Ποιος είναι ο Φιλάρετος; 5 ερωτήσεις στις Εκκλησίες που αναγνώρισαν την OCU

Στην εναλλακτική πραγματικότητα του Φαναρίου η OCU είναι «ενιαία Εκκλησία». Φωτογραφία ΕΟΔ.

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο Επιφάνιος Ντουμένκο και άλλοι συμμετέχοντες στο έργο «Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας» (OCU) δηλώνουν την ενότητα της Ορθοδοξίας στην Ουκρανία.

«Ο αποκαταστημένος στην κοινωνία με την Εκκλησία» Φιλάρετος Ντενισένκο ηγείται τώρα την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία του Πατριαρχείου Κιέβου (UOC-KP). Ζει τη δική του ζωή, διαφορετική από την OCU, «χειροτονεί» «αρχιερείς» και με κάθε δυνατό τρόπο διαχωρίζεται από τη συμμετοχή στη νεοσυσταθείσα δομή.

Και αν η αγνόηση της κανονικής Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (UOC) και του Προκαθήμενού της, Μακαριώτατου Μητροπολίτη Ονούφριου, έχει γίνει ήδη «κανόνας σωστής συμπεριφοράς» για το Φανάρι και Εκκλησίες που αναγνώρισαν την OCU, τι γίνεται με την ύπαρξη του «επίτιμου πατριάρχη» Φιλάρετου Ντενισένκο και της δομής του; Ποιοι είναι αυτοί για την Κωνσταντινούπολη, την Ελλάδα και την Αλεξάνδρεια;

* * *

Ο Επιφάνιος Ντουμένκο και ο σημερινός ομιλητής του, Ευστράτιος Ζοριά, προσπαθούν, όσο μπορούν, να λύσουν αυτό το πρόβλημα για τους «ανώτερους συντρόφους» απλά καταστρέφοντας τη δομή του Φιλάρετου. Αναφέρουν χαρούμενα την διαγραφή της UOC-KP. Στις 14 Δεκεμβρίου 2019, κατά τη διάρκεια της «Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας» της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας, ο Ντουμένκο ανακοίνωσε την τελική εκκαθάριση της UOC-KP (και της UAOC). Ο Ζοριά, ως απόδειξη, παραθέτει στιγμιότυπα οθόνης από την ιστοσελίδα του Κρατικού Μητρώου Νομικών Προσώπων στη σελίδα του στο Facebook.

Ο Φιλάρετος δεν παραιτείται και αγωνίζεται με την OCU στα δικαστήρια. Και επειδή εκείνοι καθυστερούν την εξέταση των διαφορών, γράφει μηνύματα στον Πρόεδρο με αίτημα να παραταθεί η κρατική καταχώρηση. Παραπονιέται ότι οι τράπεζες κλείνουν τους λογαριασμούς της UOC-KP και ότι δεν μπορεί να πληρώσει τους λογαριασμούς του χειμώνα.

Η ΕΟΔ έχει ήδη γράψει ότι ο Φιλάρετος έχει σχεδόν 100% προοπτικές νίκης στις διαφορές με το Υπουργείο Πολιτισμού, το οποίο διέγραψε την UOC-KP από την εγγραφή. Αλλά μόνο με μια προϋπόθεση: τα δικαστήρια θα λαμβάνουν αποφάσεις μόνο από τις διατάξεις του νόμου, και όχι βάσει πολιτικών εκτιμήσεων. Και επειδή αυτό είναι ένα πρόβλημα στη χώρα μας, τα δικαστήρια περιμένουν να καθοριστεί η κρατική πολιτική σε σχέση με την UOC-KP και άλλες θρησκευτικές οργανώσεις προκειμένου να αποφασίσουν σύμφωνα με την «πολιτική του κόμματος». Αλλά η πολιτική είναι ακόμη ασαφής.

Αλλά τώρα δεν πρόκειται για τις δικαστικές προοπτικές του «επίτιμου πατριάρχη», αλλά για την θρησκευτική του ιδιότητα στα μάτια εκείνων των Τοπικών Εκκλησιών που κατάφεραν να αναγνωρίσουν την OCU.

Ο Φιλάρετος έχει σχεδόν 100% προοπτικές νίκης στις διαφορές με το Υπουργείο Πολιτισμού, αν τα δικαστήρια αποφασίζουν μόνο βάσει των διατάξεων του νόμου.

Ας θυμηθούμε τη διατύπωση της απόφασης της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης από τις 11.10.2018, με την οποία αναγνώρισε τον Φιλάρετο Ντενισένκο ως «αυτόν που έχει επανενωθεί με την Εκκλησία»:

«Να δεχτούμε και να εξετάζουμε τις αιτήσεις για την έκκληση του Φιλάρετου Ντενισένκο, του Μακάριου Μαλάτιτς και των οπαδών τους, οι οποίοι βρέθηκαν σε σχίσμα όχι για δογματικούς λόγους, σύμφωνα με τα κανονικά προνόμια του Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης να λαμβάνει τέτοιες αιτήσεις από ιεράρχες και άλλους κληρικούς από όλες τις Αυτοκέφαλες Εκκλησίες. Έτσι, τα προαναφερθέντα άτομα αποκαταστάθηκαν κανονικά στην ιεραρχική ή ιερατική τους τάξη και οι πιστοί τους αποκαταστάθηκαν στην κοινωνία με την Εκκλησία».

Ο Ζοριά τότε είπε ότι με αυτά τα λόγια το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως αναγνωρίζει ως ιεραρχική τάξη του «κλήρου» της UOC-KP και της UAOC (ουνιτών) όλες τις «ιερές ενέργειες» που τελέστηκαν απ’ αυτό τον «κλήρο» ενώ βρισκόταν σε σχίσμα.

Σε όλες σχεδόν τις Τοπικές Εκκλησίες αυτό φάνηκε απίστευτο, αλλά οι περαιτέρω ενέργειες του Φαναρίου και όλων εκείνων που το υποστήριξαν έδειξαν ότι ο Ζοριά είχε δίκιο: η Κωνσταντινούπολη όντως αναγνωρίζει όλες αυτές τις σχισματικές ψευδείς χειροτονίες και μάλιστα συλλειτουργεί με τους φορείς τους.

Επομένως, ας προσπαθήσουμε να πάρουμε τη θέση του Φαναρίου και να δούμε τι ιδιότητα έχει ο Φιλάρετος και η δομή του (UOC-KP) από την άποψη του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης.

Με απόφαση της 11.10.2018 ο Φιλάρετος Ντενισένκο αποκαταστάθηκε ως «αρχιερέας», δηλαδή είναι «νόμιμος», «χαρισματικός» «επίσκοπος». Αυτό σημαίνει ότι μπορεί τελείως «νόμιμα» να «χειροτονεί» άλλους «επισκόπους». Και αυτές οι «χειροτονίες» του πρέπει να αναγνωρίζονται τόσο από το Φανάρι όσο και από όλες τις άλλες Εκκλησίες που αναγνώρισαν την OCU.

Αλλά στις 20 Ιουνίου 2019 ο Φιλάρετος πραγματοποίησε τη δική του, ξεχωριστή από την OCU «Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας», στην οποία αποφασίστηκε να διαχωριστεί από την OCU και να ξαναρχίσει τις δραστηριότητες της «Συνόδου» της UOC-KP. Ο Φιλάρετος δήλωσε την ίδια την UOC-KP ανεξάρτητη εκκλησία και από την OCU κιόλας.

Απαντώντας σε αυτό το διάβημα η «Σύνοδος» της OCU συγκροτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2019 και αποφάσισε να πάρει από το Φιλάρετος την ηγεσία των ενοριών και των μοναστηριών του Κιέβου και της επισκοπής του Κιέβου, να αναγνωρίσει όλες τις διαταγές του για την UOC-KP ως άκυρες, ωστόσο να τον κρατήσει στη σύνθεση των «επισκόπων» της OCU. Δηλαδή «νόμιμο» και «χαρισματικό» «αρχιερέα».

Ένα μέτρο τιμωρίας χωρίς προηγούμενο στο κανονικό δίκαιο. Επειδή ο Φιλάρετος, από την άποψη της OCU, οργάνωσε την «αυθόρμητη συγκέντρωση», δεν απαγορεύτηκε στη «διακονία», δεν αποκηρύχτηκε από το «αξίωμα» και δεν χρησιμοποιήθηκαν τίποτε απαγορεύσεις που είναι συνηθισμένες για τέτοιες περιπτώσεις. Του ζήτησε μόνο να γράψει μια επιστολή στον Επιφάνιο Ντουμένκο, στην οποία κλήθηκε να εξετάσει το μέλλον του ως μέρος της OCU από την οποία είχε αποχωρήσει.

Κατά λέξη απόσπασμα: «Ο Επίτιμος Πατριάρχης Φιλάρετος μπορεί να απευθύνει έκκληση προς την Ιερά Σύνοδο, μέσω επιστολής προς τον Προκαθήμενο, Μακαριώτατο Μητροπολίτη Επιφάνιο του Κιέβου και πάσης Ουκρανίας, σχετικά με την συνοδικής εξέταση της μελλοντικής του θέσης στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας».

Όλα αυτά υποδηλώνουν σαφώς την εξαιρετικά χαμηλή επίγνωση του «καθηγητή θεολογίας» Επιφάνιος Ντουμένκο και των υποστηρικτών του στον κανόνα νόμο.

Αλλά το πιο εκπληκτικό είναι ότι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος δεν αντέδρασε με κανέναν τρόπο στο διάβημα του Ντενισένκο. Δεν τον απαγορεύεται στη διακονία, όχι τον αφόρισε από την εκκλησία. Συνεπώς, ο Φιλάρετος για το Φανάρι συνεχίζει να είναι ένας «χαρισματικός επίσκοπος». Και όχι μόνο για το Φανάρι, αλλά και για εκείνες τις Τοπικές Εκκλησίες που αναγνώρισαν τις αποφάσεις του Φαναρίου στην Ουκρανία, της Αλεξάνδρειας και της Ελλάδας.

Έχοντας σπάσει τις σχέσεις του με την OCU, ο Φιλάρετος έκανε ακριβώς το ίδιο πράγμα που έκανε από το 1992, όταν έφυγε στο σχίσμα, δηλαδή άρχισε να διεξάγει τις «Ιερές Συνόδους» του και να βγάζει τους «επισκόπους».

Στην επέτειο του «Συμβουλίου Ενοποίησης» στις 15 Δεκεμβρίου 2018, όταν δημιουργήθηκε η OCU, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος έστειλε επίσημη συγχαρητήρια επιστολή, την οποία διάβασε ο Μητροπολίτης Γαλλίας Εμμανουήλ (Αδαμάκης) και στο οποίο, μεταξύ άλλων, υπήρξε ήδη γνωστό σε μας ψέμα για την «μία ενωμένη Εκκλησία».

Και ταυτόχρονα ο «επίτιμος πατριάρχης» «χειροτόνησε» δύο ενδιαφέρουσες προσωπικότητες ως «επισκόπους»: Νικόδημο Κομπζάρ και Δανιήλ Κουντίμπιν. Σχετικά με τον τελευταίο ο οργισμένος Ζοριά έγραψε στη σελίδα του στο Facebook ότι ήταν ένας «περιπλανώμενος απατεώνας που περιπλανείται, έχει αλλάξει δικαιοδοσίες και "δικαιοδοσίες" πολλές φορές στη ζωή του» και κατάφερε να «επισκεφθεί τόσο την UAOC (ουνίτες) όσο και την UOC-KP (Πατριαρχείο Κιέβου), όπου περίμενε και καταλάμβανε προσπάθειες να γίνει επίσκοπος (επειδή ο προηγούμενος τίτλος του από έλαβε από τους απατεώνες δεν μπορούσε να αναγνωριστεί!)».

Ο Φιλάρετος για τον Φανάρι εξακολουθεί να παραμένει «χαρισματικός επίσκοπος». Κατά συνέπεια, και για εκείνες τις Τοπικές Εκκλησίες που αναγνώρισαν τις αποφάσεις του Φαναρίου στην Ουκρανία, της Αλεξάνδρειας και της Ελλάδας.

Όσο για τους «περιπλανώμενους απατεώνες», ο Ζοριά μπορεί να έχει δίκιο, αλλά γενικά η αγανάκτησή του δείχνει την ίδια άγνοια του κανονικού δικαίου όπως και στη Σύνοδο της OCU στο σύνολό της. Να τι γράφει:

«Τόσο οι παράνομα διορισμένοι "επίσκοποι" όσο και εκείνοι που χρησιμοποιούν το γεροντικό πάθος για να χωρίσουν την Εκκλησία, υπόκεινται σε καταδίκη.

Για άλλη μια φορά σας υπενθυμίσω ότι η Ιερά Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας (Περιοδικό αρ. 30 της συνέλευσης από 24 Ιουνίου 2019) αποφάσισε: "Να καθοριστεί ότι η αποδοχή από τον κλήρο της χειροτονίας του επισκόπου χωρίς την εκλογή από την Ιερά Σύνοδο της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας είναι η βάση για μια κατηγορηματική άρνηση ικανοποίησης των πιθανών μελλοντικών αιτημάτων τους να γίνουν δεκτοί από την επισκοπή της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας.

Ας εκείνοι οι βλάσφημοι που εκμεταλλεύονται τώρα την αδυναμία του Τιμητικού Πατριάρχη και τον οδηγούν σε ολοένα και περισσότερα καινούργια λάθη μην υπολογίζουν τίποτα παρά να περάσουν τις ήμερες τους ως απλοί μοναχοί σε μετάνοια. 

Όποιος έχει ακόμα τη συνείδηση και την κοινή λογική, ας βγουν από την αυτο-απομόνωση και να επιστρέψουν στην υπακοή στον νόμιμο Προκαθήμενο Μητροπολίτη Επιφάνιο».

Ωστόσο, τίθεται το ερώτημα, γιατί η λέξη «επίσκοποι» είναι σε παρένθεση στο Ζοριά; Δεν αναγνωρίζει σ’ αυτούς τα αξιώματα «επίσκοπων»; Αφού τους χειροτόνησε ο ίδιος Φιλάρετος με την ίδια σειρά όπως και τον ίδιο τον Ζοριά, και με τον Ντουμένκο και όλους τους άλλους «επισκόπους» της OCU. Εάν αυτοί είναι σε παρένθεση, τότε και ο Ζοριά πρέπει να είναι σε παρένθεση. Όπως είπε κάποτε ο «επίτιμος πατριάρχης»: «Αν εγώ ήμουν υπό ανάθεμα, <…>  όλη η επισκοπή είναι άκυρη». Και αν ο Φιλάρετος Ντενισένκο είναι «νόμιμος», «χαρισματικός» «επίσκοπος», τότε και οι «χειροτονίες» του είναι εξίσου έγκυρες. Πώς τότε ο Ζοριά τους προσφέρει την προοπτική να μετανοούν ως «απλοί μοναχοί» μέχρι το τέλος των ημερών τους;

Και ο ορισμός της Συνόδου της OCU είναι πολύ γελοίος. Η OCU απειλεί όλους όσοι αποδέχτηκαν την «χειροτονία» από τον Φιλάρετο με κατηγορηματική άρνηση στην «ικανοποίηση των ενδεχομένων τους στο μέλλον αιτημάτων να γίνουν δεκτοί ως μέρος της επισκοπής της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας». Αλλά πώς καλείτε στην ενότητα ολόκληρης της Ορθοδοξίας στην Ουκρανία και ταυτόχρονα δηλώνετε ότι θα αρνηθείτε σ’ αυτούς τους ανθρώπους να γίνουν δεκτοί ως μέρος της «επισκοπής» της OCU;

Η αναφορά στο «22ο Κανόνα» στο μήνυμα των Ζοριά είναι γενικά αριστούργημα. Ο ομιλητής της OCU αναφέρει τον κανόνα σύμφωνα με τον οποίο τόσο ο Ντενισένκο όσο και όλοι οι «επίσκοποι» που «χειροτονήθηκαν» από αυτόν πρέπει να αφοριστούν (από την Εκκλησία, πρέπει να καταλαβαίνουμε). Γιατί τότε δεν τους αφορίζεται; Περιμένετε να γίνουν περισσότεροι;

Εξάλλου, ο Φιλάρετος δεν κάθεται με σταυρωμένα χέρια, με κάθε μήνα που περνάει η «επισκοπή» του γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Πώς ξέρει να αναπτύξει τις δομές του, ο «επίτιμος πατριάρχης» έδειξε ακόμα το 1992.

Αν τώρα οι «χειροτονηθέντες» από το Φιλάρετο «περιπλανώμενοι απατεώνες» (σύμφωνα με το Ζοριά) έρθουν, για παράδειγμα, στην Αλεξάνδρεια ή στην Αθήνα για να λειτουργήσουν με τους επισκόπους εκεί. Θα τους αρνηθούν; Σε ποια βάση; Αφού είναι «χαρισματικοί» στα μάτια τους;

Ό, τι και να λέει ο πατριάρχης Βαρθολομαίος για την «ενότητα», η πραγματικότητα είναι ότι στην Ουκρανία, παράλληλα με την OCU, υπάρχει άλλη δικαιοδοσία που αναγνωρίζεται από τον Φανάρι ως «χαρισματική». Και αργά ή γρήγορα η Κωνσταντινούπολη θα αναγκαστεί να αποφασίσει πώς να τη αντιμετωπίσει. Αν τώρα οι «χειροτονηθέντες» από το Φιλάρετο «περιπλανώμενοι απατεώνες» (σύμφωνα με το Ζοριά) έρθουν, για παράδειγμα, στην Αλεξάνδρεια ή στην Αθήνα για να λειτουργήσουν με τους επισκόπους εκεί. Θα τους αρνηθούν; Σε ποια βάση; Αφού είναι «χαρισματικοί» στα μάτια τους;

Σε γενικές γραμμές, όσο αυτοί οι «επίσκοποι» του Φιλάρετου της νέας σοδειάς ή ακόμα και ο ίδιος δεν έχουν κάνει ακόμα καμία επίσκεψη στις Τοπικές Εκκλησίες που έχουν αναγνωρίσει την OCU, προτείνουμε στους ιεράρχες αυτών των Εκκλησιών να προβληματιστούν για τα ακόλουθα θέματα:

1. Αν ο Φιλάρετος Ντενισένκο είναι «νόμιμος», «χαρισματικός» «επίσκοπος», τότε πόσο «χαρισματικοί» είναι εκείνοι που «χειροτόνησε» τώρα;
2. Το Πατριαρχείο Κιέβου είναι άλλη μία «Εκκλησία» ή σχίσμα; Εάν είναι η «Εκκλησία», τότε κατά πόσο είναι αληθινά τα λόγια του Πατριάρχη Βαρθολομαίου για την OCU ως «μια ενιαία Ουκρανική Εκκλησία»;
3. Εάν το Πατριαρχείο Κιέβου έχει «χάρη», αν έχει δικαίωμα να συλλειτουργεί τόσο τη Μητέρα-Εκκλησία όσο και τις άλλες Τοπικές Εκκλησίες που έχουν αναγνωρίσει την OCU;
4. Εάν ο Φιλάρετος Ντενισένκο δεν είναι τώρα σε σχίσμα με την OCU, τότε τι είναι στα μάτια του Φαναρίου, της Ελλάδας και της Αλεξάνδρειας το σχίσμα;
5. Αν, ωστόσο, οι «νέοχειροτονηθέντες» από το Φιλάρετο χαρακτήρες είναι «επίσκοποι» σε εισαγωγικά (δηλαδή δεν είναι καθόλου επίσκοποι), τότε ποιος είναι ο Επιφάνιος Ντουμένκο και η υπόλοιπη «επισκοπή» της OCU; Και γενικώς ποιος είναι ο Φιλάρετος;

Και αν είναι δύσκολο να απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα, δεν θα ήταν πιο ελκυστικό να σταματήσετε όλα αυτά τα πολιτικά παιχνίδια γύρω από την OCU και να καλέσετε όλα με τα ονόματα τους: αμαρτία – αμαρτία, σχίσμα – σχίσμα, ανάθεμα – ανάθεμα; Ενώ την μετάνοια –μετάνοια, και όχι βεβαίωση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου.