Ο αγώνας ενάντια στην Εκκλησία: από την εικόνα του «εχθρού» στο ξυράφι στον λαιμό

Μετά την οργή των μέσων ενημέρωσης εναντίον της Εκκλησίας, άρχισαν να επιτίθενται με όπλα στους ιερείς. Φωτογραφία: ΕΟΔ

Στα τέλη του 2022 ο εφημέριος της Λαύρας του Κιέβου Μητροπολίτης Παύλος, συνέκρινε την τρέχουσα επίθεση στην Εκκλησία με εκείνη που έλαβε χώρα την περίοδο στην ΕΣΣΔ - από το 1917 έως το 1939. «Η μόνη διαφορά είναι ότι δεν έχουμε ακόμη σκοτωθεί», είπε ο επίσκοπος. Τότε φάνηκε ότι ο Μητροπολίτης Παύλος πυκνώνει τα χρώματα και σήμερα αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να επαναληφθεί. Και επειδή η Ουκρανία δεν είναι μια μπολσεβίκικη Ρωσία και επειδή στη χώρα μας οι αρχές δηλώνουν την επιθυμία να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου σέβονται τη θρησκεία και τις απόψεις των άλλων ανθρώπων.

Ωστόσο, στις 2 Ιανουαρίου 2023, αποδείχθηκε ότι ο Μητροπολίτης Παύλος δεν απείχε πολύ από την αλήθεια. Στη Βίνιτσα, ένας άνδρας εισέβαλε στο ναό και άρχισε να καταστρέφει ό,τι βρήκε μπροστά του. Όταν ο ηγούμενος βγήκε λόγω του θορύβου από το ιερό και του έκανε μια παρατήρηση, ο άντρας τον έκοψε με ένα επικίνδυνο ξυράφι στον λαιμό του. Ο ιερέας νοσηλεύεται στην εντατική και η αστυνομία ανέφερε ότι συνέλαβε τον δράστη πυροβολώντας το πόδι του. Και ξέρετε την πρώτη ερώτηση που εμφανίστηκε μετά το περιστατικό - ποιος διέταξε αυτό το έγκλημα;

Είναι σαφές ότι σε αυτή την περίπτωση μπορεί να μην υπάρχει επίσημος «παραγγελιοδότης», δηλαδή ένα συγκεκριμένο άτομο που θα ενδιαφερόταν άμεσα για τη δολοφονία ενός ιερέα. Αλλά αυτό σημαίνει ότι μόνο το άτομο με το ξυράφι είναι υπεύθυνο για αυτό το έγκλημα; Ίσως υπάρχουν ακόμα εκείνοι που έβαλαν ένα ξυράφι στα χέρια του; Με άλλα λόγια, γιατί συμβαίνουν αυτά τα πράγματα και ποιος φταίει;

Ξυλοδαρμοί ιερέων της UOC, στους οποίους είμαστε συνηθισμένοι

Το γεγονός είναι ότι οι επιθέσεις σε ιερείς και πιστούς της UOC στη χώρα μας έχουν γίνει από καιρό συνηθισμένοι. Για παράδειγμα, εδώ είναι μια μικρή επιλογή επιθέσεων στον κλήρο της Εκκλησίας μας τα τελευταία χρόνια:

• 2016: Στο χωριό Κομάροβο, ένας δράστης ξυλοκόπησε έναν ιερέα κατά τη διάρκεια της Θείας λειτουργίας.
• 2018: Ένας ιερέας ξυλοκοπήθηκε σοβαρά στην επισκοπή Χουστ της UOC.
• 2019: Στο Γαλουζίνστι, κατά τη διάρκεια της εισβολής στον ναό, ριζοσπάστες ξυλοκόπησαν έναν ιερέα.
• 2020: Στο Κίεβο, αρκετοί ένοπλοι άντρες ξυλοκόπησαν έναν ιερέα της UOC.

Και εδώ είναι πιο πρόσφατα παραδείγματα:

• Ένας άνδρας με στρατιωτική στολή ξυλοκόπησε έναν ιερέα της επισκοπής Τουλστίν. Όχι απλά τον χτύπησε, αλλά έσπασε τη μύτη του.
• Στο Νοβοζιβότοβ, οι ειδικοί της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας ξυλοκόπησαν έναν ιερέα και κατεδάφισαν το σπίτι προσευχής της UOC.
• Στην περιοχή της Οδησσού, ένας ιερέας της UOC ξυλοκοπήθηκε άγρια.
• Στη Μαριούπολη, άγνωστοι με στολή λήστεψαν τον καθεδρικό ναό και ξυλοκόπησαν τον ιερέα της UOC.
  
  

Ναι, η σωματική βία εναντίον πιστών της UOC έχει συμβεί στο παρελθόν. Αυτή τη στιγμή, ωστόσο, οι επιθέσεις εναντίον ιερέων γίνονται ευρέως διαδεδομένες. Μια άλλη διαφορά είναι η ακραία σκληρότητα και η χρήση όπλων.

Πριν από περίπου μια εβδομάδα, στην εκκλησία του Στερνομόρσκ, ένας άγνωστος επιτιθέμενος προσπάθησε ήδη να επιτεθεί στον ιερέα της UOC με ένα μαχαίρι. Αφοπλίστηκε από ενορίτες.

Όπως μπορείτε να δείτε, το 2022 υπήρξαν οι περισσότερες επιθέσεις στον κλήρο της UOC και το 2023 ξεκίνησε γενικά με μια απόπειρα δολοφονίας. Είναι σύμπτωση; Μάλλον, είναι μια νομοτέλεια.

Ποιος και γιατί δημιουργεί από την Εκκλησία την «εικόνα του εχθρού»

Φυσικά, θα υπάρξουν εκείνοι που θα πουν ότι η αύξηση της σωματικής βίας κατά των πιστών συνδέεται με τη γενική ψυχολογική κατάσταση πολλών πολιτών της Ουκρανίας, οι οποίοι κατά τη διάρκεια του πολέμου βρίσκονται στα πρόθυρα νευρικής κατάρρευσης. Πολύ πιθανόν. Είναι όμως προφανές ότι πολύ συχνά η «νευρικότητα», ειδικά προς την Εκκλησία, έχει κάποια πηγή και τροφοδοτείται πολύ επιδέξια. Πρώτα απ' όλα, από τα μέσα ενημέρωσης.

Την επομένη της απόπειρας δολοφονίας, αποδείχθηκε ότι ο εγκληματίας ήταν ένα ψυχικά ασταθές άτομο. Οι αντίπαλοι της UOC ρωτάνε, τι θέλετε από ένα τέτοιο άτομο; Ωστόσο, οι ψυχικά ασθενείς είναι τα πρώτα θύματα της επιθετικής προπαγάνδας. Δεν έχουν εσωτερική ασφάλεια. Τους λένε ότι αυτός είναι ο εχθρός και πρόκειται να σκοτώσουν αυτόν τον εχθρό.

Υπό αυτή την έννοια, τα ουκρανικά μέσα ενημέρωσης έχουν συγκριθεί εδώ και καιρό με το Radio «Thousand Hills» της Ρουάντα. Μεταξύ 6 Απριλίου και 18 Ιουλίου 1994, εκτιμάται ότι 500.000 έως 1.100.000 Τούτσι σκοτώθηκαν από μέλη της φυλής Χούτου στη Ρουάντα. Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων έφτασε μέχρι το 20 τοις εκατό του συνολικού πληθυσμού της χώρας και ένας από τους ηγετικούς ρόλους στις σφαγές παίχτηκε από το ραδιόφωνο «Thousand Hills», του οποίου οι εκφωνητές ζήτησαν συγκαλυμμένα τη σφαγή των Τούτσι.

Περίπου η ίδια λειτουργία στην Ουκρανία εκτελείται από ορισμένους παρουσιαστές και συντάκτες πολλών καναλιών. Αποκαλούν τους ιερείς της UOC μόνο «ιερείς της Μόσχας», «ανθρώπους της FSB με άμφια», κ.λπ.

Αλλά όσον αφορά το επίπεδο επιθετικότητας προς την Εκκλησία, όλοι τους «ξεπεράστηκαν» από την εκπομπή «Κβαρτάλ 95», οι παρουσιαστές της οποίας επέτρεψαν να βλασφημήσουν τον Θεό και ακόμη και να προσβάλλουν τον κλήρο του UOC με χυδαία γλώσσα. Επιπλέον, αυτό το τεύχος του Bayraktar News που περιέχεται σε μυστική μορφή καλεί για βία κατά των «ιερέων της Μόσχας».

Έτσι, το ρεύμα της χυδαίας γλώσσας εναντίον των ιερέων της UOC ξεκίνησε με την ιστορία των παρουσιαστών ότι κάποιος τύπος προσέβαλε έναν ιερέα και το δικαστήριο (το πιο ανθρώπινο στον κόσμο) επέβαλε πρόστιμο σε αυτόν τον τύπο μόνο 119 του εθνικού νομίσματος. Αυτό ακολουθήθηκε από ένα σύνολο άσεμνων φράσεων, μέσω των οποίων οι παρουσιαστές εξέφρασαν τον «τιμοκατάλογο», στον οποίο υπήρχαν τέτοιες «τιμές» - «φτύσε τον παπά – 20 του εθνικού νομίσματος», «χτύπησε το αριστερό μάγουλο και αυτόματα στα δεξιά – 100 του εθνικού νομίσματος». Αναρωτιέμαι πόσο θα κόστιζε για τους χειροκροτητές της «95 κβαρτάλ» μια τέτοια ενέργεια όπως «κόψτε το λαιμό ενός ιερέα»;

Πρέπει να σημειωθεί ότι μια τέτοια ερώτηση τίθεται όχι μόνο από εμάς, αλλά και από τους χρήστες του YouTube, πολλοί από τους οποίους πιστεύουν ότι οι δηλώσεις της «95 κβαρτάλ» έγιναν μία από τις αιτίες της τραγωδίας της Βίννιτσα.

• «95 κβαρτάλ», σήμερα ο ιερέας της UOC από την επισκοπή Βίννιτσα μαχαιρώθηκε με μαχαίρι. Το αίμα του είναι επίσης στα χέρια σας. Ναι, έχουμε μια ελεύθερη χώρα, αλλά αποδεικνύεται ότι όταν ανοίγετε το στόμα σας, τελειώνει αυτή η ελευθερία για μερικούς».
• «Ο λαιμός του ιερέα κόπηκε... Πόσο πλήρωσε για αυτό το «95 κβαρτάλ»;».
  
  

Πράγματι, είναι αδύνατο να πούμε ότι το περιστατικό στη Βίννιτσα είναι ένα καθαρό ατύχημα. Ειδικά λαμβάνοντας υπόψη ότι άγρια καμώματα όπως η εκπομπή «95 κβαρτάλ» μένουν εντελώς ατιμώρητα. Αλλά είναι γνωστό ότι η ατιμωρησία προκαλεί ανεκτικότητα, η οποία, με τη σειρά της, οδηγεί σε τρελή σκληρότητα.

Σε αυτή την κατάσταση, τα ουκρανικά μέσα ενημέρωσης κάνουν τα πάντα για να εδραιώσουν στον λαό την ιδέα ότι η UOC είναι «εχθρός». Ο σκοπός μιας τέτοιας δήλωσης είναι απλός – να ωθήσει τον λαό στη βία εναντίον του «εχθρού». Και ο λαός καταλήγει στο συμπέρασμα ότι στον αγώνα κατά του «εχθρού» όλα τα μέσα είναι καλά. Ακόμη και ένα «ξυράφι στο λαιμό».

Από την «εικόνα του εχθρού» στο ξυράφι

Πολλά χρόνια παράλογης προπαγάνδας και προώθησης της «εικόνας του εχθρού» από την UOC έχουν ήδη αρχίσει να αποδίδουν καρπούς. Και είναι ασφαλές να πούμε ότι το περιστατικό της Βίννιτσα είναι μόνο η αρχή. Γιατί; Διαβάστε τα σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα που δημοσίευσαν πληροφορίες σχετικά με αυτήν την τραγωδία. Διαβάστε τα και θα τρομοκρατηθείτε από τον κυνισμό, την αγένεια και το μίσος με τα οποία οι περισσότεροι συμπολίτες μας αντιδρούν σε ένα χτύπημα ξυραφιού στο λαιμό ενός ιερέα.

Ακολουθούν ορισμένα παραδείγματα:

• «Είναι θέλημα Θεού για όλα; Φαίνεται ότι κάλεσαν σε συνάντηση».
• «Δεν πίστεψα ότι ο Πρωθιερέας Άντονι Κοβτονιούκ πιστεύει πραγματικά στον Θεό».
• «Δεν θέλουν να γίνουν εθελοντές για τη Μοσχοβία, οπότε θα βοηθηθούν».
• «Κράτα τον Πατέρα! Έκλεψε το λουκάνικο μας!!!.»
• «Και τον άντρα για ποιον λόγο; Τον λυπάμαι, τον παπά όμως όχι...»
• «Όλοι αυτοί οι ιερείς και οι ενορίες τους είναι καταστήματα για επιχειρημάτιες, ο Θεός δεν είναι εκεί. Απλά κοιτάξτε το λαμπερό και παχύ πρόσωπό τους και να θυμηθείτε την αμαρτία της λαιμαργίας. Οι μαφιόζικες αναμετρήσεις τους δεν είναι καθόλου ενδιαφέρουσες».
• «Νομίζω ότι οι ιερείς της UOC-MP δεν πρέπει να βρίσκονται στην Ουκρανία».
• «Χρειάζεται να κλείσουν όλες τις εκκλησίες της UOC-MP μαζί με τους ενορίτες της».
• «Είναι κρίμα όταν τον πρώτο και μοναδικό κομμένο ρωσικό παπά μπόρεσε να τον κόψει κάποιος τύπος με ένα χαρτί από το ψυχίατρο και όχι όλοι αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι από τα σχόλια».
  
  

Και αυτά απέχουν πολύ από τα πιο άθλια σχόλια που βρίσκονται τώρα στον Ιστό. Απλώς η μορφή της έκδοσής μας και η χριστιανική μας συνείδηση δεν μας επιτρέπουν να παραθέσουμε όλα όσα γράφουν οι πολέμιοι της Εκκλησίας.

Σενάριο και σεναριογράφοι

Σημειώστε ότι όλα αυτά γράφονται από εκείνους που ζουν μαζί μας στην ίδια χώρα, που αγοράζουν τρόφιμα στα ίδια καταστήματα με εμάς, των οποίων τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο με τα παιδιά μας. Εκείνοι που θεωρούν τους εαυτούς τους φυσιολογικούς, μορφωμένους και πολιτισμένους Ευρωπαίους γράφουν. Γιατί; Μήπως μόνο επειδή υπάρχει πόλεμος στη χώρα; Φυσικά και όχι. Είναι απλά πολύ βολικό όταν υπάρχει ένας ανεκπλήρωτος «εχθρός» κοντά, στον οποίο μπορείτε να κατηγορήσετε όλα τα προβλήματα και τις κακοτυχίες σας. ”Εχθρός», η εικόνα του οποίου δημιουργήθηκε μακρά και σκληρή και, τελικά, σχηματίστηκε. Το επόμενο βήμα είναι η καταστροφή.

Ακριβώς το ίδιο σενάριο ακολούθησε ο αντισημιτισμός στη Γερμανία, ο οποίος είχε ως αποτέλεσμα εκατομμύρια Εβραίοι να πεθάνουν σε φούρνους και θαλάμους αερίων. Αρχικά, τα μέσα ενημέρωσης έπεισαν τους Γερμανούς ότι οι Εβραίοι έφταιγαν για τα οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά τους προβλήματα. Στη συνέχεια, αυτή η ιδέα υιοθετήθηκε από μικρούς πολιτικούς, ακολουθούμενη από την ηγεσία της χώρας. Και τώρα οι απλοί μπούργκερ, που όλη τους τη ζωή ζούσαν με τους Εβραίους δίπλα-δίπλα, έπιναν μπύρα μαζί και ήταν φίλοι με τις οικογένειές τους, άρχισαν να τις παραδίδουν στην Γκεστάπο και να χαίρονται για το θάνατό τους.

Το ίδιο σενάριο χρησιμοποιήθηκε και στη Σοβιετική Ένωση. Στην αρχή, οι εφημερίδες χαρακτήρισαν «εχθρούς του λαού», τότε «καταγγέλθηκαν» από εκπροσώπους του κόμματος και όταν οι κατηγορίες ακούστηκαν από υψηλές θέσεις, οι ειδικές υπηρεσίες και οι απλοί, αλλά συνειδητοί πολίτες άρχισαν να εργάζονται. Αποτέλεσμα; Εκατομμύρια πέθαναν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και φυλακές.

Το σενάριο είναι πάντα το ίδιο. Εκτός από το τελικό αποτέλεσμα. Το καταλαβαίνουν αυτό όσοι βρίσκονται πίσω από τη δυσφήμιση της Εκκλησίας; Αυτοί που ρίχνουν λάσπη σε εκατομμύρια συμπολίτες τους από κάθε σίδερο, αποκαλώντας τους εχθρούς; Νομίζουμε ότι ναι, καταλαβαίνουν. Και σκόπιμα πιέζουν ορισμένους κατοίκους της χώρας μας να πάρουν επικίνδυνα ξυραφάκια και να κόψουν το λαιμό άλλων κατοίκων της χώρας μας. Γιατί να το κάνουν αυτό;

Επειδή ζουν όλη τους τη ζωή σύμφωνα με την αρχή - «όσο χειρότερα, τόσο το καλύτερο». Εξάλλου, εάν υπάρξει εσωτερικός πόλεμος στην Ουκρανία, εάν υπάρχει σύγχυση και χάος, τότε δεν θα είναι μόνο ευκολότερο για όλους αυτούς τους υποκινητές να κλέψουν. Θα έχουν την ευκαιρία να αποκτήσουν (ή να διατηρήσουν) την εξουσία. Και για χάρη αυτής της ευκαιρίας, θα κόψουν τον λαιμό οποιουδήποτε.