Θα μετακομίσει ο επικεφαλής του Φαναρίου από την Κωνσταντινούπολη στις ΗΠΑ;

Το κέντρο της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης μπορεί να μεταφερθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Φωτογραφία: ΕΟΔ

Στις 6 Οκτωβρίου 2020 η σύνοδος του Φαναρίου αποφάσισε να αναστείλει την ισχύ του Συντάγματος της Αρχιεπισκοπής του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης στις ΗΠΑ και ανακοίνωσε τη δημιουργία νέου.

Σχολιάζοντας αυτό το συνοδικό ψήφισμα, ο επικεφαλής της Αρχιεπισκοπής στις Ηνωμένες Πολιτείες, Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος, δήλωσε: «Σήμερα αισθανόμαστε ευλογημένοι διότι με την απόφασή του αυτή, το Οικουμενικό Πατριαρχείο μας δίνει την εξαιρετική ευκαιρία να οραματιστούμε και να σχεδιάσουμε μαζί την Εκκλησία μας εν όψει της επετείου των 100 ετών της». Διαβεβαίωσε ότι θα δημιουργηθεί μια κοινή επιτροπή για το νέο Σύνταγμα, το οποίο θα περιλαμβάνει εκπροσώπους του κλήρου και του λαού της Αρχιεπισκοπής και εκπροσώπους του Φαναρίου. Επιπλέον, ο Ελπιδοφόρος ευχαρίστησε τον «ηγέτη της Ορθοδοξίας», δηλαδή τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, για την «εξαιρετική ευκαιρία να αποκατασταθεί η Αρχιεπισκοπή από το μηδέν».

Συμφωνείτε ότι υπό το φως σχεδόν ενός αιώνα ύπαρξης της Αρχιεπισκοπής Φανάρι στις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτές οι δηλώσεις φαίνονται πολύ περίεργες. Σε τελική ανάλυση, ο Ελπιδοφόρος δεν ήρθε σε άδεια θέση. Τι σημαίνει τότε τα λόγια «δημιουργία από το μηδέν» - κατεδάφιση της παλιάς δομής ή αναδιαμόρφωση της ώστε να ταιριάζει σε νέα πραγματικότητα; Ή, όπως σωστά αναρωτιούνται στις ΗΠΑ, για τον σημερινό επικεφαλής της Αρχιεπισκοπής; Για να απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα, πρέπει να επιστρέψουμε στα γεγονότα που οδήγησαν τον Ελπιδοφόρο στη θέση του επικεφαλής της Αρχιεπισκοπής του Φαναριού στις ΗΠΑ.

Ιστορία της «εκλογής» του Ελπιδοφόρου

Στις αρχές του 2000, όταν ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος έγινε επικεφαλής της Αρχιεπισκοπής στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος επιχείρησε να θέσει τη διοίκηση αυτής της δομής υπό άμεση υποταγή στον εαυτό του διορίζοντας εκεί «δικό του» πρόσωπο. Επομένως, ξεκινώντας το 2008, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος προσπάθησε να πείσει τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο να υποβάλει την παραίτησή του, την οποία ο τελευταίος πάντοτε αρνούταν. Μόνο το 2019, μετά από μια άλλη προσωπική συνάντηση με τον επικεφαλής του Φαναρίου, ο 91χρονος ιεράρχης ανακοίνωσε τη συνταξιοδότησή του. Στις 11 Μαΐου, το Γραφείο Τύπου του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης ανέφερε ότι στη σύνοδο που πραγματοποιήθηκε, από τους τρεις υποψήφιους για τη θέση του αρχηγού της Αρχιεπισκοπής στις Ηνωμένες Πολιτείες, εκλέχτηκε ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος (κατά κόσμον Ιωάννης Λαμπρυνιάδης) (και όντως διορίστηκε - Ed.) Στα μέσα Ιουνίου, μετά το θρόνο του στη Νέα Υόρκη, ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος ηγήθηκε της Φαναριώτικης δομής στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Τούρκος πολίτης και κάτοικος της Κωνσταντινούπολης, ο Λαμπρυνιάδης είχε ήδη ζήσει στις ΗΠΑ για αρκετό καιρό. Ήταν αυτός που, το 2009, μίλησε στην Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού του Μπρούκλιν με μια έκκληση για τον εξορθολογισμό της κανονικής τάξης της Ορθόδοξης Εκκλησίας στις αμερικανικές ηπείρους και να ενωθούν υπό το ωμοφόριο της Κωνσταντινούπολης. Επίσης, στο στυλό του Λαμπρυνιάδη ανήκει η ανάπτυξη της έννοιας του «πρώτου χωρίς ίσους», σύμφωνα με την οποία ο Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης είναι ο ηγέτης της Παγκόσμιας Ορθοδοξίας.

Ταυτόχρονα, λαμβάνοντας υπόψη τη διαδικασία της «εκλογής», η εμφάνιση του Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου στην Αμερικανική έδρα σχεδόν από την αρχή συνδέθηκε με μια ολόκληρη σειρά σκανδάλων και δυσαρέσκειας. Πρώτον, μεταξύ των τριών υποψηφίων για την έδρα, δεν υπήρχε ούτε ένας εκπρόσωπος της Αμερικανικής Αρχιεπισκοπής.

Η εμφάνιση του Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου στην Αμερικανική έδρα σχεδόν από την αρχή συνδέθηκε με μια ολόκληρη σειρά σκανδάλων και δυσαρέσκειας.

Δεύτερον, οι ίδιες οι «εκλογές» πραγματοποιήθηκαν με μεγάλη βιασύνη. Κρίνετε μόνοι σας: στις 4 Μαΐου ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτρης παραιτήθηκε. Στις 9 Μαΐου η σύνοδος του Φαναριού αποδέχθηκε την παραίτησή του. Στις 10 Μαΐου το Γραφείο Τύπου του Φαναρίου (μετά από αίτημα του Συμβουλίου της Αρχιεπισκοπής) διαβεβαίωσε ότι οι εκλογές για τη θέση του επικεφαλής της αμερικανικής δομής δε θα διεξαχθούν νωρίτερα από τα μέσα Ιουνίου και ήδη στις 11 Μαΐου (την επόμενη μέρα!) έγινε γνωστό ότι οι Φαναριώτες ψήφισαν τον διορισμό του Ελπιδοφόρου.

Τρίτον, στην Αμερική θεωρήθηκε αρκετά δικαιολογημένα ότι η κανονική διαδικασία παραβιάστηκε κατά τις εκλογές. Έτσι, ένας συνομιλητής του εκδοτικού οίκου RIA Novosti είπε ότι, σύμφωνα με τους κανόνες, «η Σύνοδος της επισκοπής πρέπει να περάσει και να προτείνει τους υποψηφίους της, και ο κατάλογος του πατριαρχείου πρέπει να περιλαμβάνει τουλάχιστον έναν από αυτούς. Αλλά μεταξύ των τριών υποψηφίων δεν υπήρχε ούτε ένας αμερικανός μητροπολίτης. Αυτή είναι μια μεγάλη πρόκληση για τους μητροπολίτες, υπάρχουν οκτώ από αυτούς στην Αμερική». Επιπλέον, σύμφωνα με τα δικά του λόγια, στο Φανάρι αγνόησαν το Σύνταγμα της Αμερικανικής Αρχιεπισκοπής, σύμφωνα με το οποίο «πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η γνώμη των τοπικών συνόδων και συναντήσεων κληρικών και λαού. Αυτό λειτουργεί σε όλα τα επίπεδα: οι ιερείς, οι μητροπολίτες δεν μπορούν να κάνουν ό, τι θέλουν».

Πρέπει να τονιστεί εδώ ιδιαίτερα ότι η Αρχιεπισκοπή του Φαναρίου στις ΗΠΑ δεν είναι μόνο η μεγαλύτερη μονάδα στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, αλλά και η πιο φιλελεύθερη. Τόσο φιλελεύθερη που ένας από τους πλουσιότερους Έλληνες στην Αμερική, ο Ευστάθιος Βαλιώτης, υποστήριξε την αυτοκεφαλία της το 2018. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εξέφραζε όχι μόνο τη δική του γνώμη.

Εν ολίγοις, η ιστορία με την «εκλογή» του Ελπιδοφόρου στις Ηνωμένες Πολιτείες κατέστησε σαφές ότι το Φανάρι είναι αποφασισμένο να αλλάξει την κατάσταση στο Αρχιεπισκοπή. Για την εφαρμογή αυτών των σχεδίων, είναι απαραίτητο να ληφθούν συγκεκριμένα μέτρα, μεταξύ των οποίων, σύμφωνα με το Φανάρι, είναι ο καθαρισμός όλων των δυσαρεστημένων. Σε αυτό το πλαίσιο, η απαγόρευση του Μητροπολίτη Βοστώνης και η απομάκρυνση του Μητροπολιτών Νέας Ιερσέης, για τα οποία γράψαμε, φαίνονται αρκετά λογικά, για να δείξουν σε όλους τους άλλους ιεράρχες ότι το Φανάρι σκοπεύει να ενεργήσει αποφασιστικά και ανελέητα. Η αλλαγή του Συντάγματος είναι το επόμενο βήμα.

Τι πρόβλημα έχει το «παλιό» Σύνταγμα και γιατί χρειάζεται «καινούριο»;

Σύμφωνα με την τρέχουσα δομή της Αρχιεπισκοπής, η Ελληνική Εκκλησία στις Ηνωμένες Πολιτείες αποτελείται από αρχιεπισκοπική περιφέρεια (η οποία περιλαμβάνει τις ενορίες της Νέας Υόρκης) και οκτώ μητροπόλεις (Βοστώνη, Πίτσμπουργκ, Νιου Τζέρσεϋ, Ατλάντα, Ντιτρόιτ, Σικάγο, Ντένβερ και Σαν Φρανσίσκο).

Ο επικεφαλής της Αρχιεπισκοπής δεν έχει πραγματικές εξουσίες ή δικαιοδοτικά δικαιώματα στις υποθέσεις κάθε μητρόπολης. Αύτη η δομή εμφανίστηκε το 1997 ως αντίδραση του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης στην προσπάθεια του τότε Αρχιεπισκόπου Ιακώβου να ενώσει τις Ορθόδοξες Εκκλησίες όλων των δικαιοδοσιών σε μια Αμερικανική Εκκλησία.

Εκείνη την εποχή, σε μια προσπάθεια διατήρησης έλεγχου επί των Εκκλησιών στο Δυτικό Ημισφαίριο, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος χώρισε την Εκκλησία σε ξεχωριστές οντότητες, δημιουργώντας μητροπόλεις στο Μπουένος Άιρες, την Κεντρική Αμερική, το Μεξικό, τις ΗΠΑ και τον Καναδά.

Σε μια προσπάθεια να διατηρήσει τον έλεγχο των Εκκλησιών στο Δυτικό Ημισφαίριο, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος χώρισε την Εκκλησία σε ξεχωριστές οντότητες, δημιουργώντας μητροπόλεις στο Μπουένος Άιρες, την Κεντρική Αμερική, το Μεξικό, τις ΗΠΑ και τον Καναδά. Ήταν ένα κλασικό παράδειγμα του «διαίρει και βασίλευε».

Στην περίπτωση των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Βαρθολομαίος χώρισε τη χώρα σε οκτώ μητροπόλεις, καθεμία από τις οποίες ήταν άμεσα υποτελής σε αυτόν, και μία «αρχιεπισκοπική περιφέρεια», η οποία ήταν υπό τη δικαιοδοσία της Αρχιεπισκοπής.

Ήταν ένα κλασικό παράδειγμα του «διαίρει και βασίλευε» και ξεκάθαρη προσπάθεια διάσπασης μιας ισχυρής και ενοποιημένης οντότητας (η οποία τότε κυβερνιόταν από τον Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο) προκειμένου να διατηρηθεί ο έλεγχος σε ολόκληρο το Δυτικό Ημισφαίριο. Έχοντας δημιουργήσει μικρότερους σχηματισμούς που ήταν άμεσα υποταγμένοι στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, ο επικεφαλής του Φαναρίου αποδυνάμωσε όσο το δυνατόν περισσότερο τις εξουσίες του αρχηγού της Αρχιεπισκοπής.

Τώρα η διαδικασία αντιστρέφεται. Έχοντας λάβει την απόφαση κατάργησης του παλιού Συντάγματος, το Φανάρι προτίθεται προφανώς να το τροποποιήσει, έτσι ώστε οι ανεξάρτητες μητροπόλεις της Αρχιεπισκοπής στις ΗΠΑ θα βρίσκονται υπό την άμεση δικαιοδοσία και τον έλεγχο του αρχηγού της Αρχιεπισκοπής. Είναι πολύ πιθανό οι υπάρχουσες μητροπόλεις, που έχουν ένα ορισμένο καθεστώς στην ελληνική παράδοση, να κατέβουν στο καθεστώς των επισκοπών. Σε αυτήν την περίπτωση όλοι οι αρχηγοί των επισκοπών θα υποτάσσονται απευθείας στη Νέα Υόρκη.

Μια έμμεση επιβεβαίωση ενός τέτοιου σεναρίου φαίνεται στα λόγια του Ελπιδοφόρου, ο οποίος, σχολιάζοντας την κατάργηση του Συντάγματος, δήλωσε: «Μόλις λάβαμε μια εξαιρετική ευκαιρία να αποκαταστήσουμε την Εκκλησία στην Αμερική από το μηδέν...».

Με άλλα λόγια, η απόφαση αντικατάστασης του Συντάγματος της Αμερικανικής Αρχιεπισκοπής του Φαναρίου υπαγορεύτηκε από την επιθυμία να της επιστρέψουν μια σαφή κεντρική διοίκηση, η οποία θα στερήσει τις μητροπόλεις της ελευθερίας που έχουν σήμερα. Το νέο Σύνταγμα θα προστατεύσει τον αρχηγό της Αρχιεπισκοπής από κάθε είδους «υπόγεια» ρεύματα και προβλήματα, για παράδειγμα, την ενοποίηση όλων των αμερικανικών δικαιοδοσιών σε μία με την απόσυρση από την υπαγωγή στο Φανάρι ή τους δυσαρεστημένους αντάρτες, όπως στην περίπτωση της Βοστώνης και της Νέας Ιερσέης.

Άλλο ερώτημα, τι το θέλει ο Βαρθολομαίος; Αφού η κατάσταση μπορεί αργά ή γρήγορα να ξεφύγει από τον έλεγχο και να επιστρέψει στην κατάσταση που ήταν υπό τον Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο, με την επιθυμία για αυτοκεφαλία και διαχωρισμό από την Κωνσταντινούπολη. Δεν είναι ο κίνδυνος; Σε κάποιο βαθμό, ναι. Εκτός αν γνωρίζετε ότι οι Φαναριώτες προγραμματίζουν τις ενέργειές τους για πολλά χρόνια μπροστά (ο Ελπιδοφόρος μιλά για 100 χρόνια) και ήδη σκέφτονται τι περιμένει την Αρχιεπισκοπή και το Πατριαρχείο στο μέλλον. Και εδώ είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα.

«Καινούριο» Σύνταγμα για καινούριο επικεφαλής;

Με βάση τις πρόσφατες ενέργειες της τουρκικής κυβέρνησης για τη μετατροπή των δύο πιο σημαντικών αντικειμένων της Ορθόδοξης πνευματικής κληρονομιάς σε τζαμιά, Ναού της Αγίας Σοφίας και Μονής της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη, μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι δεν θα υπάρχει ήσυχη ζωή για τους Φαναριώτες στην Τουρκία. Αυτή τη στιγμή οι σχέσεις μεταξύ της Κωνσταντινούπολης και του Φαναρίου είναι ήδη τεταμένες, και αν θυμηθούμε την κατάσταση με απόπειρα πραξικοπήματος και κατηγορίες εναντίον του Πατριάρχη Βαρθολομαίου για σχέσεις με τον υποκινητή αυτού του πραξικοπήματος, Φατίχ Γκουλίν, είναι προφανές ότι αργά ή γρήγορα οι τουρκικές αρχές θα εγείρουν το ζήτημα της ίδιας της ύπαρξης του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης στην επικράτειά τους. Προσθέστε εδώ τη σύγκρουση μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας και Κύπρου, και γίνεται σαφές ότι η πιθανή απομάκρυνση του «Έλληνα» πατριάρχη από την Κωνσταντινούπολη είναι μόνο θέμα χρόνου.

Την ίδια στιγμή, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος είναι ήδη 80 ετών και έχει ειπωθεί εδώ και πολύ καιρό ότι ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος θα γίνει ο επόμενος πατριάρχης. Το ερώτημα είναι, θα είναι σε θέση να εκπληρώνει τα καθήκοντά του στην Κωνσταντινούπολη; Μετά βίας. Και για τους προαναφερθέντες λόγους, και επειδή πιθανότατα είναι εθνοτικός Κούρδος. Μόνο σε πολύ τολμηρές φαντασιώσεις μπορούμε να τολμήσουμε να πούμε ότι ένας Κούρδος θα εγκατασταθεί στο Φανάρι, στην καρδιά της ισλαμικής Τουρκίας.

Ως εκ τούτου, μπορεί να υποτεθεί ότι το έπος με την αλλαγή του Συντάγματος είναι το πρώτο βήμα για τη μεταφορά της Έδρας των Πατριαρχών της Κωνσταντινούπολης από την Κωνσταντινούπολη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Για αυτό, είναι απαραίτητο να υποταχτούν όλες οι αμερικανικές μητροπόλεις σε ένα μόνο κέντρο, το οποίο θα βρίσκεται στη Νέα Υόρκη. Εάν ο Ελπιδοφόρος γίνει Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης, τότε η απόφαση για αλλαγή του Συντάγματος είναι πολύ λογική, το αλλάζει για τον εαυτό του.

Η απόφαση αντικατάστασης του Συντάγματος της Αμερικανικής Αρχιεπισκοπής του Φαναρίου υπαγορεύτηκε από την επιθυμία να της επιστρέψουν μια σαφή κεντρική διοίκηση, η οποία θα στερήσει τις μητροπόλεις της ελευθερίας που έχουν σήμερα.

Από την άλλη πλευρά, εάν η έδρα των Φαναριωτών παραμένει στην Κωνσταντινούπολη, και όχι ο Ελπιδοφόρος γίνει πατριάρχης (που είναι σχεδόν απίθανο), αλλά κάποιος άλλος, τότε και σε αυτήν την περίπτωση, ο νέος Χάρτης είναι επωφελής για τον σημερινό αρχηγό της Αρχιεπισκοπής, καθώς του δίνει πραγματική ισχυρή εξουσία.

Ταυτόχρονα, ακόμη και η συνοδική κατάργηση του παλιού Συντάγματος δείχνει ότι στην Αμερική αυτή τη στιγμή όλα αποφασίζονται από ένα άτομο, τον Ελπιδοφόρο. Ακυρώνοντας το Σύνταγμα της Αρχιεπισκοπής, η σύνοδος έδειξε σαφώς ότι ολόκληρη η αμερικανική δομή μπορεί να λειτουργήσει κανονικά χωρίς ένα έγκυρο Σύνταγμα και να διέπεται από έναν ιεράρχη.

Το γεγονός ότι το Σύνταγμα αναθεωρείται αποκλειστικά υπό τον Ελπιδοφόρο λέγεται δυνατά και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Επιπλέον, οι Αμερικανοί Έλληνες τείνουν να πιστεύουν ότι αυτό δεν αφορά μόνο την επιθυμία να ηγηθεί της Αρχιεπισκοπής διοικητικά, αλλά και οικονομικά. Και αυτό που είναι πιο ενδιαφέρον είναι να θέσει όλους τους κληρικούς σε άμεση εξάρτηση από τις αποφάσεις της κεντρικής κυβέρνησης στη Νέα Υόρκη.

Πηγές εντός της Αρχιεπισκοπής αναφέρουν ότι ο Ελπιδοφόρος έστειλε επιστολή πριν από λίγες μέρες στον ιερέα Τζιμ Πέρις, πρόεδρο της Επιτροπής Παροχών Αρχιεπισκοπής (Archdiocesan Benefits Committee), η οποία έλεγε ότι ο επικεφαλής της Αρχιεπισκοπής θέλει να διορίσει προσωπικά τουλάχιστον τρία μέλη της επιλογής του στη διοικητική υποεπιτροπή της Επιτροπής Παροχών Αρχιεπισκοπής. Αυτό είναι απαραίτητο για τον έλεγχο όλων των παροχών (συμπεριλαμβανομένων των συνταξιοδοτικών παροχών) που καταβάλλονται στους ιερείς. Ωστόσο, αυτός ο οργανισμός είναι ανεξάρτητος και έχει τον δικό του Σύνταγμα, κάτι το οποίο υπενθυμίστηκε στον Αρχιεπίσκοπο Ελπιδοφόρο.

Αυτό το γεγονός, συν η μελλοντική αλλαγή του Συντάγματος, οδήγησαν στο γεγονός ότι, σύμφωνα με τις διαθέσιμες πληροφορίες, τουλάχιστον δέκα ενορίες έχουν ήδη σταματήσει τις συνεισφορές τους στη Νέα Υόρκη. Στα ελληνοαμερικανικά μέσα ενημέρωσης εμφανίστηκε επιστολή ενός ιερέα της Αρχιεπισκοπής, ο οποίος απευθύνθηκε στους ενορίτες του για ό, τι συμβαίνει. Σύμφωνα με τον ίδιο, κάθε «ενοριακός ιερέας παραδοσιακά αποφεύγει να υποστηρίζει οποιαδήποτε απόφαση που μπορεί να συνεπάγεται διαμαρτυρία εναντίον του αρχιεπισκόπου». Ωστόσο, γράφει: «θα έλεγα ότι από τότε που ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος ανέστειλε την ισχύ του Συντάγματος, οι ισχύοντες κανόνες δεν ισχύουν πλέον, επειδή... ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος δεν έχει καμία κανονική εξουσία επί αυτής της ενορίας ή πάνω μου ως ιερέα. Ως πνευματικός πατέρας αυτής της κοινότητας, πιστεύω ότι είναι προς το συμφέρον μας να αρχίσουμε αμέσως συζήτηση για τη δυνατότητα παρακράτησης των μηνιαίων πληρωμών μας στη Νέα Υόρκη έως ότου δεν υπάρχει αμφιβολία σχετικά με το νέο όραμα που δημιουργείται στη Νέα Υόρκη».

Και έπειτα «θα ήθελα επίσης να εκφράσω τις σκέψεις μου ότι το ενοριακό συμβούλιο δεν χρειάζεται να ανησυχεί για τυχόν συνέπειες (για παράδειγμα, για την απώλεια του ιερέα του) εάν ληφθεί αυτή η απόφαση. Ο Μητροπολίτης μας ασχολείται αυτή τη στιγμή περισσότερο με το να χάσει τη δουλειά του παρά με ποιες ενορίες πληρώνουν τις εισφορές τους και ποιες όχι. Με τη βοήθεια του Θεού όλα θα πάνε καλά».

Ιδιαίτερα εντυπωσιακή σε αυτήν την κατάσταση είναι η αντίφαση μεταξύ των δηλώσεων του Φαναρίου σχετικά με την προάσπιση των «δημοκρατικών δικαιωμάτων» των Εκκλησιών σε ξένα κανονικά εδάφη και της ειλικρινούς τυραννίας στις δικές του δομές. Αυτό φαίνεται πιο ξεκάθαρα στη διατριβή «κάθε κράτος έχει το δικαίωμα στη δική του αυτοκέφαλη Εκκλησία». Κάποιος άλλος, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες σίγουρα έχουν το δικαίωμα στη δική τους αυτοκέφαλη Εκκλησία, όπως και η Φινλανδία, η Αυστραλία και άλλες χώρες.

***

Τι έχουμε στο τέλος; Είναι προφανές ότι η Αμερικανική Αρχιεπισκοπή στις Ηνωμένες Πολιτείες διέρχεται μια νέα κρίση. Και, όπως και πριν, αυτή η κρίση προέκυψε λόγω των σκληρών ενεργειών δύναμης του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι η δομή του Φαναρίου στις ΗΠΑ θα καταρρεύσει και θα πάψει να υπάρχει, οι δεσμοί εντός των ελληνικών κοινοτήτων είναι πολύ ισχυροί. Ωστόσο, το γεγονός ότι οι αλλαγές μπορεί να οδηγήσουν σε διάσπαση στην Αρχιεπισκοπή δεν μπορεί επίσης να αποκλειστεί. Για παράδειγμα, κάποιες ενορίες έχουν ήδη ανακοινώσει την πρόθεσή τους να μεταφερθούν στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου της Αντιόχειας.

Αλλά ιδιαίτερα εντυπωσιακή σε αυτήν την κατάσταση είναι η αντίφαση μεταξύ των δηλώσεων του Φαναρίου σχετικά με την προάσπιση των «δημοκρατικών δικαιωμάτων» των Εκκλησιών σε ξένα κανονικά εδάφη και της ειλικρινούς τυραννίας στις δικές του δομές. Αυτό φαίνεται πιο ξεκάθαρα στη διατριβή «κάθε κράτος έχει το δικαίωμα στη δική του αυτοκέφαλη Εκκλησία». Κάποιος άλλος, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες σίγουρα έχουν το δικαίωμα στη δική τους αυτοκέφαλη Εκκλησία, όπως και η Φινλανδία, η Αυστραλία και άλλες χώρες.

Είναι προφανώς ότι αυτή τη στιγμή ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος, μέσω του Φαναρίου, προσπαθεί να πάρει την Αμερική στα χέρια του. Και απ’ αυτή τη άποψη δεν έχει σημασία αν το κάνει λόγω προσωπικής φιλοδοξίας ή απλώς ακολουθεί τις οδηγίες του Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Άλλο είναι σημαντικό, προετοιμάζεται ένα ιστορικό πραξικόπημα σε σχέση με τη μετακόμιση του θρόνου των Πατριαρχείων της Κωνσταντινούπολης από την Κωνσταντινούπολη στη Νέα Υόρκη, ή πίσω από όλα αυτά είναι η επιθυμία του Φαναρίου να ελέγξει πλήρως τα όρια δικαιοδοσίας του; Θα το μάθουμε στο εγγύς μέλλον.