Γιατί είναι απαράδεκτο το σχέδιο του Μητροπολίτη Αλεξανδρείας για την Ουκρανία

Ο Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε προτείνει την αποκατάσταση του Φιλάρετου. Φωτογραφία: ΕΟΔ

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε και Αγκόλας κ. Σεραφείμ (Κυκκώτης), απέστειλε επιστολή στο γραφείο σύνταξης της ΕΟΔ με τίτλο «Πρόταση κανονικής λύσης στο ουκρανικό ζήτημα». Τι δείχνει η ανάλυση αυτού του εγγράφου;

Από τις πρώτες κιόλας γραμμές προκύπτει αμηχανία: ο Μητροπολίτης κ. Σεραφείμ γράφει ότι συζήτησε την πρότασή του «με τους επισκόπους όλων των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, συμπεριλαμβανομένων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Διοκλείας κ. Κάλλιστου Γουέαρ, Μαυροβουνίου (Πατριαρχείο Σερβίας) κ. Αμφιλοχίου Ράντοβιτς, καθώς και του δασκάλου μας, του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κ. Αναστασίου και του πνευματικού μου πατέρα, Μητροπολίτη Κύκκου και Τηλλυρίας κ. Νικηφόρου». 

Με αυτό, φαίνεται να καθιστά σαφές ότι οι προαναφερθέντες επίσκοποι ενέκριναν το σχέδιό του. Αλλά είναι γνωστό ότι ο Μητροπολίτης Κάλλιστος (Γουέαρ) ήταν ο μόνος επίσκοπος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως που εξέφρασε (αν και μάλλον επιφυλακτικά) διαφωνία με τις ενέργειες του Φαναρίου στην Ουκρανία. Ο Μητροπολίτης κ. Αμφιλόχιος (Ράντοβιτς) τήρησε σταθερά τη θέση της αναγνώρισης του Μακαριωτάτου κ. Ονούφριου ως του μόνου κανονικού Μητροπολίτη Κιέβου και ο Αρχιεπίσκοπος κ. Αναστάσιος είναι γενικά γνωστός για τη δήλωσή του σχετικά με την αδυναμία αναδρομικής αναγνώρισης των «χειροτονιών» εκπροσώπων της OCU. Κοιτάζοντας μπροστά, ας πούμε ότι οι προτάσεις του Μητροπολίτη κ. Σεραφείμ απέχουν πολύ από τη θέση όλων αυτών των επισκόπων. Ως εκ τούτου, η αναφορά του σε αυτούς φαίνεται μάλλον ασυνήθιστη.

Ας αναλύσουμε τώρα τις προτάσεις του Μητροπολίτη κ. Σεραφείμ. Υπάρχουν επτά από αυτές. Η τελευταία, έβδομη, πρόταση περιέχει τέσσερις παραγράφους που υπόκεινται σε προηγούμενη συμφωνία. Αυτές οι παράγραφοι παρέχουν ορισμένες λεπτομέρειες των ίδιων των προτάσεων.

Πρώτη πρόταση: η πλήρης αποκατάσταση του πρώην Μητροπολίτη Φιλάρετου

Ο Μητροπολίτης κ. Σεραφείμ γράφει ότι ο Φιλάρετος, πρώτα απ' όλα, δεν είναι αιρετικός, αλλά σχισματικός. Δεύτερον, είναι ήδη 94 ετών. Τρίτον, ότι είχε ήδη αποκατασταθεί από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως το 2018.

Κάποιος μπορεί να διαφωνήσει με το γεγονός ότι ο Φιλάρετος δεν είναι αιρετικός. Ο Μέγας Βασίλειος, στην Α ́ Κανονική Επιστολή του προς τον Αμφιλόχιο Ικονίων, ορίζει την αίρεση, το σχίσμα και την αυθαίρετη συγκέντρωση.

Σύμφωνα με αυτόν τον κανόνα, εάν ο Φιλάρετος, μετά την καθαίρεσή του και την απαγόρευσή του από την ιεροσύνη από τη Σύνοδο του Χάρκοβο το 1992, συνέχιζε απλώς να τελεί Θείες Λειτουργίες, θα ενέπιπτε στον ορισμό της «αυθαίρετης συγκέντρωσης». Αλλά από τότε που δημιούργησε την UOC-KP και άρχισε να «χειροτονεί» μια παράλληλη ιεραρχία, παραβίασε όχι μόνο τον Όγδοο Κανόνα της Α ́ Οικουμενικής Συνόδου «Ας μην υπάρχουν δύο επίσκοποι στην ίδια πόλη» (στην περίπτωση αυτή είναι απολύτως εφαρμόσιμο), αλλά αμφισβήτησε επίσης το δόγμα της Εκκλησίας «Πιστεύω στη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία». Και αυτό είναι αίρεση.

Η «αποκατάσταση» του Φιλάρετου από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως δεν είναι εντελώς αντικανονική ούτε ως προς τον τύπο ούτε ως προς την ουσία. Και η ηλικία είναι ένα μη πειστικό επιχείρημα σε αυτή την περίπτωση.

Στις παραγράφους που επισυνάπτονται στην Έβδομη Πρόταση, ο Μητροπολίτης κ. Σεραφείμ αποκαλύπτει ορισμένες λεπτομέρειες της αποκατάστασης του Φιλάρετου Ντενισένκο.

Πρώτον, πρέπει να μετανοήσει. Παράθεση: «Αφού ο ίδιος, με ταπείνωση για χάρη της ενότητας της Εκκλησίας, πείστηκε για την ανάγκη να εκφράσει γραπτώς τη μετάνοια και την υπακοή του στο Πατριαρχείο του». Σε ποια πατριαρχία πρέπει να οδηγηθεί η μετάνοια; Ποιο πατριαρχείο είναι «δικό του» σήμερα για τον Φιλάρετο Ντενισένκο, της Μόσχας ή της Κωνσταντινούπολης; Ωστόσο, δεν πρόκειται για ζήτημα πρωταρχικής σημασίας.

Η μετάνοια του Φιλάρετου είναι μια από τις σημαντικότερες στιγμές για την επίλυση του ουκρανικού εκκλησιαστικού ζητήματος. Αυτό ακριβώς παροτρύνεται να κάνει ο Φιλάρετος εδώ και τριάντα χρόνια. Και αυτό ακριβώς αρνείται πεισματικά να κάνει. Αν είχε μετανοήσει ειλικρινά για ό,τι είχε κάνει, ίσως δεν θα χρειάζονταν άλλα σημεία, το ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα θα είχε επιλυθεί χωρίς αυτά.

Το 2017, όταν πραγματοποιήθηκε η Σύνοδος των Επισκόπων της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο Φιλάρετος έγραψε ήδη μια «μετανοημένη» επιστολή προς αυτόν, στην οποία ζήτησε να αφαιρεθεί το ανάθεμα από αυτόν και να μετανοήσει επίσημα «για αυτό που έχει αμαρτήσει». Η Σύνοδος χαιρέτισε την επιστολή με αυτοσυγκράτηση, εξέφρασε την επιφυλακτική ελπίδα της για επίλυση της σύγκρουσης και αποφάσισε να συστήσει διαπραγματευτική επιτροπή. Αλλά την επόμενη μέρα, ο Ζοριά και ο Φιλάρετος συγκάλεσαν συνέντευξη Τύπου, στην οποία ο τελευταίος παραιτήθηκε αποφασιστικά από τη μετάνοια, τη δυνατότητα συμφιλίωσης και δήλωσε δυνατά: «Το ανάθεμα δεν με ενοχλεί!»

Δηλαδή, η μετάνοια του Φιλάρετου ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας, αν και θαύματα συμβαίνουν.

Δεύτερον, σύμφωνα με την πρόταση του Μητροπολίτη κ. Σεραφείμ, μετά την αποκατάσταση, ο Φιλάρετος θα πρέπει να γίνει επικεφαλής της ενωμένης Ουκρανικής Εκκλησίας, ο Μητροπολίτης κ. Ονούφριος ο πρώτος αναπληρωτής του και ο Σεργκέι (Επιφάνιος) Ντουμένκο - ο δεύτερος. Στη συνέχεια, όταν πεθάνει ο Φιλάρετος, επικεφαλής της Εκκλησίας θα είναι ο Μητροπολίτης κ. Ονούφριος και στη συνέχεια ο Σεργκέι (Επιφάνιος) Ντουμένκο.

Ένα τέτοιο σχήμα έχει χρησιμοποιηθεί αρκετά συχνά στην ιστορία της Εκκλησίας, όταν, μετά τη συμφιλίωση ενός σχίσματος ή την επιστροφή των αιρετικών στους κόλπους της Εκκλησίας, αρκετοί επίσκοποι βρέθηκαν σε μια καθέδρα. Αλλά σε αυτή την περίπτωση δεν ισχύει, αφού στην ιστορία υπήρχε πάντα πρώτα η συμφιλίωση και στη συνέχεια η λύση του ζητήματος του προσωπικού. Στην Ουκρανία, δεν πρόκειται για συμφιλίωση: η OCU βρίσκεται στα όρια της άνευ προηγουμένου υποστήριξης των αρχών, ο Ντουμένκο απλώς καταστρέφει την UOC. Και σαφώς δεν θα συμφωνήσει σε υποβιβασμό.

Πρόταση δεύτερη: Αναγνώριση της «χειροτονίας» του Σεργκέι (Επιφανίου) Ντουμένκο
Ο Μητροπολίτης κ. Σεραφείμ πιστεύει σοβαρά ότι αν αποκατασταθεί ο Φιλάρετος, τότε η «χειροτονία» του Σεργκέι (Επιφανίου) Ντουμένκο θα μετατραπεί αυτόματα από βλάσφημη σε γεμάτη χάρη. Παράθεση: «Με την αποκατάσταση του πρώην Μητροπολίτη Κιέβου Φιλάρετου, μπορεί να επιλυθεί η θέση δέκα κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών σχετικά με το ζήτημα της νομιμότητας της χειροτονίας του Μακαρίου Προκαθημένου της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας Επιφανίου». Οι δέκα Τοπικές Εκκλησίες είναι εκείνες που δεν αναγνωρίζουν την «χειροτονία» του Ντουμένκο. Ο Μητροπολίτης κ. Σεραφείμ λέει ότι αυτό το σημείο πρέπει επίσης να συμφωνηθεί προκαταρκτικά.

Η πρόταση αυτή μπορεί να απαντηθεί με τα λόγια του Προκαθημένου της Εκκλησίας της Αλβανίας, Αρχιεπισκόπου Αναστάσεως, με τον οποίο ο Μητροπολίτης Σεραφείμ φαίνεται να συζήτησε τις προτάσεις του. Σε επιστολή προς τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο με ημερομηνία 14 Ιανουαρίου 2019, ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος γράφει:

«Όλο το διάστημα που ο κ. Φιλάρετος ήταν καθηρημένος και αναθεματισμένος, τελούσε αντικανονικές τελετές που δεν ήταν έγκυρα Μυστήρια. Επομένως, οι χειροτονίες που τελούνται από αυτόν είναι άκυρες, κενές, στερούνται της Θείας Χάριτος και της ενέργειας του Αγίου Πνεύματος. Μεταξύ άλλων, χειροτονήθηκε διαδοχικά διάκονος, ιερέας και, τέλος, επίσκοπος του γραμματέα του Σεργκέι Ντουμένκο, νυν Μητροπολίτη Επιφανίου. Η επιστολή σας της 24ης Δεκεμβρίου λέει: «Τους έχουμε αποκαταστήσει στους επισκοπικούς και ιερατικούς βαθμούς τους». Θέτουμε όμως στον εαυτό μας το ερώτημα: σε ποιο βαθμό οι χειροτονίες που τέλεσε ο κ. Φιλάρετος, ενώ καθαιρέθηκε και αναθεματίστηκε, έλαβαν αναδρομικά, χωρίς κανονική χειροτονία, την ισχύ εν Αγίω Πνεύματι και την αληθινή σφραγίδα της αποστολικής διαδοχής;

Αναγνωρίζεται ως βασική εκκλησιολογική αρχή ότι οι χειροτονίες αιρετικών και σχισματικών, και ιδιαίτερα των καθαιρεθέντων και αφορισμένων, ως «μυστήρια» που τελούνται εκτός Εκκλησίας, είναι άκυρες. Η βασική αυτή αρχή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ορθόδοξη διδασκαλία περί Αγίου Πνεύματος και αποτελεί το ακλόνητο θεμέλιο της αποστολικής διαδοχής των ορθοδόξων επισκόπων. Είμαστε πεπεισμένοι ότι αυτή η αρχή δεν πρέπει να παραμεληθεί. Δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε πώς το άκυρο και κενό «κατά οικονομίαν» γίνεται πνευματοφόρο, πώς πράξεις που συνιστούσαν σαφή βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος <... > αναγνωρίζονται αναδρομικά «από την οικονομία»».

Δηλαδή, ακόμη και η αποκατάσταση του Φιλάρετου δεν θα ευλογήσει την «αφιέρωση» του Σεργκέι (Επιφανίου) Ντουμένκο. Η μόνη λύση σε αυτό το πρόβλημα είναι μια νέα κανονική χειροτονία του επικεφαλής της OCU, την οποία μπορεί να λάβει είτε στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως είτε σε άλλη Τοπική Εκκλησία. Αλλά αρνείται κατηγορηματικά αυτό.

Πρόταση τρίτη: Ο Μακαριώτατος κ. Ονούφριος – Αρχηγός
Ο Μητροπολίτης κ. Σεραφείμ γράφει: «Ο Μακαριώτατος Προκαθήμενος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας, Μητροπολίτης κ. Ονούφριος, ο οποίος ηγείται της πλειοψηφίας των Ορθοδόξων πιστών στην Ουκρανία και αναγνωρίζεται ως ο σημερινός Προκαθήμενος δέκα Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, θα πρέπει να είναι επικεφαλής της επίλυσης του ουκρανικού προβλήματος και της διασφάλισης της ενότητας των Ορθοδόξων πιστών στην Ουκρανία».

Φαίνεται ότι η πρόταση είναι λογική, αλλά πώς ταιριάζει με την πρώτη πρόταση, σύμφωνα με την οποία ο Φιλάρετος Ντενισένκο θα πρέπει να είναι επικεφαλής της ενωμένης Ουκρανικής Εκκλησίας και ο Μητροπολίτης κ. Ονούφριος θα πρέπει να είναι απλώς αναπληρωτής του; Και πώς θα συμφωνήσουν οι εκπρόσωποι της OCU, οι οποίοι θεωρούν τους εαυτούς τους ως τους κύριους στην Ουκρανία, με την υπεροχή του Μητροπολίτη κ. Ονουφρίου;

Ο Μητροπολίτης κ. Ονούφριος είναι ο κανονικός Μητροπολίτης Κιέβου, ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας. Όσοι έχουν αποσχιστεί από την Εκκλησία μπορούν να επιστρέψουν στο ωμοφόριο της μέσω της μετάνοιας και έτσι το «ουκρανικό πρόβλημα» θα λυθεί πλήρως. Αλλά ποιος μπορεί σήμερα να πιστέψει στον ρεαλισμό ενός τέτοιου σεναρίου;

Πρόταση τέταρτη: Οι Ουκρανοί έχουν δικαίωμα στην αυτοκεφαλία
Ο Μητροπολίτης κ. Σεραφείμ γράφει ότι όλες οι κατά τόπους Εκκλησίες πρέπει να αναγνωρίσουν το δικαίωμα των Ουκρανών στην αυτοκεφαλία. Στην παράγραφο 3, η οποία υπόκειται σε προκαταρκτική έγκριση ενώπιον της Πανορθοδόξου Συνόδου, ο Μητροπολίτης κ. Σεραφείμ διευκρινίζει την πρότασή του: «Το αυτοκέφαλο της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας πρέπει να ενώσει όλους τους Ορθοδόξους Χριστιανούς της Ουκρανίας. Διότι η έλλειψη ορατής ενότητας των Ορθοδόξων της Ουκρανίας δεν συνδέεται με αίρεση, αλλά με κανονική δικαιοδοσία, με σχίσμα. Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος μπορεί να λάβει μια κανονική απόφαση σε συνεργασία με τους Ουκρανούς, προκειμένου να διατηρηθεί η ορατή ενότητά τους».

Εδώ ο ιεράρχης της Αλεξάνδρειας και πάλι δεν παρατηρεί ένα από τα κύρια προβλήματα - την έλλειψη κανονικής χειροτονίας των «επισκόπων» της OCU. Για αυτόν, όλοι είναι ευλογημένοι, η μόνη διαφορά είναι στις δικαιοδοσίες. Ωστόσο, στην πραγματικότητα, αυτό δεν συμβαίνει, το πρόβλημα είναι ακριβώς στην έλλειψη χάρης. Δεν μπορεί να γίνει λόγος για αυτοκεφαλία, αν πρόκειται να χορηγηθεί σε άτομα που δεν έχουν κανονικές χειροτονίες. Και στην πραγματικότητα, κανείς δεν αντιτίθεται κατ 'αρχήν στο δικαίωμα των Ουκρανών στην αυτοκεφαλία, ούτε καν το Πατριαρχείο Μόσχας. Κάποτε, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία πρότεινε μια φόρμουλα: πρώτον, την επιστροφή των σχισματικών στην Εκκλησία και στη συνέχεια την επίλυση του ζητήματος της αυτοκεφαλίας. Αλλά η UOC-KP και η UACP το αρνήθηκαν.

Πρόταση πέμπτη: Σύγκληση Πανορθοδόξου Συνόδου
Ο Μητροπολίτης κ. Σεραφείμ γράφει: «Με ταπείνωση και αγάπη, προκειμένου να αποκατασταθεί η ορατή ενότητα των Ορθοδόξων Εκκλησιών και να ξεπεραστεί η υπάρχουσα ασυνέπεια, είναι απαραίτητο να συγκληθεί Αγία και Μεγάλη Σύνοδος για να ρυθμίσει το αυτοκέφαλο καθεστώς της Ουκρανίας, η οποία θα υποστηριχθεί από όλες τις κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες».

Υπέροχη προσφορά! Ωστόσο, στη σειρά, δεν πρέπει να είναι το πέμπτο, αλλά το πρώτο! Γι' αυτό, τον μόνο δυνατό τρόπο λύσεως του ουκρανικού ζητήματος, μιλά ο Μητροπολίτης κ. Ονούφριος, οι Προκαθήμενοι πολλών κατά τόπους Εκκλησιών και οι πλέον έγκυροι ιεράρχες. Πολλοί από αυτούς απευθύνθηκαν απευθείας στον Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο της Κωνσταντινούπολης με αίτημα να συγκληθεί μια τέτοια Σύνοδος. Πολλοί δήλωσαν ότι το πρόβλημα δεν μπορούσε να λυθεί με άλλο τρόπο. Αλλά ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος απάντησε με μια αποφασιστική άρνηση. Η θέση του είναι ότι το Φανάρι έχει ήδη επιλύσει το ουκρανικό ζήτημα και όλοι πρέπει να υπακούσουν σε αυτή την απόφαση, δεν απαιτείται «Αγία και Μεγάλη Σύνοδος». Το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως τοποθετείται ως «ο πρώτος χωρίς ίσους», ως επικεφαλής της Ορθοδοξίας, ο οποίος έχει το δικαίωμα να επιλύει μόνο του όλα τα ζητήματα.

Έτσι ο Μητροπολίτης κ. Σεραφείμ θα πρέπει να στείλει αυτή την πρόταση στο Φανάρι. Ωστόσο, πιθανότατα ξέρει τι θα του απαντήσουν εκεί.

Έκτη πρόταση: Τόσο η Κωνσταντινούπολη όσο και η Μόσχα πρέπει να συμφωνήσουν σε μια Πανορθόδοξη Σύνοδο
Παράθεση: «Είναι αναγκαίο, με τις προσευχές μας, να επιτευχθεί συμφωνία και διάλογος μεταξύ Κωνσταντινουπόλεως και Μόσχας για την προετοιμασία της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου για την ενότητα των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών και την κανονική οικειοποίηση του αυτοκεφάλου στην Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία».

Όπως προαναφέρθηκε, είναι η Κωνσταντινούπολη που δεν θέλει να συγκαλέσει Πανορθόδοξη Σύνοδο. Και δεν πρόκειται για τη Μόσχα. Γεγονός είναι ότι η πλειοψηφία των κατά τόπους Εκκλησιών δεν συμφωνεί να αναγνωρίσει τις αξιώσεις του Φαναρίου για υπεροχή στην Ορθοδοξία, δεν είναι έτοιμες να δεχθούν τη νέα εκκλησιολογία του «ορθόδοξου παπισμού», την οποία το Φανάρι προσπαθεί να επιβάλει σε όλους. Ας θυμηθούμε εν συντομία την ουσία αυτών των ισχυρισμών:

• Το Φανάρι αντιπροσωπεύει όλους τους Ορθόδοξους Χριστιανούς.
• Το Φανάρι έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να συγκαλεί Πανορθόδοξη Σύνοδο.
• Το Φανάρι έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να χορηγεί αυτοκεφαλία.
• Το Φανάρι είναι το τελικό δικαστήριο για όλες τις Τοπικές Εκκλησίες.
• Όλες οι ορθόδοξες κοινότητες της Διασποράς υπάγονται στο Φανάρι.
• Το να ανήκεις στην Ορθοδοξία καθορίζεται από το αν αυτή η Εκκλησία βρίσκεται σε κοινωνία με το Φανάρι.
  
  

Φυσικά, η πλειοψηφία των Τοπικών Εκκλησιών δεν συμφωνεί με αυτό, αφού αλλάζει ολόκληρη την Ορθόδοξη διδασκαλία για την Εκκλησία. Και χωρίς να αναγνωρίζει όλα αυτά, το Φανάρι δεν συμφωνεί με καμια σύνοδο.

Πρόταση έβδομη: Προκαταρκτικά συμφωνήστε σε 4 σημεία
Το περιεχόμενο αυτών των παραγράφων έχει ήδη αναφερθεί παραπάνω. Εν συντομία θυμηθείτε:

1.    Μετάνοια του Φιλάρετου και αποκατάστασή του.

2.    Αναδρομική αναγνώριση της «χειροτονίας» του Σεργκέι (Επισανίου) Ντουμένκο.

3.    Αυτοκεφαλία για την ενωμένη Ουκρανική Εκκλησία.

4.    Σχέδιο: Ο Φιλάρετος είναι ο επικεφαλής, ο Μητροπολίτης κ. Ονούφριος είναι ο πρώτος αναπληρωτής του, ο Σεργκέι (Επιφάνιος) είναι ο δεύτερος.

Συμπεράσματα

Σε γενικές γραμμές, οι προτάσεις του Μητροπολίτη κ. Σεραφείμ φαίνονται εντελώς διαχωρισμένες από την ουκρανική πραγματικότητα. Στις 27 Μαΐου 2022, πραγματοποιήθηκε στη Θεοφάνια η Σύνοδος της UOC, η οποία δήλωσε ότι οι διαπραγματεύσεις για την ενοποίηση με την OCU δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν χωρίς τρεις προϋποθέσεις:

τον τερματισμό των καταλήψεων εκκλησιών και άλλων μορφών βίας κατά των πιστών της UOC από συμπαθούντες της OCU·
την απόφαση των εκπροσώπων της OCU για το ζήτημα της αποστολικής διαδοχής των «χειροτονιών» τους (στην πραγματικότητα, την επαναχειροτονία των «επισκόπων» της OCU).
αναγνώριση από την OCU του γεγονότος της εξάρτησής της από το Φανάρι (υποδεέστερο, μη αυτοκέφαλο καθεστώς).
Μέχρι να εκπληρωθούν αυτές οι προϋποθέσεις, δεν είναι δυνατές διαπραγματεύσεις για την ενοποίηση. Στην πραγματικότητα, βλέπουμε την κίνηση της OCU σε μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Η κατάληψη εκκλησιών, ειδωλολατρικών και ακόμη και ειλικρινά σατανικών παραστάσεων εναντίον πιστών της UOC (για παράδειγμα, κοντά στη Λαύρα) όχι μόνο δεν μειώθηκε, αλλά αυξήθηκε πολλές φορές. Το επίπεδο της βίας έχει αυξηθεί. Η ρίψη λάσπης στην UOC στα μέσα ενημέρωσης και τα κοινωνικά δίκτυα είναι εκτός διαγραμμάτων. Οι τοπικές αρχές (με την υποστήριξη της OCU) λαμβάνουν αποφάσεις για την απαγόρευση της UOC στα εδάφη τους και για τον τερματισμό των συμφωνιών μίσθωσης γης από τις εκκλησίες της UOC. Η Βερχόβνα Ράντα ετοιμάζεται να υιοθετήσει νόμους για να καταστρέψει την UOC ως τέτοια. Αυτοί είναι οι πραγματικοί διωγμοί της Εκκλησίας, που θυμίζουν τους διωγμούς του πρόσφατου σοβιετικού παρελθόντος, αλλά και των τριών πρώτων αιώνων της ιστορίας της χριστιανικής Εκκλησίας. Επιπλέον, ο δικαιούχος όλων αυτών είναι η OCU, η οποία είναι τώρα η αγαπημένη των αρχών και η οποία δεν συμφωνεί σε καμία διαπραγμάτευση για ενοποίηση, ελπίζοντας στην επικείμενη καταστροφή της UOC. Αυτό έχει ήδη δηλωθεί άμεσα από τους ηγέτες της OCU.

Ένα άλλο σημαντικό σημείο είναι οι τάσεις στην ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ της OCU και των Ουκρανών Ελληνοκαθολικών, οι οποίες αναπτύσσονται σύμφωνα με τις ευρύτερες σχέσεις μεταξύ του Φαναρίου και του Βατικανό. Αυτή η τάση υποδεικνύεται σαφώς τόσο από τους επικεφαλής της OCU και της UGCC, όσο και από τον Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο και τον Πάπα Φραγκίσκο. Συνίσταται στην αποκατάσταση της ευχαριστιακής κοινωνίας μεταξύ Καθολικών και Ορθοδόξων, διατηρώντας παράλληλα τις διαφορές στα δόγματα, την ηθική διδασκαλία και τον τρόπο προσευχής και άσκησης. Με άλλα λόγια, η προοπτική μιας νέας ένωσης με τον Καθολικισμό έχει ήδη περιγραφεί με σαφήνεια, κάτι που είναι κατηγορηματικά απαράδεκτο για τους Ορθοδόξους.

Η πρόσφατη σύγχρονη μετάβαση της UGCC και της OCU σε ένα νέο ημερολογιακό στυλ δείχνει πολύ καθαρά μια τέτοια προοπτική. Η ιστορία της Ουκρανίας, και ιδιαίτερα των Ουκρανών Κοζάκων, δείχνει ότι οι Ορθόδοξοι Ουκρανοί είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν οποιεσδήποτε δυσκολίες, αλλά δεν συμφωνούν να προδώσουν την Ορθοδοξία. Και αν η OCU ήδη σπεύδει ολοταχώς να ενωθεί με τους Καθολικούς του Ορθόδοξου τελετουργικού, τότε γιατί να ενωθεί μαζί τους; Να είμαστε μαζί στην ένωση;

Η μόνη πρόταση που αξίζει προσοχής και υποστήριξης είναι η πρόταση για σύγκληση Αγίας και Μεγάλης (Πανορθοδόξου) Συνόδου, η οποία θα έχει όλες τις εξουσίες και όλες τις δυνατότητες να επιλύσει όχι μόνο το ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα, αλλά και να επιλύσει την κρίση στην Ορθοδοξία που συνδέεται με την επιθυμία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως για πρωτείο. Αλλά αυτή η πρόταση, όπως ήδη αναφέρθηκε, απορρίπτεται κατηγορηματικά από το Φανάρι.

Έτσι, το μόνο που μένει είναι να εμπιστευόμαστε την Πρόνοια του Θεού και να παραμένουμε πιστοί στον Χριστό και την Εκκλησία Του.

Και κάτι ακόμα... Δεν είναι οι ουσιαστικά απαράδεκτες προτάσεις του Μητροπολίτη κ. Σεραφείμ λόγος για να κατηγορηθεί η UOC για απροθυμία να συναντηθεί στα μισά του δρόμου; Δεν θα ήθελα να το πιστέψω.