«Δωρίστε για την κατεδάφιση του ναού» ή Τι περιμένει τους ανθρώπους που κατεδαφίζουν εκκλησίες

Στις 9 Απριλίου, έγινε γνωστό ότι το Εθνικό Μουσείο Ιστορίας της Ουκρανίας άνοιξε έρανο προκειμένου να κατεδαφιστεί η Εκκλησία της Δεκάτης στο Κίεβο , που βρίσκεται στην περιοχή του μουσείου. Η απόφαση για την κατεδάφισή του λήφθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2023 από το Οικονομικό Δικαστήριο του Κιέβου.

Σύμφωνα με το δικαστήριο, η τοποθέτηση της εκκλησίας στο οικόπεδο του μουσείου έρχεται σε αντίθεση με τη χρήση για την οποία προορίζεται. Ο τότε Υπουργός Πολιτισμού, τον οποίο τώρα έχουμε ξεχάσει, Alexander Tkachenko, αποκάλεσε τη Μονή Δεκάτης «περίπτερο» που δεν ταιριάζει στο «σύνολο του ιστορικού αρχαιολογικού συγκροτήματος "Desiatinnaya Church"».

Για περισσότερο από έναν χρόνο, οι ουκρανικές αρχές δεν εφάρμοσαν αυτή την εντελώς παράλογη δικαστική απόφαση και στις 9 Απριλίου 2024, το Εθνικό Μουσείο Ιστορίας της Ουκρανίας ανακοίνωσε έρανο για την κατεδάφιση της Εκκλησίας της Δεκάτης της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας .

Κατά τη βλασφημία τους, οι εκπρόσωποι του μουσείου προχώρησαν περισσότερο από τον Tkachenko, αποκαλώντας τον ναό του UOC «σκουπίδια». «Θα είναι πολύ συμβολικό να ολοκληρωθεί αυτή η αποκομιδή των σκουπιδιών μέχρι το Πάσχα!» έγραψαν στην ανακοίνωση κάτω από τον έρανο.

Σε λιγότερο από μια μέρα, οι «προβληματισμένοι» πολίτες της Ουκρανίας συγκέντρωσαν τα απαραίτητα κεφάλαια για την κατεδάφιση του ναού του UOC, γεγονός που ανακοινώθηκε με χαρά από τους εκπροσώπους του Εθνικού Μουσείου : «Φίλοι, είστε απίστευτοι, συγκεντρώσατε το απαραίτητο ποσό σε λιγότερο από μια μέρα!" Είμαστε πολύ ευγνώμονες για την ανησυχία σας και σταματάμε τη συλλογή!».

Για έναν πιστό, αυτή η κατάσταση δεν φαίνεται απλώς βλάσφημη, αλλά τρομερή. Γιατί οι άνθρωποι μαζεύουν χρήματα όχι για να χτίσουν, αλλά για να καταστρέψουν το σπίτι του Θεού. Τι περιμένει τελικά αυτούς τους ανθρώπους; Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, ας στραφούμε στη βιβλική και την πολιτική ιστορία.

Η Βίβλος και ο Ναός του Θεού
Η σημασία του ναού του Θεού στη Βίβλο είναι πραγματικά τεράστια. Όταν ο Κύριος στρέφεται στον Μωυσή με την εντολή να χτίσει ναό, λέει τα εξής λόγια: «Θα μου κατασκευάσουν ένα ιερό, για να κατασκηνώσω ανάμεσά τους» (Εξ. 25:8). Δηλαδή, σε αυτό το κείμενο της Αγίας Γραφής βλέπουμε ότι ο ναός παρουσιάζεται ως η κατοικία του Θεού. Το κεφάλαιο 40 του ίδιου βιβλίου της Εξόδου λέει πώς «τοτε η νεφέλη ήρθε και σκέπασε τη σκηνή του Μαρτυρίου και η δόξα του Κυρίου γέμισε το οίκημα, έτσι που ο Μωυσής δεν μπορούσε να μπει μέσα» (Εξ. 40:34-35).

Οι Ισραηλίτες κατανοούσαν ξεκάθαρα ότι η υλική ευημερία και η ευημερία ολόκληρου του λαού εξαρτιόταν άμεσα από τη στάση τους απέναντι στον Θεό. Η Αγία Γραφή λέει: «θα λατρεύσετε τον Κύριο το Θεό σας, κι εγώ θα ευλογήσω το ψωμί που τρώτε και το νερό που πίνετε, και θα εξαφανίσω όλες τις αρρώστιες σας» (Εξ. 23:25). Και ο χώρος στον οποίο επρόκειτο να τελεστεί αυτή η λειτουργία ήταν ο ναός.

Ο Βασιλιάς Σολομών, που έχτισε έναν πέτρινο ναό στον Θεό αντί για τη σκηνή του Μωυσή, κατάλαβε ότι όχι μόνο η σοδειά ή η υγεία εξαρτάται από το αν οι άνθρωποι προσεύχονται, αλλά και η ελευθερία τους εξαρτάται άμεσα από την εύνοια του Θεού. Και σε αυτή την περίπτωση, ο ναός κατέχει ιδιαίτερη θέση. Ιδού τα λόγια του ίδιου του Σολομώντα: «Όταν ο λαός σου Ισραήλ νικηθεί από τον εχθρό επειδή αμάρτησε εναντίον σου, και όταν γυρίσει σε Σένα και ομολογήσει το όνομά σου, και σε ρωτήσει και σε ικετεύσει σε αυτόν τον ναό, τότε θα ακούσεις από τον ουρανό και συγχώρεσε την αμαρτία του λαού σου Ισραήλ και φέρε τον πίσω στη γη που έδωσες στους πατέρες τους».

Το ίδιο ισχύει για τη βροχή (την απουσία της), την πείνα, την επιδημία, τον καυτό άνεμο, τις ακρίδες, τα σκουλήκια, τους εχθρούς και τις ασθένειες - «σε κάθε προσευχή, σε κάθε παράκληση που γίνεται από οποιοδήποτε άτομο σε όλο τον λαό Σου Ισραήλ, όταν «Θα νιώσεις τη στενοχώρια στις καρδιές τους και απλώσουν τα χέρια τους σε αυτόν τον ναό, άκουσε από τον ουρανό, από τον τόπο κατοικίας σας και ελέησε», λέει ο Σολομών.

Διαβάστε ολόκληρο το 8ο κεφάλαιο του Τρίτου Βιβλίου των Βασιλέων και θα καταλάβετε ότι ο ναός είναι ένα πολύ ιδιαίτερο μέρος στο οποίο είναι παρών ο Κύριος και η στάση απέναντί ​​του θα πρέπει να είναι κατάλληλη. Αυτό σημαίνει ότι η καταστροφή του ναού είναι μια άμεση πρόκληση προς τον Θεό, και αυτή η πρόκληση δεν προοιωνίζει κάτι καλό για τους ανθρώπους.

Τι λέει στον Θεό η ιστορία της καταστροφής των ναών;
Η Βίβλος λέει ότι «δεν υπάρχει εξουσία παρά μόνο από τον Θεό. Αλλά οι υπάρχουσες αρχές έχουν εδραιωθεί από τον Θεό» (Ρωμ. 13:1). Αυτό σημαίνει, λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ότι Πηγή κάθε δύναμης είναι ο Κύριος. Έχει τη δύναμη να δώσει αυτή τη δύναμη αλλά και να την αφαιρέσει. Επομένως, καθένας που έχει δύναμη πρέπει να τη χρησιμοποιεί προς όφελος του πλησίον του και σύμφωνα με τις εντολές του Θεού και όχι το αντίστροφο.

Ο αρχαίος εκκλησιαστικός συγγραφέας Ωριγένης προειδοποίησε όσους κατέχουν την εξουσία ότι «η κρίση του Θεού θα είναι δίκαιη εναντίον εκείνων που χρησιμοποιούν τη δύναμη που έλαβαν για τις δικές τους κακές πράξεις και όχι σύμφωνα με τους θεϊκούς νόμους». Όπως είναι φυσικό, στο πλαίσιο της συνομιλίας μας, η καταστροφή του ναού μπορεί να οδηγήσει στις πιο τρομερές συνέπειες. Ποιες ακριβώς, το λέει η ιστορία.

Για παράδειγμα, ο ναός που έχτισε ο Σολομών άντεξε για κάτι περισσότερο από 300 χρόνια και καταστράφηκε κατά την κατάκτηση του βασιλιά Ναβουχοδονόσορα της Βαβυλωνίας το 586 π.Χ.  Οι περισσότεροι από τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ σκοτώθηκαν, οι υπόλοιποι αιχμαλωτίστηκαν και οδηγήθηκαν στη σκλαβιά στη Βαβυλωνία (Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία). Η Κιβωτός της Διαθήκης χάθηκε. Τι συνέβη τελικά στη Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία;

Μετά το θάνατο του Ναβουχοδονόσορα, η ισχυρή αυτοκρατορία γνώρισε μια οξεία πολιτική κρίση για πολλά χρόνια. Στον θρόνο του, οι ηγεμόνες άλλαζαν με καλειδοσκοπική ταχύτητα, γίνονταν συνεχή ανακτορικά πραξικοπήματα, ώσπου το 539 η Βαβυλώνα καταλήφθηκε από τους Πέρσες, οι οποίοι κατέστρεψαν ολοσχερώς την κρατική της κατάσταση. Η καταστροφή του Ναού της Ιερουσαλήμ έγινε έτσι μια εθνική τραγωδία για τους Βαβυλώνιους.

Το 70ο έτος του Χριστού, τα στρατεύματα του Ρωμαίου αυτοκράτορα Βεσπασιανού κατέστρεψαν τον Δεύτερο Ναό και κατέστρεψαν ολοσχερώς την Ιερουσαλήμ, σκοτώνοντας τους κατοίκους της. Αλλά σχεδόν αμέσως μετά από αυτό, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία άρχισε να βιώνει μια σειρά από σοβαρές κρίσεις, που αρκετές φορές την έφεραν στο χείλος της εξαφάνισης.

Μάλιστα, με τη βασιλεία του αυτοκράτορα Κομμόδου (98), αρχίζει η παρακμή της πιο ισχυρής αυτοκρατορίας στην ανθρώπινη ιστορία. Ναι, υπήρχε για σχεδόν άλλα 200 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων πολέμησε τον Χριστιανισμό μέχρι που εξαφανίστηκε εντελώς, αφήνοντας στη θέση του μια αυτοκρατορία που ιδρύθηκε από Χριστιανούς...

Μογγόλοι, Μπολσεβίκοι και η Εκκλησία της Δεκάτης
Ξεχωριστή θέση στον αγώνα των αρχών εναντίον του Θεού κατέχει η περίοδος των 70 χρόνων που υπήρχε η σοβιετική εξουσία στο έδαφος του κράτους μας. Στις αρχές του τριάντα του περασμένου αιώνα, οι Μπολσεβίκοι αποφάσισαν να πολεμήσουν τα «αυτοκρατορικά υπολείμματα». Η Ορθόδοξη Εκκλησία ορίστηκε ο κύριος εχθρός του Κομμουνιστικού Κόμματος. Ιερείς, επίσκοποι και λαϊκοί είτε πυροβολήθηκαν είτε στάλθηκαν στα Γκουλάγκ. Ναοί και μοναστήρια καταστράφηκαν.

Για παράδειγμα, μόνο στο Κίεβο, κατά τη διάρκεια της «ανοικοδόμησης των μπολσεβίκων του Κιέβου», καταστράφηκαν 145 εκκλησίες και αρχιτεκτονικά μνημεία. Ανάμεσά τους ήταν η Μονή Δεκάτης με την εκκλησία της.

Στην καρδιά του Κιέβου, αυτό το μοναστήρι είναι ένα από τα βασικά ιστορικά και θρησκευτικά αξιοθέατα στην Ουκρανία. Η ιστορία του χρονολογείται από τον 10ο αιώνα, μια περίοδο που το Κίεβο ήταν η πρωτεύουσα της Ρωσίας του Κιέβου, ενός ισχυρού κράτους που είχε σημαντική επιρροή στην ανάπτυξη της Ανατολικής Ευρώπης.

Η αρχική Εκκλησία της Δεκάτης χτίστηκε από τον Άγιο Πρίγκιπα Βλαντιμίρ και έγινε η πρώτη πέτρινη εκκλησία στο Κίεβο, παίζοντας στην πραγματικότητα το ρόλο του κέντρου του Χριστιανισμού σε αυτό το νέο κράτος. Το όνομά του προέρχεται από το δέκατο, το οποίο ο Μέγας Δούκας διέθεσε από τα εισοδήματά του για την υποστήριξη των εκκλησιαστικών αναγκών.

Ο ναός της Δεκάτης, που χτίστηκε από τον Πρίγκιπα των Ισαποστόλων, καταστράφηκε κατά τη διάρκεια της εισβολής των Μογγόλων τον 13ο αιώνα, αλλά αναστηλώθηκε τον 19ο αιώνα. Κατά τη Σοβιετική εποχή χρησιμοποιήθηκε ως αποθήκη και μουσείο αθεϊσμού, με αποτέλεσμα να χαθούν πολλά από τα ιερά και τα ιστορικά μνημεία του. Και το 1928 ο ναός καταστράφηκε ολοσχερώς.

Το 1991, μετά την ανεξαρτησία της Ουκρανίας, η Μονή της Δεκάτης επιστράφηκε στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας. Στη θέση της χτίστηκε ένας μικρός ναός, στον οποίο σήμερα στεγάζεται η εικόνα του Βλαδίμηρου που απεικονίζει την Θεοτόκο. Αυτόν τον ναό θέλει να κατεδαφίσει η σύγχρονη ουκρανική κυβέρνηση. Αν το κάνει αυτό, θα μείνει στην ιστορία μαζί με τους Μογγόλους και τους Μπολσεβίκους, που ήδη κατέστρεψαν τον Ναό της Δεκάτης. Αλλά το χειρότερο δεν είναι αυτό, αλλά τι θα γίνει με τη χώρα και τους ανθρώπους, που οι αρχές τους πολεμούν τον Θεό, καταστρέφουν εκκλησίες;

Αν διαβάσετε προσεκτικά όλα όσα γράφτηκαν παραπάνω, τότε μόνο ένας τυφλός και ανόητος δεν θα καταλάβει ότι η καταστροφή του ναού προς τον Θεό είναι μια πρόκληση για τον Δημιουργό, μια πρόκληση στην εξουσία Του, η οποία έχει πάντα τις πιο καταστροφικές συνέπειες. Οι άνθρωποι που χαίρονται για την καταστροφή του ναού δεν μπορούν να είναι ευτυχισμένοι.

Ο ναός είναι ένα ιερό όπου οι πιστοί συγκεντρώνονται για να προσευχηθούν, να προσκυνήσουν και να επικοινωνήσουν με τον Θεό. Η καταστροφή του ναού είναι η καταστροφή αυτού που κάνει έναν άνθρωπο άνθρωπο. Είναι σαφές ότι με την καταστροφή του ναού, οι αρχές δεν θα επιτύχουν κανένα θετικό αποτέλεσμα για τον εαυτό τους και πολιτικά. Γιατί κανένας από τους πιστούς δεν θα στηρίξει τους εχθρούς της Εκκλησίας. Δεν μπορείτε να βασιστείτε στην υποστήριξη εκείνων των οποίων τα συναισθήματα και τις αξίες καταστρέφετε.

Αλλά πέρα ​​απ’ όλα αυτά, πρέπει να θυμόμαστε ότι τώρα υπάρχει πόλεμος. Και, λαμβάνοντας υπόψη όλα όσα συμβαίνουν, καταλαβαίνουμε ότι μπορούμε να σώσουμε τη χώρα μας μόνο με τη βοήθεια του Θεού. Όχι αλλιώς.

Θα βοηθήσει όμως ο Θεός αυτούς που καταστρέφουν τους ναούς Του;