«Επίσκεψη στον Μινώταυρο», ή γιατί πήγαν οι συνοδοί στον Πρόεδρο;

Ο Ζελένσκι δεν εμφανίστηκε στα μέλη της Συνόδου της UOC. Φωτογραφία: ΕΟΔ

Στις 20 Μαρτίου 2023 πραγματοποιήθηκε η Ιερά Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας. Λαμβάνοντας υπόψη όλα όσα συμβαίνουν σήμερα γύρω από την UOC, οι πιστοί της Εκκλησίας μας περίμεναν τα αποτελέσματα αυτής της Συνόδου με κομμένη ανάσα. Πιθανώς, ο καθένας από εμάς ήθελε οι συνοδοί να βρουν τα σωστά λόγια και να πείσουν τον Πρόεδρο της Ουκρανίας να σταματήσει τις καταστολές κατά της UOC και να αποτρέψει την έξωση των μοναχών της Λαύρας του Κιέβου από το μοναστήρι.

Ωστόσο, σχεδόν κανείς δεν περίμενε αυτό που συνέβη ως αποτέλεσμα – της επίσκεψης των μελών της Ιεράς Συνόδου στο σύνολό της στο Γραφείο του Προέδρου.

Ναι, ο Ζελένσκι δεν τους δέχτηκε. Ναι, οι επίσκοποι, πολλοί από τους οποίους είναι ήδη άνω των 70 ετών, στάθηκαν στο κρύο για δύο ώρες, περιμένοντας τον αρχηγό του κράτους να συναντηθεί μαζί τους. Ναι, σήμερα μπορείτε να βρείτε μια τεράστια ποσότητα βρωμιάς που χύθηκε στους ιεράρχες μας για την απόφαση να επιδιώξουν συνάντηση με τον Ζελένσκι. Αλλά μπορούμε να πούμε ότι οι δάσκαλοί μας ενήργησαν βιαστικά και λανθασμένα; Και τι μπορεί να σημαίνει η επίσκεψή τους στον Πρόεδρο της Ουκρανίας; Ας δουμε.

Ταπείνωση ή ταπεινοφροσύνη;
Οι μισητές της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας γράφουν ότι, αφού πήγαν στον Ζελένσκι, οι ιεράρχες της UOC για άλλη μια φορά «λύγισαν υπό την εξουσία» και «πήγαν να υποκλιθούν στον Τσάρο-Πατέρα», «ταπεινώνοντας έτσι τον εαυτό τους». Δεν θα δώσουμε συνδέσμους σε αυτά τα αποσπάσματα, αλλά μπορείτε να το πιστέψετε ότι δεν έχουμε επιλέξει το πιο βρώμικο από αυτά.

Εξευτελίστηκαν λοιπόν οι επίσκοποι στεκόμενοι έξω από το Γραφείο του Προέδρου χθες;

Φυσικά. Αλλά μόνο αν δεν ήταν χριστιανοί και δεν λάμβαναν υπόψη το Ευαγγέλιο. Είναι παράξενο το γεγονός ότι οι επικριτές της Εκκλησίας μας ξεχνούν όλο και περισσότερο την ιστορία του Σωτήρος και το παράδειγμά Του, κατηγορώντας την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία, εκπροσωπούμενη από τον Προκαθήμενό της Μακαριώτατο Μητροπολίτη κ. κ. Ονούφριο, για απροθυμία και ανικανότητα να αντισταθεί στις αρχές της Ουκρανίας.

Ωστόσο, ας θυμηθούμε τι έκανε ο Χριστός σε θανάσιμο κίνδυνο για τον εαυτό Του; Όταν «ένας από τους δώδεκα, ήλθε, και μαζί με αυτόν πολύς όχλος, όλοι οπλισμένοι με μαχαίρια και ξύλα, σταλμένοι από τους αρχιερείς και πρεσβυτέρους του λαού» ήρθε στον κήπο της Γεθσημανή για να συλλάβει τον Χριστό, «και ιδού ένας από εκείνους που ήταν μαζί με τον Ιησούν, άπλωσε το χέρι, ετράβηξε το μαχαίρι του, εκτύπησε τον δούλον του αρχιερέως και του έκοψε το αυτί». Το όνομα αυτού του «ενός» είναι Πέτρος. Ήταν αποφασισμένος να προστατεύσει τον Κύριό του με τα όπλα στα χέρια.

Τι του είπε όμως ο Χριστός; Σας ευλόγησα για τέτοια προστασία; Αντιθέτως. «Τοτε λέγει εις αυτόν ο Ιησούς· “βάλε το μαχαίρι σου πίσω εις την θέσιν του· διότι όσοι επήραν μαχαίρι εναντίον του πλησίον των, θα πεθάνουν με μαχαίρι.  Ή νομίζεις ότι δεν μπορώ εγώ αυτήν την στιγμήν να παρακαλέσω τον Πατέρα μου και να παρατάξη ολογυρά μου περισσοτέρας από δώδεκα λεγεώνας αγγέλων; Εάν όμως κάτι τέτοιο γίνη, πως θα πραγματοποιηθούν αι Γραφαί, αι οποίαι προλέγουν ότι έτσι πρέπει να συμβούν τα γεγονότα;» (Ματθ. 26:47-51). Αυτά τα λόγια που είπε ο Κύριος στον απόστολο Πέτρο: «όσοι επήραν μαχαίρι εναντίον του πλησίον των, θα πεθάνουν με μαχαίρι», πρέπει πάντα να θυμόμαστε. Ο Χριστός απαγόρευσε την προστασία Του με τη βία, απαγόρευσε στους χριστιανούς την αιματοχυσία. Ο ίδιος, εκούσια, επέλεξε την οδό του σταυρού, έτσι ώστε «αι Γραφαί, αι οποίαι προλέγουν ότι έτσι πρέπει να συμβούν τα γεγονότα».

Φαίνεται ότι οι ιεράρχες μας αποφάσισαν να ακολουθήσουν τον Κύριο στο δρόμο του σταυρού - στον Γολγοθά. Με αυτή την απόφαση, κάποιος μπορεί να διαφωνεί (και να μην συμφωνεί πλέον), κάποιος απλά δεν θα το καταλάβει. Αλλά θα υπάρξουν επίσης εκείνοι που θα δουν σε αυτόν μια προσπάθεια να εκπληρώσουν την εντολή του Σωτήρος: «Ο σταυρός του αληθινού μαθητή (Μτ 16,24-28· Λκ 9,23-27)

Ο Ιησούς κάλεσε τότε τον κόσμο μαζί με τους μαθητές και τους είπε: «Όποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει το σταυρό του κι ας με ακολουθεί» (Μκ. 8:34). Και πιστέψτε με, είναι αυτός ο δρόμος που τελικά θα αποδειχθεί ο πιο σωστός και ο καλύτερος. Γιατί αυτό δεν είναι ένα λογικό ή κοσμικό μονοπάτι, αλλά του Χριστού.

Η Ουκρανία δεν είναι Μαυροβούνιο;
Επιπλέον, πολλοί σχολιαστές που αυτοαποκαλούνται Ορθόδοξοι πιστεύουν ότι η πιο σωστή ενέργεια στην τρέχουσα κατάσταση θα ήταν η υπεράσπιση των ιερών ακολουθώντας το παράδειγμα της Εκκλησίας στο Μαυροβούνιο.

Θυμηθείτε ότι σε αυτή τη χώρα, αμέσως μετά την έγκριση από τις αρχές αντι-εκκλησιαστικών νόμων που επιτρέπουν την κατάσχεση της περιουσίας της Εκκλησίας, ο πιστός λαός, με επικεφαλής τον Μητροπολίτη Μαυροβουνίου και Παραθαλασσίας κ.κ. Αμφιλόχιο, βγήκε στους δρόμους. Για αρκετούς μήνες, κάθε μέρα οι κληρικοί και οι απλοί ενορίτες της Μητρόπολης Μαυροβουνίου της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας συμμετείχαν στις λιτανείες. Χάρη σε αυτή τη θέση της Εκκλησίας οι πιστοί όχι μόνο κατάφεραν να υπερασπιστούν τα ιερά τους, αλλά και να επηρεάσουν σημαντικά τις αρχές της χώρας, επαναφέροντάς τες στην πραγματικότητα κατά τη διάρκεια των εκλογών.

Σήμερα, το ίδιο απαιτείται και από εμάς – λένε, βγείτε στους δρόμους, βγάλτε τον κόσμο να στηρίξει την Εκκλησία. Είναι εύκολο να δούμε, παρεμπιπτόντως, ότι τέτοιες λέξεις προέρχονται από το στόμα ανθρώπων που είτε βρίσκονται απευθείας στο έδαφος της Ρωσίας είτε προστατεύουν τα συμφέροντά της, που ζουν στο έδαφος άλλων χωρών. Ο σκοπός τέτοιων κλήσεων είναι σαφής, όσο χειρότερα είναι στην Ουκρανία, τόσο καλύτερα θα είναι για αυτούς. Και δεν έχει σημασία ότι αυτό το «χειρότερο» θα είναι για τους Ορθοδόξους. Εξάλλου, δεν είναι μυστικό ότι σε συνθήκες στρατιωτικού νόμου, η βίαιη διασπορά οποιωνδήποτε ενεργειών διαμαρτυρίας είναι περισσότερο από πιθανή. Και οποιαδήποτε εσωτερική αστάθεια, οποιαδήποτε σοβαρή εμφύλια σύγκρουση μπορεί να είναι αποφασιστικός παράγοντας για την ήττα της Ουκρανίας.

Ένα άλλο σημείο που πρέπει να ειπωθεί είναι ότι εκείνοι που επικρίνουν τις ενέργειες των εκπροσώπων της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας μας σήμερα δεν κατανοούν, ή συνειδητά αρνούνται, το γεγονός ότι ως επί το πλείστον οι ιεράρχες μας είναι πραγματικά άνθρωποι που αγαπούν τη χώρα και τον λαό τους. Και προς το παρόν, όλοι θέλουν μόνο ένα πράγμα – να σταματήσει ο πόλεμος σε αυτήν τη χώρα. Ως εκ τούτου, κανένας από αυτούς δεν θα ζητήσει μια βίαιη αντιπαράθεση. Έχουμε κουραστεί από το αίμα.

Έτσι, με αυτή την έννοια, η Ουκρανία είναι εντελώς διαφορετική από το Μαυροβούνιο. Δεν υπάρχουν σχισματικοί, δεν υπήρξε πόλεμος, δεν υπήρξε τέτοια κοινωνική αντιπαράθεση όπως στην Ουκρανία. Το Μαυροβούνιο δεν χάνει δεκάδες και εκατοντάδες γιους του κάθε μέρα και, εξάλλου, ο Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος δεν ήρθε στο Μαυροβούνιο με μια «ειρηνευτική αποστολή». Αυτό σημαίνει ότι είτε ένας στενόμυαλος άνθρωπος είτε ένας άνθρωπος χωρίς ηθικές και δεοντολογικές αρχές μπορεί να συγκρίνει την κατάσταση με την Εκκλησία μας και τη Μητρόπολη Μαυροβουνίου- Παραθαλασσίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Γιατί πήγαν οι συνοδοί στον Πρόεδρο;
Η επίσκεψη των επισκόπων στον Ζελένσκι δικαιολογείται επίσης από το γεγονός ότι είναι ο Πρόεδρος της χώρας, ο αρχηγός του κράτους, στον οποίο εκατομμύρια πολίτες είναι πιστοί της UOC. Οι επίσκοποι εκπροσωπούν αυτούς τους πολίτες και τους εκπροσωπούν ρεαλιστικά, όχι στα χαρτιά. Ως εκ τούτου, η επιθυμία τους να συναντηθούν με τον Πρόεδρο για να του μεταφέρουν τη θέση τους και τη θέση των ενοριτών ήταν απολύτως κατανοητή.

Ο Ζελένσκι, πριν γίνει Πρόεδρος και αμέσως μετά την εκλογή του στη θέση του αρχηγού του κράτους, ήρθε στη Λαύρα. Ήρθε μόνος του, απρόσκλητος. Κανείς δεν του έκλεισε ραντεβού, αλλά κανείς δεν αρνήθηκε να συναντηθεί μαζί του. Ως εκ τούτου, χθες οι επίσκοποί μας υπολόγιζαν στο ίδιο σημάδι σεβασμού από τον Ζελένσκι. Όπως είπε ο Μητροπολίτης κ.κ. Αυγουστίνος, καθαρά «με ανθρώπινο τρόπο» ήθελαν να τον συναντήσουν και να μιλήσουν. Και αυτή η χειρονομία δεν είναι μόνο καθαρά «ανθρώπινη», αλλά και καθαρά «χριστιανική». Θυμάστε πώς μιλάει ο Χριστός στο Ευαγγέλιο; «Εάν φταίξη σε σένα ο αδελφός σου, πήγαινε και υπέδειξέ του το σφάλμα του ιδιαιτέρως· εάν ακούση την υπόδειξίν σου και μετανοήση δια το σφάλμα του, εκέρδησες τον αδελφόν σου δια τον Θεόν και δια σε τον ίδιον.  Εάν όμως δεν σε ακούση, τότε πάρε μαζή σου ένα ακόμη η δύο και κάμε του παρατήρησιν, ώστε να στηριχθή και κατοχυρωθή έτσι η αλήθεια επάνω εις την βεβαίωσιν δύο η τριών μαρτύρων. Εάν δε παρακούση και εις τας συμβουλάς αυτών, ειπέ το γεγονός εις την Εκκλησίαν. Εάν δε δεν σεβασθή και παρακούση την Εκκλησίαν, ας είναι για σένα όπως ο ειδωλολάτρης και ο αμετανόητος τελώνης, οι οποίοι δεν ανήκουν εις την Εκκλησίαν» (Ματθ. 18:15-17).

Ο Ζελένσκι δεν άκουσε. Μπορούμε όμως να πούμε ότι οι επίσκοποι έκαναν λάθος που ενήργησαν με τον ευαγγελικό τρόπο και προσπάθησαν να του μιλήσουν; Φυσικά και όχι. Ο Πρόεδρος ήταν αυτός που έκανε λάθος. Επειδή αποφάσισε να ενεργήσει όχι από τη θέση της πολιτικής νοημοσύνης, αλλά από τη θέση της πολιτικής δύναμης.

Οι συνοδοί ήθελαν να παραδώσουν προσωπικά στον αρχηγό του κράτους την έκκληση που είχαν ετοιμάσει. Σε γενικές γραμμές, αυτή η έκκληση περιέχει απλώς όλα όσα κάνει η Εκκλησία μας, οι πιστοί και ο κλήρος από την αρχή του πολέμου σε σχέση με τη σφαγή που εξαπέλυσε η Ρωσική Ομοσπονδία εναντίον της Ουκρανίας.

Υπενθύμισαν στον Πρόεδρο ότι ο πρώτος άνθρωπος που κάλεσε τον λαό να υπερασπιστεί την Πατρίδα ήταν ο Μητροπολίτης κ.κ. Ονούφριος. Υπενθύμισαν ότι πολλοί πιστοί της UOC σήμερα με τα όπλα στα χέρια υπερασπίζονται την Ουκρανία. Ενημερώθηκε ο Πρόεδρος για την τεράστια ανθρωπιστική αποστολή που διεξάγει η Εκκλησία. Γιατί το έκαναν;

Οι ιεραρχίες, όπως και οι άνθρωποι της προσευχής, είναι σίγουροι ότι όλες οι ενέργειες του Προέδρου υπαγορεύονται από το γεγονός ότι είναι εσφαλμένα ενημερωμένος. Φυσικά, τώρα πολλοί γράφουν σαρκαστικά, λέγοντας, «ο βασιλιάς είναι καλός - τα αγόρια είναι κακά». Αλλά οι συνοδοί έκαναν ό, τι μπορούσαν στις σχέσεις τους με τις αρχές. Η συνάντηση και η προσωπική συνομιλία είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για τη μετάδοση αντικειμενικών πληροφοριών.

Η UOC δεν θέλει αίμα
Ταυτόχρονα, η έκκληση της Ιεράς Συνόδου της UOC περιέχει μια φράση που θα πρέπει να κάνει τις ουκρανικές αρχές να σκεφτούν: «Η είδηση της αβάσιμης στέρησης από την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία του δικαιώματος να βρίσκεται στη Λαύρα του Κιέβου προκάλεσε ένα τεράστιο κύμα αγανάκτησης μεταξύ των πιστών μας. Κάθε μέρα λαμβάνουμε έναν αυξανόμενο αριθμό εκκλήσεων σχετικά με την ανάγκη προστασίας των ιερών μας και το νόμιμο δικαίωμά μας να συνεχίσουμε να τα προστατεύουμε».

Πρέπει να σημειωθεί ότι δεν υπάρχουν απειλές εδώ, υπάρχει μόνο μια δήλωση ότι οι ιεράρχες της Εκκλησίας μας ζητούν ευλογία για την προστασία των ιερών. Τι μπορεί να μετατρέψει αυτή η προστασία, ας πούμε, με τις επιθετικές ενέργειες των ριζοσπαστών (και τέτοιες απειλές λαμβάνονται) δεν είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς.

Αν συνοψίσουμε τη χθεσινή συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου, μπορούμε να πούμε ένα πράγμα – η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία έχει πλέον εισέλθει στον δρόμο της ομολογίας. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι αρχές δεν θα σταματήσουν σε αυτό που ξεκίνησαν και δεν θα είναι ικανοποιημένες με τα ενδιάμεσα αποτελέσματα.

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι καμία παραχώρηση στις αρχές δεν θα οδηγήσει σε κάτι καλό. Όπως καταλαβαίνουμε ότι δεν θα είναι δυνατόν να «συμφωνήσουμε». Τότε γιατί ήταν απαραίτητο να πάμε στον Ζελένσκι χθες;

Και τότε ότι αυτό μας πρόσταξε ο Κύριος να κάνουμε. Στη συνέχεια, να δώσουμε στον Πρόεδρο της Ουκρανίας άλλη μια ευκαιρία να αλλάξει γνώμη, να αλλάξει, να μετανοήσει. Δεν ήθελε. Είναι δικαίωμά του.

Όμως, παρ' όλα αυτά, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι, όποια και αν είναι η κατάσταση τώρα, η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν θα εξαφανιστεί. Μετά από όλη αυτή τη δίωξη, θα γίνει μόνο ισχυρότερη.

Και όπως πριν από 2000 χρόνια οι απόστολοι παρακολουθούσαν τη σταύρωση του Χριστού και ήταν σίγουροι ότι έχασαν, σήμερα πολλοί από τους επικριτές της παρακολουθούν την καταστολή εναντίον της UOC. Είναι τώρα σαν εκείνους τους Ιουδαίους που περπάτησαν πέρα από τον Γολγοθά, κοίταξαν τον Εσταυρωμένο και είπαν: «Εσύ που θα γκρέμιζες το ναό και σε τρεις μέρες θα τον ξανάχτιζες, σώσε τον εαυτό σου, αν είσαι Υιός του Θεού, και κατέβα από το σταυρό» Αλλά...

Ο Χριστός δεν κατέβηκε από τον Σταυρό Του, αλλά πέθανε. Και μετά αναστήθηκε.

Και με τον ίδιο τρόπο, η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία σήμερα ανέβηκε στον Γολγοθά της, θα αναστηθεί σε δόξα. Θα αναστηθεί για να γίνει καλύτερη και αγνότερη από ό,τι είναι σήμερα.