Αποτελέσματα της Συνόδου της ROC: η στροφή στην ιστορία της Ορθοδοξίας;

Η Σύνοδος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας μπορεί να έχει μοιραίες συνέπειες για την Ορθοδοξία. Φωτογραφία: ΕΟΔ

Στις 23-24 Σεπτεμβρίου 2021 πραγματοποιήθηκε η συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Τα αποτελέσματά της μπορούν, χωρίς υπερβολή, να αποτελέσουν σημείο καμπής στην ιστορία της Ορθοδοξίας.

Τα πρακτικά της συνεδρίασης της Ιεράς Συνόδου, εκτός από πληροφορίες για τις επισκέψεις του Παναγιώτατου Πατριάρχη σε διάφορες επισκοπές, την έγκριση λειτουργικών κειμένων και διορισμών προσωπικού, περιέχουν δύο αποφάσεις που μπορούν να έχουν εκτεταμένες συνέπειες όχι μόνο για την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά για ολόκληρη την Ορθοδοξία. Πρόκειται για μια εκτίμηση της επίσκεψης του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως κ.κ. Βαρθολομαίου στο Κίεβο τον Αύγουστο του 2021 και την απόφαση προετοιμασίας για τη δημιουργία μιας νέας ιεραρχίας εκκλησιών στην αφρικανική ήπειρο.

Αξιολόγηση της επίσκεψης του επικεφαλής του Φαναρίου στο Κίεβο

Η αξιολόγηση της επίσκεψης προηγείται από μια σύντομη περίληψη της ιστορίας της εμφάνισης και ανάπτυξης της τρέχουσας εκκλησιαστικής σύγκρουσης. Θα ήταν χρήσιμο να το θυμηθούμε εδώ σε μερικές προτασείς:

• Τις τελευταίες δεκαετίες το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως έχει επανειλημμένα καταπατήσει το κανονικό έδαφος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, γεγονός που προκάλεσε καταδίκη από την πλευρά της. Από το 2018, αυτές οι επιθέσεις προσέλαβαν συστηματικό χαρακτήρα.
• Στις 8 Σεπτεμβρίου 2018 η Ιερά Σύνοδος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας καταδίκασε τον διορισμό δύο ιεραρχών του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ως «εξαρχικών» στην Ουκρανία και δήλωσε ότι «όλη η ευθύνη για τις εν λόγω αντικανονικές πράξεις βαρύνει προσωπικά τον Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο και εκείνα τα πρόσωπα στην Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, τα οποία τις υποστηρίζουν».
• Στις 14 Σεπτεμβρίου του ιδίου έτους η Ιερά Σύνοδος εξέθεσε σε αναλυτική και τεκμηριωμένη μορφή την κανονική θέση της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας σε σχέση με την παράνομη εισβολή του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στο κανονικό έδαφος της. Αποφασίσθηκε η διακοπή της προσευχητικής αναφοράς του ονόματος του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως κ.κ. Βαρθολομαίου στις ιερές ακολουθίες, των συλλείτουργων με ιεράρχες της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και συμμετοχής σε όλες τις επιτροπές και δομές, των οποίων προεδρεύουν ή συμπροεδρεύουν οι εκπρόσωποί της.
• Στις 11 Οκτωβρίου 2018 το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως ανακοίνωσε την «άρση ισχύος» των πατριαρχικών και συνοδικών Γραμμάτων του 1686 για τη μεταβίβαση της μητροπόλεως Κιέβου στο Πατριαρχείο Μόσχας, καταβάλλοντας προσπάθεια να διαλύσει την υφιστάμενη στην Ουκρανία κανονική Εκκλησία. Με ωμές παραβιάσεις του κανονικού δικαίου αποφασίσθηκε η ίδρυση στο Κίεβο του «σταυροπηγίου» και της «εξαρχίας» της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως στο έδαφος της Ουκρανίας καθώς και ανακοινώθηκε η «αποκατάσταση σε οικείους βαθμούς» των ηγετών των σχισματικών ομάδων.
• Στις 15 Οκτωβρίου 2018 η Ιερά Σύνοδος της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας καταδίκασε αυτές τις παράνομες ενέργειες του Φαναρίου και, σύμφωνα με όσα απαιτούν οι ιεροί κανόνες, αποφάσισε περί της συνέχισης της ευχαριστιακής κοινωνίας μαζί του.
• Στις 13 Νοεμβρίου 2018 η Σύνοδος των Επισκόπων της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας καταδίκασε ομοφώνως την ανάμειξη της Κωνσταντινουπόλεως και επιβεβαίωσε τη διακοπή της ευχαριστιακής κοινωνίας με το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.
• Στις 15 Δεκεμβρίου 2018 με τη συμμετοχή ιεραρχών του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και υπό τον έλεγχο των ουκρανικών Αρχών πραγματοποιήθηκε η λεγόμενη «ενωτική σύνοδος», στην οποία δημιουργήθηκε η λεγόμενη Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας (OCU).
• Στις 17 Δεκεμβρίου 2018, η Ιερά Σύνοδος της UOC αναγνώρισε την «ενωτική σύνοδο» ως παράνομη συνέλευση των σχισματικών και επέβαλε κανονικά επιτίμια στους δύο ιεράρχες της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας (Σοστάτσκι και Ντραμπίνκο), οι οποίοι συμμετείχαν σε αυτή τη συνέλευση.

Η εκτίμηση της επίσκεψης του Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου περιλαμβάνεται στην πρώτη παράγραφο του ψηφίσματος της Συνόδου: «Να αναγνωριστεί η άφιξη του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως κ.κ. Βαρθολομαίου <...> ως ωμή παραβίαση των ιερών κανόνων και ειδικότερα δε του 3ου της Σαρδικής και του 13ου της εν Αντιοχεία».

Αλλά το ψήφισμα δεν τελειώνει εδώ. Η Ιερά Σύνοδος δηλώνει ότι οι αντικανονικές πράξεις του Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου  αποβλέπουν στη διάλυση της ενότητας της Ορθοδοξίας. Παράλληλα επισημάνθηκε ο αμιγώς πολιτικός χαρακτήρας της επισκέψεως, που πραγματοποίησε ο Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος και αποκαλύπτει την εξάρτησή του από δυνάμεις έξωθεν της Εκκλησίας (διαβάστε από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ).

Η Ιερά Σύνοδος εξέφρασε υποστήριξη προς τον Μακαριώτατο μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας κ.κ. Ονούφριο και δήλωσε ότι η ίδια η ROC παραμένει πιστή στους ιερούς κανόνες της Εκκλησίας και προκαλεί όλους σε «πανορθόδοξη συζήτηση για την κατάσταση στην παγκόσμια Ορθοδοξία» και ότι «η ευθύνη για την υπονόμευση της ενότητας της Ορθοδόξου Εκκλησίας βαρύνει ολοκληρωτικά τον Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο εξαιτίας των αντικανονικών ενεργειών του».

Όλα αυτά είναι λογικά και σωστά, αλλά υπάρχουν αρκετά ανησυχητικά σημεία στο ψήφισμα της Συνόδου ROC.

Συγκεκριμένα, ένα είναι ο αριθμός 4: «Διατηρώντας την ευγνώμονα μνήμη για την προσφορά της Αγίας Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως στην υπόθεση του διαφωτισμού της Γης των Ρως με το φως της πίστεως του Χριστού, οφείλουμε να τονίσουμε ότι οι ευγενείς άθλοι των αοιδίμων Αγιωτάτων Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως κατά το παρελθόν δεν δικαιολογούν τα σύγχρονα κανονικά εγκλήματα του Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, ο οποίος υποστήριξε το σχίσμα και δέχθηκε σε εκκλησιαστική κοινωνία πρόσωπα, τα οποία αυτοχαρακτηρίζονται ορθόδοξοι αρχιερείς, αλλά δεν διαθέτουν κανονική χειροτονία». Είναι ανησυχητικό εδώ ότι η Σύνοδος, που απαριθμεί τα εγκλήματα του επικεφαλής του Φαναρίου, ονόμασε την υποστήριξη των σχισματικών και την επικοινωνία με άτομα που δεν έχουν χειροτονίες, αλλά δεν είπε τίποτα για τον κύριο λόγο για τον οποίο όλα αυτά έγιναν δυνατά, δηλαδή, λόγω της διεκδίκησης αρχηγίας στην Εκκλησία, αίρεσης «παπισμού Κωνσταντινουπόλεως». Αυτή όμως είναι η ρίζα όλων των αντικανονικών ενεργειών του Φαναρίου. Χωρίς να επισημάνει κανείς αυτή τη βάση όλων των εγκλημάτων του Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, χωρίς να πει ότι πρώτα απ’ όλα είναι απαραίτητο να καταπολεμηθεί αυτή η αίρεση, καθώς απειλεί ολόκληρη τη διδασκαλία για την Εκκλησία, είναι αδύνατο να ξεπεραστούν οι συνέπειες.

Είναι ανησυχητικό ότι η Σύνοδος, που απαριθμεί τα εγκλήματα του επικεφαλής του Φαναρίου, δεν ανέφερε το κύριο πράγμα – τη διεκδίκηση αρχηγίας στην Εκκλησία, αίρεση «παπισμού Κωνσταντινουπόλεως».

Ο επόμενος αριθμός 5 εγείρει ακόμη περισσότερα ερωτήματα.

Γράφεται το εξής: «Η Ιερά Σύνοδος σημείωσε ότι ο Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, έχοντας υποστηρίξει το σχίσμα στην Ουκρανία, έχασε την εμπιστοσύνη εκατομμυρίων πιστών. Σε συνθήκες όπου η πλειοψηφία των Ορθοδόξων πιστών στον κόσμο δεν είναι σε εκκλησιαστική κοινωνία μαζί του, δεν έχει πλέον το δικαίωμα να μιλήσει εξ ονόματος όλης της παγκόσμιας Ορθοδοξίας και να εκπροσωπήσει τον εαυτό του ως ηγέτη της». Πώς να κατανοήσετε τη φράση: «Δεν έχει πλέον το δικαίωμα να μιλήσει εξ ονόματος όλης της παγκόσμιας Ορθοδοξίας»; Αυτό σημαίνει ότι νωρίτερα, πριν από τη διακοπή της Ευχαριστιακής κοινωνίας, είχε τέτοιο δικαίωμα; Ότι είχε «την εμπιστοσύνη εκατομμυρίων πιστών»; Και πώς ταιριάζει αυτό με τα λόγια του βιβλίου 60 των πρακτικών της Ιεράς Συνόδου, το οποίο λέει ότι μέχρι το 2018, δηλ. πριν από τη διακοπή της Ευχαριστιακής κοινωνίας, το Φανάρι καταπατούσε το κανονικό έδαφος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας; Αποδεικνύεται ότι διαπράττοντας αυτές τις επιθέσεις, ο Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος είχε το δικαίωμα να μιλάει εξ ονόματος της Ορθοδοξίας και να θεωρεί τον εαυτό του αρχηγό της;

Μπορεί κανείς, φυσικά, να θεωρήσει ότι αυτό είναι απλώς μια ατυχής διατύπωση των πρακτικών της Ιεράς Συνόδου, η οποία δεν θα έχει σημαντικές συνέπειες, αλλά το θέμα δεν είναι τόσο απλό. Στο πλαίσιο της προετοιμασίας για την Κρητική Σύνοδο του 2016, η οποία σχεδιάστηκε ως πανορθόδοξη, δηλ. θα είχαν πρακτικά την ίδια εξουσία με τις Οικουμενικές Συνόδους, οι εκπρόσωποι των Τοπικών Εκκλησιών ήταν σχεδόν έτοιμοι να αναγνωρίσουν κάποια ηγεσία για το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης και να του αναθέσουν συντονιστικές λειτουργίες. Όλα αυτά αποτυπώθηκαν στα τελικά έγγραφα της Κρητικής Συνόδου, η οποία με την Πρόνοια του Θεού δεν έγινε πανορθόδοξη.

Τώρα ο Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος ασκεί σημαντική πίεση στις Τοπικές Εκκλησίες προκειμένου να τις αναγκάσει να αναγνωρίσουν τις αποφάσεις της Κρητικης Συνόδου ως καθολικά δεσμευτικές. Ωστόσο, η ανάθεση αυτών των λειτουργιών συντονισμού στον επικεφαλής του Φαναρίου στερεί αυτόματα από οποιονδήποτε άλλο Προκαθήμενο τη δυνατότητα να τις ασκήσει σε πανορθόδοξο επίπεδο. Δηλαδή, παίρνουμε τον ίδιο «παπισμό» στην «ελαφριά» έκδοση. Τα λόγια από την πραγματικά ατυχή διατύπωση του ψηφίσματος της Συνόδου της ROC είναι οι συνέπειες αυτής της πρώην ετοιμότητας του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων της ROC να αναγνωρίσει τη λειτουργία ηγεσίας και συντονισμού του επικεφαλής του Φαναρίου. Τώρα, όταν έχει γίνει ήδη σαφές σε τι θα οδηγήσει αυτή η «ηγεσία», δεν πρέπει να επιτρέψουμε ο «συντονισμός» να γίνει ένα είδος συμβιβασμού σε μια πιθανή διευθέτηση της σημερινής εκκλησιαστικής κρίσης.

Παράλληλη ιεραρχία στην Αφρική

Φυσικά, δεν υπάρχει λέξη για παράλληλη δικαιοδοσία στο βιβλίο 61 των πρακτικών της Ιεράς Συνόδου, που αφορά την Αλεξανδρινή Εκκλησία. Αλλά η ουσία της απόφασης που λήφθηκε είναι πραγματικά αυτή: από τότε που η Αλεξανδρινή Εκκλησία ήρθε σε κοινωνία με τους σχισματικούς και, ως εκ τούτου, παρέκκλινε στο σχίσμα, η ROC έχει το κανονικό δικαίωμα να αποδέχεται τις ορθόδοξες κοινότητες στην Αφρική στη δικαιοδοσία της.

Της απόφασης αυτής προηγείται επίσης ένα πιστοποιητικό που περιγράφει την προδοσία του Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ.κ. Θεοδώρου Β’, το οποίο δεν μπήκε καν στον κόπο να καλύψει έστω υποτυπωδώς.

Τον Σεπτέμβριο του 2018, ήρθε στην Οδησσό, συλλειτούργησε με τον Μητροπολίτη κ.κ. Ονούφριο και δήλωσε: «Μείνετε στην ορθόδοξη πίστη! Μείνετε στην κανονική Εκκλησία! Υπήρξαν δύσκολες στιγμές στην ιστορία της Εκκλησίας μας, αλλά στην Ουκρανία, σε αυτήν την ευλογημένη Ορθόδοξη χώρα, υπάρχει μια κανονική Εκκλησία, υπάρχει ο αδελφός μας ο Μακαριώτατος κ.κ. Ονούφριος - ένας ευλογημένος άνθρωπος από τον Θεό και ένας πραγματικός μοναχός. <...> Θα προσπαθήσω μόνος μου να ενημερώσω όλους για την κατάσταση στην Ουκρανία ... Η Ουκρανική Εκκλησία πρέπει να παραμείνει στην κανονικότητά της. Δεν χρειάζεται να της δώσουμε τίποτα περισσότερο, αφού το έχει ήδη ως Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού. Η μεγάλη αμαρτία για την οποία θα δώσουμε απάντηση στη Δευτέρα Παρουσία θα είναι αν χυθεί τουλάχιστον μία σταγόνα αίματος».

Αλλά ήδη τον Νοέμβριο του 2019, μνημόνευσε τον Σεργκέι (Επιφάνιο) Ντουμένκο ως «τον πιο ευλογημένο Μητροπολίτη του Κιέβου» και επιδείνωσε ακόμη περισσότερο την προδοσία του, εκφράζοντας κάθε είδους υποστήριξη στην OCU και «ξεχνώντας» την ύπαρξη του Μητροπολίτη κ.κ. Ονουφρίου.

Και αν στις αρχές υπήρχε ακόμα ελπίδα ότι ο Πατριάρχης κ.κ. Θεόδωρος Β’ θα άκουγε τη φωνή της συνείδησης και θα άλλαζε την απόφασή του, τώρα δεν υπάρχει ίχνος αυτής της ελπίδας. Στις 28 Ιουλίου 2021, ο Προκαθήμενος της Αλεξανδρινής Εκκλησίας έστειλε στο Κίεβο τον επίσημο εκπρόσωπό του, Επίσκοπο Βαβυλώνας κ.κ. Θεόδωρο, ο οποίος διάβασε χαιρετισμούς εκ μέρους του Πατριάρχη Αλεξανδρείας. Και στις 13 Αυγούστου 2021, ο Πατριάρχης κ.κ. Θεόδωρος Β’ στο νησί Ίμβρος (Τουρκία) τελούσε τη Θεία Λειτουργία με τον Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο και τον Σεργκέι Πέτροβιτς Ντουμένκο, στους οποίους δήλωσε ισχυρή υποστήριξη. Μετά από αυτό, έγινε προφανές ότι ο Πατριάρχης κ.κ. Θεόδωρος Β’ είχε κόψει όλες τις γέφυρες πίσω του και δεν επρόκειτο να επιστρέψει στην τήρηση των Ορθοδόξων κανόνων, όπως και ο Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, παρεμπιπτόντως.

Αλλά το χειρότερο από όλα είναι ότι ούτε ένας επίσκοπος της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας δεν έχει μέχρι στιγμής εκφράσει τη διαφωνία του με τις αντικανονικές ενέργειες του Πατριάρχη κ.κ. Θεοδώρου Β’ και δεν έχει δηλώσει την αδυναμία αναγνώρισης των σχισματικών. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την κατάσταση σε δύο άλλες Τοπικές Εκκλησίες που «αναγνώρισαν» την OCU: την Κύπρο και την Ελλάδα. Εκεί, οι πιο έγκυροι επίσκοποι εξέφρασαν την κατηγορηματική διαφωνία τους με τις ενέργειες των επικεφαλής τους και δήλωσαν ότι και οι δύο δεν αναγνωρίζουν και δεν θα αναγνωρίσουν τους Ουκρανούς σχισματικούς στο μέλλον.

Στις 26 Δεκεμβρίου 2019 η Ιερά Σύνοδος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας διέκοψε την Ευχαριστιακή κοινωνία με τον Πατριάρχη κ.κ. Θεόδωρο Β’, καθώς και εκείνους τους επισκόπους της Αλεξανδρινής Εκκλησίας που θα υποστήριζαν την αναγνώριση της OCU. Τώρα γίνεται προφανές ότι όλοι οι Αλεξανδρινοί επίσκοποι αποδόθηκαν σιωπηλά σε τέτοιους.

Ωστόσο, πολλές εκκλησιαστικές κοινότητες στην Αφρική και ο κλήρος δεν συμφώνησαν με την προδοσία του επικεφαλής τους και της επισκοπής. Άρχισαν να στέλνουν αναφορές στο Πατριαρχείο Μόσχας για αποδοχή στη δικαιοδοσία της Ρωσικής Εκκλησίας, στις οποίες το Πατριαρχείο δεν αντέδρασε επίσημα με κανέναν τρόπο, ελπίζοντας ότι ο Πατριάρχης κ.κ. Θεόδωρος Β’ θα μετανοήσει για την προδοσία του. Τώρα όμως ήρθε η ώρα να δράσει. Και έτσι η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε να κάνει το πρώτο βήμα προς την αποδοχή τους στη δικαιοδοσία της, ή, με άλλα λόγια, να δημιουργήσει στην Αφρική μια εκκλησιαστική δομή παράλληλη με το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Για τον σκοπό αυτό, η Σύνοδος έδωσε εντολή στον Αντιπρόεδρο του DECR ROC «Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Βλαντικαβκάζ και Αλάνιας Λεωνίδα, μετά την ενδελεχή εξέταση του των αιτημάτων, που εστάλησαν, να κατατεθούν προτάσεις στην Ιερά Σύνοδο της Ρωσικής Εκκλησίας».

Η κύρια απόφαση για τις αφρικανικές ενορίες έχει ληφθεί και οι προτάσεις που αναφέρονται θα αφορούν τη μορφή με την οποία θα γίνει αυτή η εισαγωγή στη δικαιοδοσία και πώς θα διαχειριστούν στη συνέχεια αυτές οι ενορίες.

Έτσι, έχει ληφθεί μια θεμελιώδης απόφαση για τέτοιες ενορίες και οι προτάσεις που αναφέρονται θα αφορούν τη μορφή με την οποία θα γίνει η εισαγωγή αυτή στη δικαιοδοσία και πώς θα διαχειριστούν στη συνέχεια αυτές οι ενορίες. Παράλληλα για αυτό το λόγο ζητείται να παυθεί από τη σημερινή του θέση ο Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Λεωνίδας και να τοποθετηθεί στη θέση βικάριου του Ρώσου Πατριάρχη. Αυτό σημαίνει ότι η ROC ξεκινά σοβαρή εργασία για την Αφρική και ο Βλαδίκα κ. Λεωνίδας απλά δεν θα έχει την ευκαιρία να κυβερνήσει τη μητρόπολη. Ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος Λεωνίδας από το 2004 έως το 2013 υπηρετούσε ως εκπρόσωπος του Πατριάρχη Μόσχας και πάσης Ρωσίας στον Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, επανειλημμένα πήγε επαγγελματικά ταξίδια στην Αιθιοπία, την Κένυα, την Τανζανία, τη Νότια Αφρική, τη Μποτσουάνα, την Ελλάδα και άλλες χώρες. Γνωρίζει προσωπικά τις κοινότητες και τον κλήρο των αφρικανικών χωρών και γνωρίζει την κατάσταση, όπως λένε, από μέσα.

Αυτό σημαίνει ότι το σχίσμα στην Ορθοδοξία, το οποίο ο Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος δημιούργησε με τις αντικανονικές ενέργειές του, και για το οποίο φέρει προσωπική ευθύνη, έχει λάβει χώρα και αρχίζει να παίρνει τις οργανωτικές του μορφές. Η επιστροφή στην κατάσταση που ήταν στην Ορθοδοξία πριν από το 2018 γίνεται όλο και λιγότερο δυνατή. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τι πρέπει να συμβεί για να επανέλθουν όλα στο φυσιολογικό. Ο Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος θα απευθυνθεί σε ολόκληρο τον Ορθόδοξο κόσμο και θα πει: συγχωρέστε με, αδελφοί, έχω αμαρτήσει, αρνούμαι όλες τις αιρέσεις και τις αυταπάτες μου; Και μετά από αυτόν, οι επικεφαλής της Αλεξανδρινής, της Κυπριακής και της Ελληνικής Εκκλησίας θα αποσύρουν την αναγνώριση της OCU και θα επιστρέψουν στον κανονικό τομέα; Όλα είναι πιθανά, αλλά ένα άλλο σενάριο φαίνεται πιο πιθανό: η απόφαση της Συνόδου της ROC για την πιθανή αποδοχή των αφρικανικών κοινοτήτων στη δικαιοδοσία της θα προκαλέσει μια έντονα αρνητική αντίδραση από την Αλεξανδρινή Εκκλησία. Οι κληρικοί που έχουν μετακομίσει στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία θα απαγορευτούν από τη διακονία και θα προσπαθήσουν να υπερασπιστούν ενορίες και εκκλησίες. Οι Εκκλησίες της Κωνσταντινούπολης, της Κύπρου και της Ελλάδας θα αναγκαστούν να υποστηρίξουν την Αλεξανδρινή ομόλογό τους. Η διάσπαση θα καθιερωθεί ακόμη περισσότερο και θα γίνει μη αναστρέψιμη. Αξιωματούχοι του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, που αποφάσισαν να διασπάσουν την Ορθοδοξία με τα χέρια του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, μπορούν να γιορτάσουν τη νίκη: το σχέδιό τους λειτούργησε.

Ο Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος θα απευθυνθεί σε ολόκληρο τον Ορθόδοξο κόσμο και θα πει: συγχωρέστε με, αδελφοί, έχω αμαρτήσει, αρνούμαι όλες τις αιρέσεις και τις αυταπάτες μου;

Είναι σωστή αυτή η απόφαση της Συνόδου ROC; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα βρίσκεται στο επίπεδο ιεράρχησης: αυτό που είναι πιο σημαντικό για εμάς - η καθαρότητα της πίστης ή η ορατή ενότητα της Εκκλησίας. Με άλλα λόγια, συμφωνούμε, για λόγους διατήρησης αυτής της ορατής ενότητας, να υπομείνουμε σιωπηρά την αίρεση του «παπισμού της Κωνσταντινούπολης», να συμφωνήσουμε με την παραβίαση των ιερών κανόνων από εκπροσώπους του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως; Η ιστορική εμπειρία της Εκκλησίας μαρτυρά ότι οι πατέρες των Οικουμενικών Συνόδων δεν έκαναν κανέναν συμβιβασμό στο ζήτημα του αληθινού δόγματος, αποκαλούσαν την αίρεση αίρεση και την ψευδή διδασκαλία ψευδή διδασκαλία. Παρακολούθησαν με θλίψη καθώς ορισμένα μέρη της Εκκλησίας δεν συμφώνησαν να δεχτούν αυτήν την αλήθεια και απομακρύνθηκαν από την Ορθοδοξία, αλλά δεν θυσίασαν την Αλήθεια για χάρη της ορατής ενότητας. Επομένως, η απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας πρέπει να αναγνωριστεί ως σωστή και να λυπηθεί για εκείνους που παρέκκλιναν στο σχίσμα και να προσεύχεται ο Κύριος να τους φωτίσει και να τους κατευθύνει στον αληθινό δρόμο.