Απολογία των αρχών του Ρίβνε για μεταφορά 14 ενοριών UOC στην OCU κατά τη διάρκεια του έτους

Υποστηρικτές της OCU στο χωριό Γίλτσα της Περιφέρειας Ρίβνε, «μεταφέρει» την ενορία της UOC στη δομή τους. Φωτογραφία: Rivne.church.ua

Το Τμήμα Πολιτισμού της Περιφερειακής Κρατικής Διοίκησης του Ρίβνε ισχυρίζεται ότι κατά τη διάρκεια του 2023, 14 ενορίες της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας «μεταφέρθηκαν» στην OCU, αναφέρει το suspilne.media.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το τμήμα, έξι ενορίες άλλαξαν τη δικαιοδοσία στην περιοχή Ρίβε, τρεις στην περιοχή Sarnensky, δύο στην Dubensky και το Varashsky και μία στην πόλη Ρίβνε.

Σε δύο περιπτώσεις, ιερείς πήγαν στη δομή του Ντουμένκο: ο ηγούμενος του Ι.Ν. Αγίου Σεργίου του Ραντόνεζ στο Ρόβνο, Μιχαήλ Σιμόνοβιτς, και ο ηγούμενος της ενορίας του Ι.Ν. της εικόνας της Παναγίας του Ποτσάεφ στο Σάρνι, Βιτάλι Κούζμιτς.

Σύμφωνα με τις αρχές, συνολικά 103 ενορίες μεταφέρθηκαν από την UOC στην OCU στην Περιφέρεια Ρίβνε το 2019–2023.

Το Suspilne.media σημειώνει ότι, σύμφωνα με το opendatabot.ua, η UOC έχει πλέον 404 εκκλησίες στην Περιφέρεια Ρίβνε.

Όπως ανέφερε η ΕΟΔ, νωρίτερα ο γραμματέας της επισκοπής Ρίβνε της UOC, Αρχιερέας Viktor Zemlyanoy, ανέφερε ότι στην Περιφέρεια (επισκοπές Ρίβνε και Σάρνυ) διατηρήθηκαν οι κοινότητες όλων των ναών που καταλήφθηκαν από υποστηρικτές της OCU.

Η ΕΟΔ έγραψε επίσης ότι στις αρχές Ιουνίου, ο επικεφαλής της επισκοπής Ρίβνε της UOC, Αρχιεπίσκοπος Ποιμένας, απαγόρευσε σε διακονία τον πρώην ηγούμενο του ναού, πρωθιερέα Μιχαήλ Σιμόνοβιτς, για απόκλιση στο σχίσμα, ο οποίος μαζί με μέρος των ενοριτών, ανακοίνωσε τη μετάβασή του στην OCU. Μετά από αυτό, ο Σιμόνοβιτς έκανε προσπάθειες να συγκεντρώσει κόσμο για «λειτουργίες» με τη βοήθεια ανακοινώσεων κολλημένων σε κολόνες.

Στη Βόρεια Ιρλανδία ξυλοκόπησαν άγρια έναν ιερέα της ΡΚΕ κατά τη διάρκεια της τελευταίας του λειτουργίας.

Η αστυνομία διερευνά το περιστατικό ως απόπειρα δολοφονίας.

Διαχειριστής υποθέσεων της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας επέκρινε τους «εκκλησιαστικούς επαναστάτες»

Ο Μητροπολίτης Αντώνιος θεωρεί ότι τέτοιοι «προοδευτικοί διαφωτιστές» δεν κινούνται από την αληθινή φροντίδα για την Εκκλησία και τους ανθρώπους, αλλά από την επίγεια ιδεολογία και την πολιτική συγκυρία.