. Ο στόχος είναι επίσης να πραγματοποιεί την πνευματική και λειτουργική ζωή, φιλανθρωπικό έργο, βοήθεια εκείνους που έχουν ανάγκη και παράλληλα δημιουργία πνευματικών κέντρων για επαφές (σκήτες) για το σκοπό αυτό. Για αυτό ο πρόεδρος του Σωματείου (ηγούμενος) διορίζει τους κληρικούς που έλαβαν την κανονική αποστολή. Ταυτόχρονα, να δίνουν προσοχή και να βοηθούν στην προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών και των Ορθοδόξων πιστών, να υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους σύμφωνα με τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και Ελευθεριών. Την ίδια στιγμή, να φροντίζουν κανείς να μην υποδαυλίζει μίσος, μισαλλοδοξία, να μην υποστηρίζει τη βία και να μην παραβιάζει το Σύνταγμα και τους νόμους».

Τονίζουμε:

• Ο Σωματείο υποτάσσεται στην Κωνσταντινούπολη,
• Ο Σωματείο επεκτείνει τις δραστηριότητές του σε όλους τους ορθόδοξους πολίτες που ζουν στην Τσεχική Δημοκρατία,
• στον κατάλογο των στόχων του καθιερωμένου μοναστηριού (Σωματείου) δεν υπάρχει ούτε μία λέξη για τη μοναστηριακή ζωή.

Αυτό σημαίνει ότι υπό τη μορφή ενός μοναστηριού, δημιουργείται παράλληλη δικαιοδοσία, η οποία θα επεκτείνεται σε ολόκληρη την Τσεχία και μετά, ενδεχομένως, θα εξαπλωθεί στη Σλοβακία.

Το γεγονός ότι ο Πρόεδρος του Σωματείου είναι ο επίσκοπος, ο οποίος ζει στην Αυστρία, μιλάει για δύο πράγματα. Πρώτον, ο Σωματείο δεν θα προσελκύει «αναζητούντες τη μοναχική ζωή», αλλά ολόκληρες ενορίες με τους κληρικούς, τους λαούς, τις εκκλησίες και την εκκλησιαστική περιουσία. Όπως δείχνει η πρόσφατη ιστορία, το Φανάρι έμαθε απταίστως την τέχνη της προσέλκυσης των κληρικών στη δικαιοδοσία του από την άλλη δικαιοδοσία: με εκβιασμούς, απειλές, οικονομικά κίνητρα, πολιτικές και άλλες πιέσεις κ.λπ. Δεύτερον, εάν δεν θα βρεθούν πολλοί άνθρωποι που θα επιθυμούν να μεταφερθούν από την ΟΕΤχΣ στη δικαιοδοσία του Φαναρίου, θα προσελκυστούν όχι μόνο οι Τσέχοι ή Σλοβάκοι ιερείς, αλλά και οι νομιμόφρονες στον Φανάρι κληρικοί από άλλες χώρες.

Όταν τα μέλη του Σωματείου θα είναι όχι μόνο ένα άτομο, αλλά λίγο πολύ σημαντικός αριθμός ατόμων, το Φανάρι θα μπορεί είτε να πραγματοποιήσει πραξικόπημα στην ΟΕΤχΣ, φέρνοντας τους δικούς του στην εξουσία (τον Ιγκόρ Ησαΐας Σλάνινκα για παράδειγμα), είτε γενικώς μεταφέροντας την ΟΕΤχΣ στην υποταγή του, εξαλείφοντας το αυτοκέφαλο. Και φυσικά, μία τέτοια ανανεωμένη (ή καταργημένη) ΟΕΤχΣ θα αναγνωρίσει την OCU.

Αν αυτά τα σχέδια προορίζονται να γίνουν αληθινά θα δείξει ο χρόνος, εμείς όμως δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να προσευχόμαστε για τον προκαθήμενο της Τσεχοσλοβακικής Εκκλησίας Μητροπολίτη Ροστισλάβ και τους πιστούς στην Εκκλησία τους αρχιερείς και να τους ευχηθούμε να έχουν την ίδια αντοχή και θάρρος όπως ο Μακαριώτατος Μητροπολίτης Κίεβο και πάσης Ουκρανία Ονούφριος.