Η εγγύτητα της ειρήνης: Όταν η Δύση χάνει τον «σατανισμό» της και ο πόλεμος χάνει την «ιερότητά» του

Η αρχή της άνοιξης του 2025 είναι μια εποχή που όλο και περισσότερα σημάδια δείχνουν την πιθανότητα ειρήνης στην Ουκρανία. Επιπλέον, μια «διπλωματική» ειρήνη, χωρίς στρατιωτική νίκη της μιας πλευράς και συνθηκολόγηση της άλλης. Αυτή η κατάσταση κατέστη δυνατή λόγω της αλλαγής εξουσίας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σηματοδότησε κάτι περισσότερο από την άφιξη ενός άλλου προέδρου στον Λευκό Οίκο. Τώρα στις ΗΠΑ και μετά από αυτές στον λεγόμενο δυτικό κόσμο, γίνεται μια ιδεολογική επανάσταση.

Αμέσως μετά τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, σημειώθηκε μια απότομη στροφή από τη «φιλελεύθερη» ατζέντα στις παραδοσιακές αξίες και τον Χριστιανισμό.

Η Meta, η Amazon, η Disney και πολλές άλλες μεγάλες εταιρείες ανακοίνωσαν την απόσυρσή τους από την υποστήριξη για θέματα φύλου και ΛΟΑΤΚΙ.

Ο Τραμπ υπέγραψε εκτελεστικό διάταγμα για την πολιτική των φύλων, σύμφωνα με το οποίο θα αναγνωρίζονται μόνο δύο φύλα στις Ηνωμένες Πολιτείες: το αρσενικό και το θηλυκό. Στη συνέχεια, ο νέος πρόεδρος υπέγραψε εκτελεστικό διάταγμα που απαγορεύει στα τρανς άτομα να συμμετέχουν στον γυναικείο αθλητισμό, ακύρωσε τις πολιτικές διαφορετικότητας και ισότητας στις Ένοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ, απαγόρευσε την αλλαγή φύλου για παιδιά κ.λπ. Ακυρώθηκε η χρηματοδότηση πολλών εκατομμυρίων δολαρίων για προγράμματα φύλου και ΛΟΑΤΚΙ σε όλο τον κόσμο, η οποία εφαρμόστηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση Μπάιντεν. Ο Τραμπ και ο αντιπρόεδρος J.D. Vance συμμετέχουν σε «πορείες για τη ζωή» κατά των αμβλώσεων.

Και η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν περιορίστηκε μόνο στην υποστήριξη των παραδοσιακών αξιών.

Ο Τραμπ και η ομάδα του δηλώνουν δημόσια τη δέσμευσή τους στη χριστιανική πίστη. Ακόμη και στην ορκωμοσία του, ο Τραμπ αναφέρθηκε στον Θεό πολλές φορές. Η πρώτη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου του Τραμπ ξεκίνησε με προσευχή.

Τον Φεβρουάριο, ο νέος πρόεδρος υπέγραψε ένα εκτελεστικό διάταγμα, «Εξάλειψη των αντιχριστιανικών προκαταλήψεων», το οποίο δημιούργησε μια ειδική ομάδα για την καταπολέμηση του αντιχριστιανικού μίσους.

«Όσο είμαι στον Λευκό Οίκο, θα προστατεύουμε τους Χριστιανούς στα σχολεία μας, στον στρατό μας, στην κυβέρνησή μας, στους χώρους εργασίας μας, στα νοσοκομεία μας και στις δημόσιες πλατείες μας», είπε ο Τραμπ στο Εθνικό Πρωινό Προσευχής, τονίζοντας ότι «θα επανενώσουμε τη χώρα μας ως ένα έθνος υπό τον Θεό».

Την Τετάρτη της τέφρας (την πρώτη ημέρα της Σαρακοστής για τους Καθολικούς), ο Λευκός Οίκος πραγματοποίησε καθολική λειτουργία για το προσωπικό και οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο. Ο νέος υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο εμφανίστηκε στην τηλεόραση με έναν «σταυρό σταυρού» στο μέτωπό του.

Η εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου Caroline Leavitt κάνει μια επίδειξη φορώντας ένα σταυρό στο σώμα της κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου. Ο Ντόναλντ και η Μελάνια Τραμπ συγχαίρουν τους Χριστιανούς για την έναρξη της Σαρακοστής.

Και οι δημόσιες ομιλίες του αντιπροέδρου των ΗΠΑ J.D. Vance θα μπορούσαν εύκολα να συγχέονται με το κήρυγμα κάποιου ιερέα. Εδώ, για παράδειγμα, είναι ένα απόσπασμα της ομιλίας του στο Συνέδριο Συντηρητικής Πολιτικής Δράσης (CPAC): «Η θεμελιώδης αρχή της πίστης μας είναι ότι ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος, πέθανε και αναστήθηκε από τους νεκρούς. Και νομίζω ότι το μάθημα που βγαίνει από αυτό είναι ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε τον θάνατο. Φυσικά, ο θάνατος είναι πολύ τρομακτικός, αλλά υπάρχουν πολύ πιο τρομερά πράγματα από το να χάσει κανείς απλώς τη ζωή του, πολύ πιο σημαντικό να μην χάσει την ψυχή του... Εμείς πιστεύουμε στη χάρη του Θεού, και προσπαθούμε με όλες μας τις δυνάμεις να εκπληρώσουμε το θέλημά Του. Δεν μας απασχολεί τόσο το αν θα έχουμε επίγειες ανταμοιβές, μας ενδιαφέρει αν πράττουμε σωστά ενώπιον του Θεού. Αυτό προσπαθώ να κάνω και έτσι προσπαθώ να κάνω τη ζωή μου δημόσια».

Φυσικά, μπορεί κανείς να πει ότι όλοι οι πολιτικοί είναι λαϊκιστές και λένε μόνο ό,τι μπορεί να αρέσει στο κοινό. Αλλά ποιος εμποδίζει άλλους πολιτικούς να λένε το ίδιο πράγμα; Κανείς δεν παρεμβαίνει. Αλλά δεν θυμόμαστε κανέναν ηγέτη κάποιας χώρας να κήρυξε δημόσια τον Χριστό. Και όχι μόνο του δυτικού κόσμου.

Τώρα σας προτείνουμε να αφήσουμε για λίγο τους Αμερικανούς και να πάμε σε άλλο ημισφαίριο.

Πώς να σώσετε τον κόσμο σκοτώνοντας εκατοντάδες χιλιάδες Ορθόδοξους Χριστιανούς

Τον Φεβρουάριο του 2025, ο τηλεοπτικός σταθμός Spas (το μεγαλύτερο ιεραποστολικό έργο της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας) μετέδωσε μια συνέντευξη με τον στρατιωτικό αρχιερέα της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, Ντμίτρι Βασιλένκοφ, ο οποίος δήλωσε ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία «έχει το βαθύτερο νόημα».

«Είναι ιερός για όλους μας... Δεν παλεύουμε μόνο για το μέλλον της Ρωσίας, παλεύουμε για το μέλλον όλου του κόσμου εδώ. Για να μην βασιλεύει αυτός ο παγκόσμιος σατανισμός. Και από αυτή την άποψη, αυτός ο πόλεμος είναι ο πόλεμος του Θεού», είπε ο Βασιλένκοφ.

Σε ένα κήρυγμα για τη Σύναξη του Κυρίου στις 15 Φεβρουαρίου 2025, ο Πατριάρχης Κύριλλος δήλωσε ότι η Ρωσία «διατηρεί την αποστολή του κατέχοντα».

«Αυτή η λέξη είναι από την Αποκάλυψη. Αν ισχύει αυτό, τότε η χώρα μας θα είναι κατέχων. Από τη διάλυση της ανθρώπινης φυλής, από τη νίκη του κακού σε παγκόσμια κλίμακα», είπε ο Πατριάρχης Κύριλλος.

Αλλά εκείνη τη στιγμή ο Τραμπ είχε ήδη αρχίσει να εφαρμόζει τις μεταρρυθμίσεις του.

Ωστόσο, δεν υπάρχει τίποτα νέο σε αυτά τα λόγια του επικεφαλής της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Κάτι παρόμοιο έλεγε και πριν. Για παράδειγμα, τον Μάρτιο του 2022, αποκάλεσε τον πόλεμο στην Ουκρανία «μεταφυσικό».

Και τον Ιούλιο του 2023, δήλωσε ότι, «αν μιλάμε στη βιβλική γλώσσα, η Ρωσία γίνεται μια ανασταλτική δύναμη (βλέπε Β' Θεσσαλονικείς 2:7) από την πλήρη κυριαρχία του κακού, δηλαδή την έλευση του Αντίχριστου».

Στην επιχειρηματολογία της ιεραρχίας της Ρωσικής Εκκλησίας για την υποστήριξη του πολέμου της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Ουκρανία, μπορούν να διακριθούν δύο κύριες θέσεις:

1. Ο ρωσικός στρατός υπερασπίζεται την πατρίδα του στην Ουκρανία.
2. Ο ρωσικός στρατός υπερασπίζεται την ειρήνη στην Ουκρανία από τη νίκη του παγκόσμιου κακού.

Η πρώτη θέση είναι πολύ δύσκολο να σχολιαστεί, καθώς η ρωσική κυβέρνηση δεν αμφισβήτησε ποτέ τη νομιμότητα των κρατικών συνόρων των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών. Είναι πολύ δύσκολο να καταλάβουμε πώς η ρωσική πατρίδα μπορεί να καταλήξει σε άλλη χώρα και πώς προστατεύεται, για παράδειγμα, με πυραυλικές επιθέσεις στο Κίεβο ή στο Λβοφ.

Ως εκ τούτου, ας επικεντρωθούμε στη δεύτερη θέση – για τις ενέργειες του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία ως αντεπίδραση στην έλευση του παγκόσμιου κακού.

Η έννοια «κατέχων» ανάγεται στα λόγια του Αποστόλου Παύλου στη δεύτερη προς Θεσσαλονικείς επιστολή (Β' Θεσσαλονικείς 2:7): «τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας, μόνον ὁ κατέχων ἄρτι ἕως ἐκ μέσου γένηται». Δεν υπάρχει συναίνεση στη θεολογία ως προς το τι εννοούσε εδώ ο απόστολος. Κάποιοι θεωρούσαν ότι ο κατέχων είναι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, άλλοι έλεγαν ότι ο κατέχων είναι η χάρη του Αγίου Πνεύματος, που θα αφαιρεθεί από τους ανθρώπους λόγω της γενικής πικρίας και της εξαθλίωσης της αγάπης. Υπήρχαν και άλλες εκδοχές.

Στη ρωσική θεολογία, ο Ορθόδοξος Τσάρος θεωρούνταν ο κατέχων. Μετά την εκτέλεση του Νικολάου Β', ορισμένοι άρχισαν να ταυτίζουν ολόκληρη τη Ρωσική Ομοσπονδία με τον κατέχοντα, θα λέγαμε, τον «θεοφόρο λαό». Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία (ιερείς και πρεσβύτεροι) διαδόθηκαν οι απόψεις ότι το πεπρωμένο της Ρωσίας είνια να ξεφύγει με τρόπο θαυμαστό από το βασίλειο του Αντίχριστου και να σώσει τον υπόλοιπο κόσμο από αυτό.

Προφανώς, η σύγχρονη ιδεολογική αντίληψη της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας για τον «ιερό πόλεμο» ανάγεται ακριβώς σε τέτοια κίνητρα. Δεν θα σταθούμε λεπτομερώς στο προφανές γεγονός ότι από τη σκοπιά του Χριστιανισμού είναι παράλογο να «σώσουμε τον κόσμο» καταστρέφοντας εκατοντάδες χιλιάδες Ορθοδόξους Χριστιανούς (οι συνολικές απώλειες της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Ουκρανίας υπολογίζονται ακριβώς σε αυτούς τους αριθμούς).

Ας στραφούμε στη λογική. Αν κατά τη διάρκεια της προεδρίας του «πιο ΛΟΑΤ προέδρου» Μπάιντεν, η θεωρία «η Ρωσία είναι ο σωτήρας του κόσμου» μπορούσε να να ληφθεί υπόψιν τουλάχιστον θεωρητικά, τότε με την απότομη αλλαγή στην πορεία των Ηνωμένων Πολιτειών (ως ηγέτη του «σατανικού κόσμου»), η επανάληψη του μάντρα για «τον κατέχοντα» φαίνεται εξαιρετικά περίεργη.

Πες μου, ποιος είναι ο πλησίον σου;

Ακολουθούν τα λόγια του Αντιπροέδρου Βανς: «Ένα από τα πιο σημαντικά μέρη των πολιτικών του Προέδρου Τραμπ, και όπου, νομίζω, ότι οι πολιτικές του συνάδουν περισσότερο με τη χριστιανική κοινωνική διδασκαλία και την Καθολική πίστη, είναι ότι ο Πρόεδρος Τραμπ ακολούθησε έναν δρόμο ειρήνης. Όταν μιλάει για την ανάγκη εγκαθίδρυσης της ειρήνης, είτε στη Ρωσία και την Ουκρανία, είτε στη Μέση Ανατολή, πρέπει φυσικά να το αναγνωρίσουμε ως μια πολιτική που στοχεύει στη διάσωση ζωών και στην εκπλήρωση μιας από τις πιο σημαντικές εντολές του Χριστού».

Ο Τραμπ έχει επαναλάβει δεκάδες φορές κατά τον πρώτο μήνα της θητείας του ότι θέλει ειρήνη στην Ουκρανία και ότι δεν θέλει να πεθαίνουν άλλοι άνθρωποι.

Ναι, ο Τραμπ δεν είναι Ορθόδοξος, ούτε καν Καθολικός. Είναι προτεστάντης μιας ονομασίας που δεν είναι απολύτως σαφής. Και ας τον αποκαλούν ματαιόδοξο, ας αγωνίζεται ακόμα και για ειρήνη για να μείνει στην ιστορία ως ειρηνοποιός. Έχει πραγματικά σημασία τώρα αν ο Τραμπ κάνει πραγματικά αυτό που ο Χριστός μας καλεί όλους να κάνουμε; Και αν αυτοί που, κατά την τάξη τους, είναι υποχρεωμένοι να μεταδώσουν τις εκκλήσεις του Χριστού, δεν το κάνουν αυτό σήμερα;

Όλοι γνωρίζουμε την παραβολή του Χριστού για τον Καλό Σαμαρείτη, όπου ληστές λήστεψαν και ξυλοκόπησαν έναν ταξιδιώτη, και ο ιερέας και ο Λευίτης, αντί να σπεύσουν να βοηθήσουν, απλώς πέρασαν. Τον άτυχο άνδρα βοήθησε ένας Σαμαρείτης, ένας ξένος για τους Εβραίους. «Ποιος από αυτούς τους τρεις, νομίζεις, ήταν πλησίον με αυτόν που έπεσε στους κλέφτες;» ρωτάει ο Χριστός το νομικό. Ουσιαστικά αυτό το ερώτημα το κάνει και σε εμάς.

Φυσικά, οι όποιες αναλογίες είναι τραβιγμένες από αυτιά. Δεν αισθανόμαστε όμως κάτι παρόμοιο στη σημερινή κατάσταση;

Δεν μας λέει σήμερα ο σύγχρονος «ιερέας» της παραβολής ότι ο ξυλοδαρμός του ταξιδιώτη είναι η εκπλήρωση του θελήματος του Θεού για χάρη της σωτηρίας όλης της Ιουδαίας;

Τώρα οι ελπίδες για ειρήνη στην Ουκρανία είναι ισχυρότερες από ποτέ. Αλλά πόσο λυπηρό είναι να ακούμε εκκλήσεις για αυτό από «Σαμαρείτες» πολιτικούς. Ότι η Ρωσική Εκκλησία κοιμάται έναν ύπνο βαθύ σε έναν κόσμο που έχει εφεύρει, στον οποίο Ρώσοι στρατιώτες καταστρέφουν σατανιστές από όλο το σύμπαν στην Ουκρανία με τανκς και πυραύλους.

Από καθαρά ανθρώπινη προοπτική, είναι κατανοητό όταν η ιεραρχία υποστηρίζει το κράτος με την ελπίδα της αμοιβαίας «συνεργασίας». Αλλά το θέμα είναι ότι κανείς στη ρωσική ηγεσία δεν υποστηρίζει επίσημα την ιδέα του «κατέχοντα» και της «μάχης ενάντια στο παγκόσμιο κακό» αυτή είναι το «δημιούγρημα» της ίδιας της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Ο Πούτιν είπε σε συνέντευξή του στον Τάκερ Κάρλσον πριν από ενάμιση χρόνο ότι δεν βλέπει τίποτα υπερφυσικό ή ιερό στην αντιπαράθεση με τη Δύση. «Για να είμαι ειλικρινής, δεν το νομίζω. Νομίζω ότι η παγκόσμια κοινότητα αναπτύσσεται σύμφωνα με τους δικούς της εσωτερικούς νόμους. «Και είναι αυτό που είναι», είπε τότε ο Ρώσος πρόεδρος.

Και ήδη τώρα, στην πρώτη πρόσκληση του Τραμπ για διαπραγματεύσεις, ο Πούτιν δίνει αμέσως τη συγκατάθεσή του. Ακούγεται αυτό σαν τη θέση ενός «κατέχοντα», ενός ηγέτη ενός «θεοφόρου λαού» που μάχεται ενάντια στο παγκόσμιο κακό; Δεν μοιάζει καθόλου. Οι συνήθεις ρεαλιστικές ενέργειες του ηγέτη μιας χώρας ως απάντηση σε πρόταση του ηγέτη μιας άλλης. Ειδικά αν αποφέρουν οικονομικά και πολιτικά οφέλη.

Δηλαδή, η θεωρία του «κατέχοντα» καταρρέει μπροστά στα μάτια μας. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι υπάρχει απόγνωση και σύγχυση στο στρατόπεδο των προπαγανδιστών της.

Ο αρχισυντάκτης του Spas, Boris Korchevnikov, έγραψε ένα κείμενο στο οποίο αποκαλεί τις διαπραγματεύσεις μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας «συμφωνία» που τον «αηδιάζει».

Ακολουθεί ένα απόσπασμα: «Για αυτούς είναι μια «συμφωνία», αλλά για μένα είναι το αίμα της οικογένειάς μου και της χώρας μου. Το αίμα με το οποίο τροφοδοτήσαμε αυτή τη γη σε αφθονία στη ρωσική επέτειο των 1.000 ετών και τα τελευταία τρία ρωσικά χρόνια... Μη δε γίνει ότι, έχοντας γελάσει με τα ατελείωτα μιμίδια για τον Ζελένσκι στο Οβάλ Γραφείο, ξαφνικά ανακαλύπτουμε ότι η «συμφωνία» έκλεισε και η γη, ο λαός, οι αξίες, τα εργοστάσια των πατεράδων μας, οι σταυροί και εικόνες, οι άνθρωποι και τα παιδιά για τα οποία πολεμήσαμε τόσο πολύ, κλάψαμε και πεθάναμε έχουν καταλήξει στα κρύα χέρια κάποιου άλλου».

Η δημοσίευση του επικεφαλής του Spas αναδημοσιεύτηκε από πολλούς πόρους της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (για παράδειγμα, το στρατιωτικό τμήμα του Πατριαρχείου Μόσχας). Δηλαδή, αυτή δεν είναι προσωπική άποψη του Korchevnikov.

Αποδεικνύεται ότι οι άνθρωποι που τόσο προπαγάνδιζαν τον πόλεμο και τον θάνατο για να πετύχουν τη «νίκη» τώρα νιώθουν εξαπατημένοι, αφού οι ίδιοι πίστευαν στη δική τους προπαγάνδα.

Αλλά στην ίδια τη Ρωσία, πολλοί άνθρωποι δεν υποστηρίζουν το επίσημο πάθος του «ιερού πολέμου». Επιπλέον, ακόμη και ο Χριστιανισμός έξω από τις εκκλησίες αντιμετωπίζεται με αυξανόμενη αυτοσυγκράτηση. Αυτό αντικατοπτρίζεται στην εξαιρετικά χαμηλή προσέλευση στην εκκλησία και τη σταδιακή απόρριψη των χριστιανικών συμβόλων σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Και το πρόβλημα είναι ήδη τέτοιας κλίμακας που ο Πατριάρχης Κύριλλος αναγκάζεται να μιλήσει γι' αυτό:

«Οι σταυροί σβήνονται επαίσχυντα από εικόνες εκκλησιών και ακόμη και κρατικά σύμβολα. Ενώ δεν πρέπει να ντρέπονται για τον σταυρό, αλλά για τη δική τους ριζοσπαστικότητα και αμνησία».

Η αγανάκτηση του Πατριάρχη είναι κατανοητή. Τα τελευταία τρία χρόνια, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία έχει θυσιάσει πολλά για χάρη των συμφερόντων του κράτους και έχει θυσιάσει την εξουσία της στον κόσμο, όμως δεν υπάρχουν σημάδια επιστροφής σεβασμού από την κοινωνία.

Αλλά για να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να πούμε ότι η συγκατάθεση της Εκκλησίας στην ιδεολογική υποστήριξη του πολέμου στην Ουκρανία ήταν εθελοντική. Το κράτος δεν υποσχέθηκε να την «παντρευτεί».

Όπως και να έχει, δεν βλέπουμε κανέναν ιδιαίτερο ενθουσιασμό από τους εκκλησιαστικούς ηγέτες για το πιθανό τέλος του πολέμου (και επομένως του Θανάτου και των βάσανων). Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος έχει ήδη μιλήσει κατά των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων και ο επικεφαλής του UGCC, Σεβτσούκ, τις έχει επικρίνει. Ο Πατριάρχης Κύριλλος παραμένει προς το παρόν σιωπηλός.

Φαίνεται όμως ότι η σιωπή του είναι αρνητική. Και κατά κάποιο τρόπο μπορεί να γίνει κατανοητός. Η ειρήνη δεν είναι απλώς ο τερματισμός των εχθροπραξιών. Είναι επίσης μια «αποκάλυψη», μια επανεξέταση όλων όσων ειπώθηκαν και δεν ειπώθηκαν. Αυτές είναι ερωτήσεις από τις μητέρες εκείνων που παρακινήθηκαν από ιερείς να πάνε στον πόλεμο και να πεθάνουν. Από τους ιερείς της UOC, των οποίων οι γιοι σκοτώθηκαν στο μέτωπο μετά από αναγκαστική επιστράτευση. Και πολλά πολλά άλλα. Όλα θα πρέπει να απαντηθούν.

Επίσης μπροστά είναι η Συνάντηση, στην οποία θα πρέπει να δοθεί η πιο σημαντική απάντηση.