Στροφή της εξουσίας εναντίον της UOC: ποιος είναι ο ρόλος των Ηνωμένων Πολιτειών;

Ακούνε οι αρχές τις συμβουλές της Δύσης σε θρησκευτικά θέματα; Φωτογραφία: ΕΟΔ

Το 2022 ήταν μακράν η πιο τραγική χρονιά για τους Ουκρανούς. Αλλά αποδείχθηκε ιδιαίτερα δύσκολη για τους πιστούς της UOC. Όπως όλοι οι άλλοι, έχασαν συγγενείς και φίλους στον πόλεμο, ο εχθρός κατέστρεψε τα σπίτια και τις πόλεις τους και ακόμα τους ναούς τους. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, περίπου 300 εκκλησίες της UOC, 8 μοναστήρια υπέστησαν ζημιές και καταστράφηκαν ολοσχερώς, 15 ιερείς και μοναχοί σκοτώθηκαν. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.

Στα τέλη του 2022, το κράτος έλαβε μια σειρά σκληρών ενεργειών κατά της UOC. Οι αναζητήσεις από την SBU, οι κυρώσεις κατά των ιεραρχών, η εισαγωγή αντι-εκκλησιαστικών νομοσχεδίων στη Ράντα, η μη ανανέωση της μίσθωσης με τη Λαύρα του Κιέβου, η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου για το νόμο περί «μετονομασίας», οι πρωτοφανείς σε έκταση μαύρες δημόσιες σχέσεις στα μέσα ενημέρωσης – όλα αυτά συνέβησαν ξαφνικά και ταυτόχρονα, μέσα σε περίπου πέντε ή έξι εβδομάδες. Και όλα αυτά μαζί δεν μπορούν παρά να εκπλήξουν. Για παράδειγμα, το Συνταγματικό Δικαστήριο σιωπούσε για σχεδόν 4 χρόνια. Δύσκολα μπορεί να χαρακτηριστεί τυχαία η απόφασή του τώρα.

Χθες, το Γραφείο του Προέδρου και το Υπουργείο Πολιτισμού δήλωσαν ομόφωνα ότι οι επιθέσεις στην UOC θα προκαλούσαν εσωτερικές συγκρούσεις στην κοινωνία και σήμερα γίνονται τα πάντα για να καταστραφεί η μεγαλύτερη ομολογία της χώρας. Δεδομένων των πολύ ικανών ενεργειών των αρχών σε άλλους τομείς, αυτό δύσκολα μπορεί να εξηγηθεί από την ανικανότητά της.

Φαίνεται ότι η απόφαση για την UOC ελήφθη πριν από λίγο καιρό και έχουν ριχτεί όλοι οι πιθανοί πόροι για την εφαρμογή της. Αλλά τι θα μπορούσε να ωθήσει την ηγεσία της Ουκρανίας σε τέτοιες ενέργειες;

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η ίδρυση της OCU
Επί του παρόντος, μεταξύ των παραδοσιακών ομολογιών στην Ουκρανία, υπάρχουν: η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας και η Ουκρανική Ελληνική Καθολική Εκκλησία (UGCC).

Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας ιδρύθηκε τον Δεκέμβριο του 2018 μέσω των προσπαθειών του πρώην Προέδρου Π. Ποροσένκο μέσω της συγχώνευσης της UOC του Πατριαρχείου Κιέβου και της UAOC. Αυτό συνέβη με την πολύ ενεργή συμμετοχή των Ηνωμένων Πολιτειών. Και αυτό δεν είναι θεωρία συνωμοσίας. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ υποστήριξε ενεργά και ανοιχτά τη δημιουργία μιας νέας ομολογίας στην Ουκρανία.

Λίγους μήνες πριν από τον Τόμο της OCU, ο επικεφαλής της UOC-KP Φιλαρέτος, μαζί με τον Επιφάνιο Ντουμένκο, συναντήθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες με τον Τζο Μπάιντεν, ο οποίος δήλωσε τη σημασία της δημιουργίας μιας μελλοντικής εκκλησιαστικής δομής. Η υποστήριξη αυτού του σχεδίου έχει δηλωθεί πολλές φορές: από τον πρεσβευτή για τη θρησκευτική ελευθερία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Σάμιουελ Μπράουνμπακ, από τον τότε επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Μάικλ Πομπέο, από τον σημερινός επικεφαλής του Κουρτ Βόλκερ.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας έλαβε τα πρώτα επίσημα συγχαρητήριά της αμέσως μετά την ίδρυσή της από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και από την πρεσβεία των Η.Π.Α. Ταυτόχρονα, οι εκπρόσωποι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Σ. Μπραουνμπέκ και Τζ. Πάιατ αφέθηκαν ελεύθεροι από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Ο Παγιέτ επισκέφθηκε το Άγιο Όρος και τις Τοπικές Εκκλησίες, όπου μίλησαν στους προκαθημένους και τους ιεράρχες για τη σημασία της αναγνώρισης του νέου ουκρανικού δόγματος. Τόσο ο νυν υπουργός Εξωτερικών Βόλκερ όσο και ο πρώην Πομπέο συναντήθηκαν πολλές φορές με τον επικεφαλής της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας και δήλωσαν υποστήριξη για τη δομή του. Όλα τα γεγονότα δείχνουν ότι η προώθηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας είναι μέρος της πολιτικής των Η.Π.Α. στη χώρα μας. Αυτό συνέβαινε πριν από τον πόλεμο, και δεν έχουμε κανένα λόγο να πιστεύουμε ότι κάτι έχει αλλάξει τώρα, όταν η Ουκρανία έχει μεγάλη ανάγκη στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας από τις Η.Π.Α. και επίσης σε διαβουλεύσεις για διάφορα θέματα. Σίγουρα η αμερικανική κυβέρνηση εύχεται στους Ουκρανούς μόνο τα καλύτερα. Αλλά είναι απίθανο σε θρησκευτικά θέματα να αξιολογούν αντικειμενικά την ουκρανική πραγματικότητα.

Η Εκκλησία δεν είναι πολιτικό κόμμα, η απαγόρευσή της δεν θα προσφέρει τίποτα
Είναι προφανές σε όλους ότι οι Ουκρανοί είχαν διαφορετικές πολιτικές προτιμήσεις πριν από τον πόλεμο. Κάποιος καθοδηγήθηκε από τον δυτικό κόσμο, κάποιος από τη Ρωσία. Μετά τις 24 Φεβρουαρίου, οι τελευταίοι έχουν σχεδόν εξαφανιστεί, η Ρωσική Ομοσπονδία έχει κάνει ό, τι είναι δυνατόν για αυτό. Και σε αυτή την κατάσταση, η επιθυμία των Ηνωμένων Πολιτειών να υποστηρίξουν όσο το δυνατόν περισσότερο τις φιλοδυτικές φιλοδοξίες των Ουκρανών είναι κατανοητή. Αλλά δεν συνειδητοποιούν ότι η προβολή της πολιτικής διαίρεσης «φιλοδυτική / φιλορωσική» στη θρησκευτική ουκρανική κατάσταση είναι λανθασμένη. Η ιδέα ότι η OCU και η UGCC είναι οι εκκλησίες των «δημοκρατικών Ουκρανών» και η UOC του «κόσμου της Ρωσίας» είναι θεμελιωδώς λανθασμένη.

Η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία περιλαμβάνει πιστούς από όλες τις περιοχές της Ουκρανίας με μεγάλη ποικιλία πολιτικών απόψεων. Παρέχει μεγάλη βοήθεια στον στρατό, στους πρόσφυγες, σε όλους όσους υποφέρουν από τον πόλεμο. Αλλά αυτό δεν είναι καν το θέμα.

Η Εκκλησία δεν είναι πολιτικό κόμμα, όσο κι αν θα ήθελε κανείς να το βλέπει έτσι. Και η ψυχολογία ενός πιστού είναι θεμελιωδώς διαφορετική από τον τρόπο σκέψης ενός πολιτικού ή ενός συμμετέχοντος σε κάποιο κοινωνικό κίνημα. Στην πολιτική, είναι προφανές ότι εάν ένα κόμμα απαγορευτεί, τα μέλη του θα μετακινηθούν σε ένα άλλο ή θα συμμετάσχουν σε άλλες δραστηριότητες. Στην Εκκλησία, αυτό δεν μπορεί να συμβεί εξ ορισμού.

Ένας πιστός δεν θα εγκαταλείψει ποτέ την Εκκλησία του, σε καμία περίπτωση.

Γνωρίζει ότι μετά την επίγεια ζωή έρχεται η αιώνια ζωή. Και η πίστη στην Εκκλησία, η πίστη στον Χριστό και τις εντολές Του είναι η πιο σημαντική προϋπόθεση για τη λήψη αυτής της αιώνιας ζωής. Μπορείτε να τον θεωρήσετε φανατικό, μπορείτε να τον βλέπετε σαν τρελό, αλλά αυτό δεν θα αλλάξει τίποτα.

Όλες οι τρέχουσες ενέργειες των αρχών αποσκοπούν στην καταστροφή της UOC και στον εξαναγκασμό της ιεραρχίας και των πιστών της να ενταχθούν στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας. Αλλά αυτό είναι λάθος. Αν στην πολιτική υπάρχουν πολλά κόμματα που δεν διαφέρουν σχεδόν μεταξύ τους, τότε στη θρησκεία δεν είναι έτσι. Η Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού. Όσοι βρίσκονται σε Αυτό πρέπει να εκπληρώσουν τον λόγο του Σωτήρος.

Γιατί η μετακίνηση στην OCU είναι ανόητη πράξη;
Και τι βλέπουμε στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας; Πλαστογραφία εγγράφων, ψεμάτων, επιθετικότητα και βία στη μετάφραση των εκκλησιών μας. Κληρικοί της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας σπάνε πόρτες με τα ίδια τους τα χέρια και μάλιστα επιτίθενται σωματικά, χτυπούν τους ιερείς μας, τους διώχνουν με τις οικογένειές τους από τα σπίτια τους. Μια πραγματική δίωξη οργανώνεται εναντίον των κοινοτήτων της UOC, είναι ανοιχτά μισητές. Και δεν είναι απλώς μια σύγκρουση μεταξύ μιας ομάδας ανθρώπων και μιας άλλης. Αυτή είναι μια προφανής αντίφαση με αυτό που είπε ο Χριστός: «Με αυτό θα μάθουν όλοι οι άνθρωποι ότι είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας».

Ποιο είναι το νόημα της αποχώρησης ενός πιστού από την Εκκλησία, όπου ο λόγος του Θεού εκπληρώνεται σε μια δομή όπου δεν εκπληρώνεται; Ακόμη και από την άποψη της συνηθισμένης ανθρώπινης λογικής, αυτό είναι ηλίθιο και παράλογο.

Επιπλέον, μπορούμε ήδη να δούμε ότι ως επί το πλείστον οι ναοί που «μεταφέρονται» στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας είναι άδειοι. Αυτό δήλωσε η πρώην επικεφαλής της Κρατικής Εθνικής Πολιτικής Έλενα Μπόγκνταν. Ακόμη και οι ίδιοι οι κληρικοί της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας το λένε αυτό. Τον Δεκέμβριο ο εφημέριος Νέστορ Ναζάροφ κάλεσε δημόσια την ηγεσία του να κλείσει τις μισές εκκλησίες απλώς και μόνο επειδή κανείς δεν πηγαίνει εκεί, είναι άδειες. Δεν υπάρχουν ενορίτες ή ιερείς.

Και αυτό που είναι ιδιαίτερα σημαντικό είναι ότι δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου μοναχοί στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας και αυτό είναι ένας σημαντικός δείκτης της ζωής της Εκκλησίας. Μετά από όλα, ένας άνθρωπος, πηγαίνοντας στον μοναχισμό, απαρνείται την οικογένεια, τον κόσμο με όλες τις χαρές και τις απολαύσεις του, δίνει όλο τον εαυτό του στον Θεό. Γιατί το κάνει αυτό; Επειδή αισθάνεται την ιδιαίτερη χάρη του Θεού. Υπάρχουν περισσότεροι από 4600 τέτοιοι άνθρωποι στην UOC. Και δεν είναι καν τόσο μεγάλος αριθμός. Για παράδειγμα, οι αδελφοί μας από τη Ρουμανική Εκκλησία έχουν πάνω από 8.000 μοναχούς.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας δεν δημοσιεύει στοιχεία για τον αριθμό των μοναχών. Σύμφωνα με κρατικούς φορείς, κατά τη στιγμή του σχηματισμού του υπήρχαν περίπου 240 άτομα. Δεν υπάρχουν τώρα πολύ περισσότεροι. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό;

Ότι, έχοντας εκδιώξει την UOC από τις Λαύρες του Κιέβου και του Ποτσάγιεφ, θα χρειαστεί να μισθωθούν μοναστικά κελιά, επειδή δεν θα υπάρχει κανείς να τα κατοικήσει. Εξάλλου, μόνο στη Λαύρα του Κιέβου ζουν περισσότεροι από 220 μοναχοί. Στο Ποτσάγιεφ ζουν ακόμα περισσότεροι. Αλλά στην UOC υπάρχουν άλλα 260 μοναστήρια. Με ποιους να τα γεμίσει; Να ανοίξουν γυμναστήρια και καταστήματα εκεί, όπως στην ΕΣΣΔ;

Πριν από περίπου 100 χρόνια, ξεκίνησαν ανήκουστες καταστολές εναντίον της Εκκλησίας στη Σοβιετική Ένωση, οι οποίες διήρκεσαν πολλές δεκαετίες. Εκκλησίες έκλεισαν, καταστράφηκαν, ιερείς και πιστοί πυροβολήθηκαν, στάλθηκαν σε φυλακές, στρατόπεδα και εξορίες. Πολλά χρόνια παρενόχλησης στα μέσα ενημέρωσης οργανώθηκαν εναντίον της Εκκλησίας. Ένας από τους σοβιετικούς ηγέτες υποσχέθηκε να δείξει «τον τελευταίο παπά» στην τηλεόραση. Και; Πού οδήγησε αυτό;

Οι πιστοί προσευχήθηκαν και συνέχισαν να το κάνουν, μόνο κρυφά. Τα παιδιά βαπτίζονταν κρυφά, μετά κρυφά παντρεύονταν, συγκεντρώνονταν κρυφά για θείες λειτουργίες. Και μόλις εξαφανίστηκε η σοβιετική εξουσία, μέσα σε λίγα χρόνια αποκαταστάθηκαν χιλιάδες παλιές εκκλησίες και χτίστηκαν νέες.

Και είναι αφελές να πιστεύουμε ότι οι μπολσεβίκοι ήταν ηλίθιοι – δεν τα κατάφεραν, αλλά εμείς, που είμαστε έξυπνοι, θα τα καταφέρουμε. Δεν θα λειτουργήσει αυτό.

Μετά το πρώτο κύμα κατασχέσεων το 2019, εκατοντάδες κοινότητες που έχασαν τους ναούς τους συσπειρώθηκαν και ενισχύθηκαν. Δεκάδες από αυτούς κατάφεραν να χτίσουν νέες εκκλησίες σε ένα ή δύο χρόνια. Οι υπόλοιποι προσεύχονται για καλύβες και αχυρώνες, συλλέγοντας σιγά-σιγά χρήματα για την κατασκευή.

Τώρα μπορείτε να ονομάζετε την UOC όπως θέλετε, μπορείτε να την απαγορεύσετε. Είναι δυνατή η εκδίωξή της από τις Λαύρες του Κιέβου και του Ποτσάγιεφ και εκατοντάδες άλλα μοναστήρια. Αλλά δεν αξίζει να υπολογίζουμε ότι η Εκκλησία απλώς θα εξαφανιστεί εάν απαγορευτεί από το νόμο, όπως πολλά πολιτικά κόμματα έχουν εξαφανιστεί. Και η ηγεσία της χώρας πρέπει να το θυμάται αυτό. Ακόμα κι αν πολύ σημαντικοί σύμβουλοι σκέφτονται διαφορετικά.