Απάντηση της Συνόδου της ROC προς το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας

Στις 22 Ιανουαρίου 2022 πραγματοποιήθηκε συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, στην οποία δόθηκε απάντηση στο ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, αφιερωμένη στην ίδρυση από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία της Πατριαρχικής Εξαρχίας Αφρικής.

Χρονολογία γεγονότων

Στις 8 Νοεμβρίου 2019, ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας, Πατριάρχης κ. Θεόδωρος, αναγνώρισε τη σχισματική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, μνημονεύοντας τον αρχηγό της Σεργκέι (Επιφάνιο) Ντουμένκο στη λειτουργία. Μετά από αυτό, η ROC διέκοψε την ευχαριστιακή κοινωνία με το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας.

Στις 29 Δεκεμβρίου 2021, η Ιερά Σύνοδος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας σχημάτισε την Πατριαρχική Εξαρχία Αφρικής ως απάντηση στις εκκλήσεις Αφρικανών κληρικών που διαφωνούν με την πραγματική μετάβαση του Πατριάρχη κ. Θεοδώρου και, κατά συνέπεια, της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας, σε σχίσμα.

Στις 12 Ιανουαρίου 2022, η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής υιοθέτησε Ανακοινωθέν με το οποίο χαρακτήρισε εκδίκηση τη συγκρότηση της Εξαρχίας και κατηγόρησε τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία για καταπάτηση του κανονικού εδάφους της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας.

Στις 28 Ιανουαρίου 2022, η Ιερά Σύνοδος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας υιοθέτησε ειδική Δήλωση ως απάντηση σε αυτό το Ανακοινωθέν.

Η ανάγκη να απαντήσει η ROC στο Ανακοινωθέν του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στις 12 Ιανουαρίου 2022 προκαλείται από το γεγονός ότι το Ανακοινωθέν περιέχει μια σειρά από ανακρίβειες, εσφαλμένες ερμηνείες και μερικές φορές ξεκάθαρες αναλήθειες. Επομένως, είναι απολύτως φυσικό η Ιερά Σύνοδος να υιοθέτησε αυτή τη Δήλωση. Και επειδή τα έγγραφα της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας είναι αλληλένδετα, είναι λογικό να τα αναλύσουμε μαζί.

Ποια είναι η «Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας»;

Η πρώτη χειραγώγηση του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, στην οποία εστιάζει την προσοχή η Σύνοδος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, είναι η παραποίηση ονομάτων.

Από τη Δήλωση της Συνόδου της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας: «Η απόφαση του Πατριαρχείου Μόσχας εξηγείται στο Ανακοινωθέν με «το γεγονός της αναγνώρισης της αυτοκεφαλίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας» από τον Μακαριώτατο Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρο».

Εδώ η Σύνοδος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας δεν είναι απολύτως ακριβής. Το αρχικό Ανακοινωθέν δεν αναφέρει την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, αλλά αναφέρει «Ὀρθοδόξου Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας». Ωστόσο, η ουσία αυτού δεν αλλάζει, μιλάμε για την UOC. Οι Αλεξανδρινοί προσπαθούν να εξαπατήσουν τους αναγνώστες της ανακοίνωσής τους, πείθοντάς τους ότι η ROC δημιούργησε την Εξαρχία της στην Αφρική ως εκδίκηση για την αναγνώριση της αυτοκεφαλίας της UOC από τον Πατριάρχη κ. Θεόδωρο. «Άμεσον ἐπιβολὴν ἀντιποίνων», «κατ’ ἐπέκτασιν ἐκβιασμοῦ ἤ ἐκδικήσεως ἡμῶν» - αυτό λέει το Ανακοινωθέν. Έτσι, το κείμενο του εγγράφου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας δίνει την εντύπωση ότι η ROC «εκδικείται» για αναγνώριση όχι τη σχισματική, αλλά την κανονική UOC, στην οποία φένεται να δόθηκε αυτοκεφαλία. Υπάρχει μια μεταχείριση των λέξεων στο όνομα με έναν πολύ ξεκάθαρο στόχο - να εξαπατήσουν όσους δεν είναι πολύ έμπειροι στα ακριβή ονόματα των ουκρανικών ομολογιών.

Η Σύνοδος της ROC εξηγεί ότι καμία UOC δεν έχει ζητήσει ή λάβει αυτοκεφαλία.

Από το Ανακοινωθέν της Συνόδου της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας: «Το λεγόμενο αυτοκέφαλο παραχωρήθηκε από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως όχι στην κανονική Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία – τη μεγαλύτερη ομολογία της Ουκρανίας η οποία αριθμεί σήμερα 108 επισκόπους, 12.381 ενορίες, 12.513 κληρικούς, 260 ιερές μονές και 4.630 μονάζοντες – αλλά σε ομάδα σχισματικών, οι οποίοι αποσχίσθηκαν από αυτήν και εξακολουθούν να την πολεμούν. Βάσει ακριβώς αυτών των ατόμων, τα οποία δεν διαθέτουν έγκυρη χειροτονία και την χάρη της ιεροσύνης, και των ομοφρόνων αυτών το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως συγκρότησε κατά παράβαση των κανόνων μια «αυτοκέφαλη εκκλησία». Αυτή ακριβώς τη σχισματική δομή, που στερείται χάριτος, δέχθηκε σε κοινωνία ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος».

Εδώ οι Αλεξανδρινοί, όπως λένε, οδηγήθηκαν «σε καθαρό νερό». Η ένδειξη του αριθμού των ενοριών, των μοναστηριών, του κλήρου και του μοναχισμού της UOC δίνεται για να φανεί με ποιους διέκοψε την κοινωνία ο Πατριάρχης Θεόδωρος και μιλώντας ευθέως, ποιους πρόδωσε και στη συνέχεια υποδεικνύει αυτούς με τους οποίους συνδέθηκε. Αυτοί είναι σχισματικοί χωρίς κανονική καθιέρωση που έχουν εχθρότητα ενάντια στην κανονική UOC.

Ποιος διαστρεβλώνει την Ορθόδοξη εκκλησιολογία;

Η Σύνοδος της Αλεξάνδρειας χαρακτηρίζει την «εισβολή» της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αφρική «απροσδόκητη, αντικανονική και ανήθικη». Το ανακοινωθέν αναφέρει ότι η ROC «διὰ τῶν ἐνεργειῶν αὐτῶν διαπιστοῦται προσπάθεια ἀλλοιώσεως τῆς Ὀρθοδόξου ἐκκλησιολογίας εἰς πολλάς ἐπιμέρους παραμέτρους αὐτῆς, ἀλλά κυρίως εἰς τὸ ζήτημα τῶν ὁρίων τῆς διοικητικῆς διαρθρώσεως τῶν δομῶν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, μὲ ἀφετηρίαν κίνητρα μακρὰν τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως».

Όμως, όλες οι κατηγορίες της Συνόδου της Αλεξάνδρειας χτυπούν πρώτα απ' όλα όχι τη Μόσχα, αλλά το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, που κήρυξε νέα εκκλησιολογία και άρχισε να εισβάλλει στην κανονική επικράτεια άλλων Τοπικών Εκκλησιών. Μια αναλογία μεταξύ των ενεργειών του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στην Ουκρανία και της ROC στην Αφρική επεσήμανε επίσης σε πρόσφατη επιστολή του ο Προκαθήμενος της Αλβανικής Εκκλησίας Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος: «Παράλληλα με το σχίσμα μεταξύ εκατομμύριων Ουκρανών Ορθοδόξων, δημιουργείται και νέα ρωγμή στην ευαίσθητη Αφρικανική Ήπειρο, όπου τις τελευταίες δεκαετίες αναπτύσσεται η ορθόδοξη εξωτερική ιεραποστολή». Προφανώς, ο Βλαδίκα Αναστάσιος δεν εγκρίνει τη δημιουργία της Ρωσικής Εξαρχίας στην Αφρική, ωστόσο, επισημαίνει ότι ο λόγος για αυτό είναι οι ενέργειες του Φαναρίου στην Ουκρανία.

Η Ιερά Σύνοδος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας όχι μόνο επισημαίνει ότι το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως παραβίασε τους κανονικούς κανόνες, αλλά μιλάει ειλικρινά για εκδηλώσεις της αίρεσης του παπισμού της Κωνσταντινουπόλεως: τη θεωρία των «πρώτων χωρίς ίσους», την οικειοποίηση του αποκλειστικού δικαιώματος  χορήγησης αυτοκεφαλίας, την οικειοποίηση του δικαιώματος έφεσης κτλ.

Από το Ανακοινωθέν της Συνόδου της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας: «Η Ιερά Σύνοδος της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας με λύπη επισημαίνει την αλλοίωση της ορθόδοξης εκκλησιολογίας, η οποία εκδηλώθηκε με την υλοποίηση του σεναρίου του λεγόμενου ουκρανικού αυτοκεφάλου. Η αλλοίωση αυτή ωστόσο δεν διεπράχθη από τη Ρωσική Εκκλησία, όπως ισχυρίζεται το ανακοινωθέν της Συνόδου της Εκκλησίας της Αλεξανδρείας. Εντοπίζεται στις ενέργειες του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, το οποίο παρανόμως εισπήδησε στην Ουκρανία, καθώς και στις δηλώσεις των υψηλών εκπροσώπων του.

Οι προσπάθειες καθιερώσεως του πρώτου στα δίπτυχα Προκαθημένου ως «πρώτου άνευ ίσων» στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ο οποίος δήθεν κατέχει το αποκλειστικό δικαίωμα κατά την κρίση του να χορηγεί και να αίρει τα αυτοκέφαλα, να αποσπά τμήματα των κατά τόπους Εκκλησιών, να ανακαλεί μονομερώς έγγραφα με ιστορία πλέον των τριακοσίων ετών, να ακυρώνει αυταρχικώς δικαστικές αποφάσεις των Ιερών Συνόδων Ιεραρχίας των άλλων αυτοκεφάλων Εκκλησιών, να «αποκαθιστά» αυθαιρέτως στην ιεροσύνη πρόσωπα, τα οποία ουδέποτε δεν την διέθεταν, συνιστούν προφανή αποστασία από την περί Εκκλησίας διδασκαλία των Αγίων Πατέρων και την μακραίωνη ορθόδοξη παράδοση».

Θα ακούσουμε ηχηρή καταδίκη της αίρεσης του παπισμού της Κωνσταντινουπόλεως χωρίς ασάφειες και υπαινιγμούς συμβιβασμού, όπως όλες οι προηγούμενες αιρέσεις καταδικάστηκαν στις Οικουμενικές Συνόδους.

Εδώ να σημειωθεί ότι το Ανακοινωθέν περιέχει κατάλογο κανονικών εγκλημάτων του Φαναρίου, χωρίς διπλωματικές παραλείψεις. Αυτό μπορεί να υποδηλώνει ότι τόσο στην επικείμενη Επισκοπική Σύνοδο της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας όσο και σε μια πιθανή συνάντηση σε μορφή Αμμάν, η ημερήσια διάταξη δεν θα είναι μόνο οι ενέργειες του Φαναρίου στην Ουκρανία, αλλά οι λόγοι που προκάλεσαν αυτές τις ενέργειες. Αυτό υποδηλώνει ότι σύντομα θα ακούσουμε μια ηχηρή καταδίκη της αίρεσης του παπισμού της Κωνσταντινουπόλεως χωρίς καμία ασάφεια και υπαινιγμούς συμβιβασμού, αυστηρά σύμφωνα με τον τρόπο που καταδικάστηκαν όλες οι προηγούμενες αιρέσεις στις Οικουμενικές Συνόδους.  

Περί προδοσίας του Πατριάρχη Θεοδώρου

Από το Ανακοινωθέν της Συνόδου της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας: «Τα μέλη της Ιεράς Συνόδου ενθυμούνται τις ομιλίες των Προκαθημένων της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Αλεξανδρείας υπέρ της κανονικής Εκκλησίας στην Ουκρανία στους κόλπους του Πατριαρχείου Μόσχας, συμπεριλαμβανομένων των δηλώσεων του Μακαριωτάτου Πατριάρχη Θεοδώρου, στις οποίες προέβαινε κατ’ επανάληψιν κατά το παρελθόν μέχρι πρότινος.  Όπως μαρτυρούσε η Αυτού Μακαριότητα σε μια από τις συνεντεύξεις του το 2016, πάντοτε ακολουθούσε μια «τέτοια θέση, ότι η Ουκρανική Εκκλησία αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας». Το 2018 επισκεπτόμενος την Οδησσό, ο Προκαθήμενος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας προέτρεπε τους πιστούς να μείνουν αφοσιωμένοι στην «κανονική Εκκλησία της Ουκρανίας υπό τον Μακαριώτατο Μητροπολίτη Ονούφριο».

Όμως, στις 8 Νοεμβρίου 2019 ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Θεόδωρος αιφνιδίως δήλωσε ότι αναγνωρίζει την ουκρανική σχισματική ομάδα, άρχισε να μνημονεύει τον ηγήτορά της στις ιερές ακολουθίες και στις 13 Αυγούστου 2013 τον δέχθηκε σε ευθεία ευχαριστιακή κοινωνία».

Στις 12 Νοεμβρίου 2019, μετά από Θεία λειτουργία στην κυπριακή πόλη Λεμεσό, όπου επισκέφθηκε ο Πατριάρχης Θεόδωρος, οι κληρικοί παρέλαβαν φακέλους που περιείχαν αυτό το κολάζ φωτογραφιών.

 

Η κορυφαία εικόνα είναι ακριβώς η ίδια φωτογραφία που τραβήχτηκε το 2018 κατά την επίσκεψη του Πατριάρχη Θεοδώρου στην Οδησσό, όταν κάλεσε όλους να παραμείνουν πιστοί στον Μητροπολίτη Ονούφρυ. Το κάτω είναι το φιλί του Ιούδα, μια τοιχογραφία από την υπόσκαφη εκκλησία του Αγίου Ιώβ  της Λαύρας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου του Ποτσαΐβ. Αυτό το κολάζ απεικονίζει τέλεια αυτό που έκανε ο Πατριάρχης Θεόδωρος.

Ας παραθέσουμε μερικές ακόμη δηλώσεις του προϊσταμένου της Αλεξανδρινής Εκκλησίας, που έκανε πριν από την αναγνώριση της OCU.

«Γνωρίζω πολύ καλά την Ουκρανία – και επισκόπους και λαϊκούς πιστούς – και έχω μια πολύ καλή ιδέα για τα κίνητρα που δίνονται από ανθρώπους που προσπαθούν να σπείρουν διχόνοια στην Ουκρανία σήμερα. Από την αρχή, όταν πρωτοεμφανίστηκε το πρόβλημα του εκκλησιαστικού σχίσματος, το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και εγώ, ως εκπρόσωπός του, πήραμε τη θέση ότι η Ουκρανική Εκκλησία είναι αναπόσπαστο μέρος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας», είπε ο Προκαθήμενος. <...> Όταν οι σχισματικοί προσπάθησαν με το ζόρι, χωρίς πρόσκληση, να έρθουν στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδας, που ήταν τότε ο προαύλιος χώρος της εκκλησίας της Αλεξάνδρειας στην Οδησσό, στάθηκα στην πόρτα και είπα: αυτό δεν θα γίνει. <...> Η αρχαία Αλεξανδρινή Εκκλησία διατυπώνει τη θέση της με αυτόν τον τρόπο: στεκόμαστε ενώπιον του Θεού μαζί με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία και κάνουμε έκκληση η Ορθόδοξη Εκκλησία να είναι μία και αδιαίρετη, όπως ήταν πάντα. Δεν υπάρχει χώρος για πολιτική στις εκκλησιαστικές υποθέσεις. Η πολιτική έρχεται και φεύγει, αλλά η Εκκλησία παραμένει για πάντα» (από συνέντευξη στο RIA Novosti, 2016).

«Ως Ορθόδοξος ιεράρχης, ζητώ από τους πιστούς στην Ουκρανία να παραμείνουν υπό το ομόρρυθμο του κανονικού επικεφαλής της Ουκρανικής Εκκλησίας, Μητροπολίτη Ονουφρίου» (δήλωση 2015).

Οι εμπνευστές της δημιουργίας της Εξαρχίας είναι οι ίδιοι οι Αφρικανοί

Η Σύνοδος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας τόνισε για άλλη μια φορά ότι ανταποκρίθηκε μόνο στην πρωτοβουλία σημαντικού αριθμού Αλεξανδρινών κληρικών που δεν συμφωνούσαν με την αναγνώριση των σχισματικών.

Από το Ανακοινωθέν της Συνόδου της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας: « Όπως είναι γνωστό, η αναγνώριση της σχισματικής δομής στην Ουκρανία από τον Μακαριώτατο Πατριάρχη Θεόδωρο δεν έγινε αποδεκτή μεταξύ άλλων και εντός της ίδιας της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Αλεξανδρείας. Πολλοί κληρικοί της τάχθηκαν δημοσίως υπέρ της κανονικής Ουκρανικής Εκκλησίας, εκδήλωσαν τη διαφωνία τους με την σαφώς παράνομη απόφαση του Προκαθημένου τους και δεν επιθύμησαν να υπάγονται κανονικά σε εκείνον, ο οποίος ακολούθησε την οδό του σχίσματος».

Επιπλέον, η Σύνοδος επισημαίνει ότι η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν ανταποκρίθηκε στις εκκλήσεις Αφρικανών κληρικών για δύο ολόκληρα χρόνια, ελπίζοντας στην επιστροφή του Πατριάρχη Θεοδώρου στην προηγούμενη θέση του. Πιθανώς, έγιναν κάποιες άτυπες επαφές, κατά τις οποίες προσπάθησαν να εξηγήσουν στον προκαθήμενο της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας όχι μόνο το λάθος των πράξεών του, αλλά και τις συνέπειες στις οποίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν. Όμως ο Πατριάρχης Θεόδωρος όχι μόνο δεν άλλαξε γνώμη, αλλά και επιβεβαίωσε το αμετάβλητο της απόφασής του με την προσωπική του «συναναστροφή» με τον Σεργκέι Ντουμένκο.

Από το Ανακοινωθέν της Συνόδου της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας: «Επί μια διετία η Ρωσική Εκκλησία δεν ανταποκρινόταν στις αιτήσεις των Αφρικανών κληρικών, αποδέκτης των οποίων έγινε, αλλά ανέμενε υπομονετικά ότι ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Θεόδωρος θα αλλάξει την απόφασή του. Όμως, στο διάστημα, που μεσολάβησε, ο Μακαριώτατος δεν περιορίσθηκε μόνον στη μνημόνευση στα Δίπτυχα των Ορθοδόξων Προκαθημένων του επικεφαλής μιας εκ των ουκρανικών σχισματικών ομάδων, αλλά και δέχθηκε σε ευχαριστιακή κοινωνία αυτόν και άλλους «ιεράρχες» αυτής της δομής. Αυτά τα θλιβερά γεγονότα έπεισαν την Ιερά Σύνοδο της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας για την ανάγκη να ανταποκριθεί στις αιτήσεις που υποβλήθηκαν και υπ’ αυτές τις εξαιρετικές περιστάσεις να ιδρύσει την Πατριαρχική Εξαρχία στην Αφρική».

Υπήρχε ένας άλλος λόγος να περιμένουμε δύο ολόκληρα χρόνια πριν δημιουργηθεί η Αφρικανική Εξαρχία. Γεγονός είναι ότι η αναγνώριση του OCU το 2019 ήταν η μόνη απόφαση του Πατριάρχη Θεοδώρου. Δεν υπήρξε συνοδική συζήτηση και λύση αυτού του ζητήματος στην Αλεξανδρινή Εκκλησία. Επομένως, δεν ήταν απολύτως σαφές εάν οι Αλεξανδρινοί ιεράρχες υποστήριξαν μια τέτοια απόφαση ή όχι. Με την πάροδο του χρόνου, κατέστη σαφές ότι η πλειοψηφία της ιεραρχίας της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας υποστήριξε την αναγνώριση της OCU από τον Πατριάρχη Θεόδωρο «από προεπιλογή». Μέχρι σήμερα το θέμα αυτό έχει ξεκαθαρίσει οριστικά, αφού τα μέλη της Συνόδου της Αλεξανδρινής Εκκλησίας στην πρόσφατη συνεδρίασή τους ψήφισαν υπέρ της θέσης του προκαθήμενού τους.

Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν διεκδικεί την κανονική επικράτεια της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας

Από το Ανακοινωθέν της Συνόδου της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας: «Αυτή η κάθε άλλο παρά εύκολη απόφαση, η οποία ελήφθη υπό το καθεστώς της αναγνωρίσεως των Ουκρανών σχισματικών από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, με κανέναν τρόπο δεν αποτελεί έκφραση διεκδικήσεων επί του κανονικού εδάφους της παλαιφάτου Εκκλησίας της Αλεξανδρείας, αλλά επιδιώκει έναν και μοναδικό σκοπό: να παρασχεθεί κανονική προστασία σε εκείνους τους ορθοδόξους κληρικούς της Αφρικής, οι οποίοι δεν επιθυμούν να συμμετάσχουν στην παράνομη νομιμοποίηση του σχίσματος».

Για να πούμε την αλήθεια, ακούγεται παράλογο: δημιουργούμε μια παράλληλη δικαιοδοσία στην Αφρική και δεν διεκδικούμε αφρικανικό έδαφος. Για να κατανοήσει κανείς το νόημα αυτής της παράδοξης δήλωσης, πρέπει να ανατρέξει στην τελευταία παράγραφο του Ανακοινωθέντος της Συνόδου της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποία λέει: «Προτρέπουμε τον Μακαριώτατο Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεόδωρο Β΄ και τους ιεράρχες της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Αλεξανδρείας να άρουν την υποστήριξή τους προς το ουκρανικό σχίσμα και να επανέλθουν στην κανονική οδό, προκειμένου να διαφυλάξουμε την ενότητα της Αγίας Ορθοδοξίας».

Δηλαδή, η λογική εδώ είναι η εξής: εάν οι Αλεξανδρινοί ιεράρχες συνεχίσουν να υποστηρίζουν το ουκρανικό σχίσμα και έτσι να τοποθετηθούν ως σχισματικοί, αυτό θα σημαίνει ότι το Πατριαρχείο της Αλεξάνδρειας έπαψε να είναι ορθόδοξο και έχει περάσει σε σχίσμα. Κατά συνέπεια, η Αφρική δεν είναι η κανονική επικράτεια κανενός και η ROC έχει το δικαίωμα να δημιουργήσει τις δικές της εκκλησιαστικές δομές εκεί. Εάν, κάτι πλέον αναμενόμενο, οι Αλεξανδρινοί «επιστρέψουν στον κανονικό οδό», τότε η «ενότητα της Αγίας Ορθοδοξίας» θα διατηρηθεί και στην Αφρική. Σε αυτή την περίπτωση, η ROC θα αρνηθεί να προβεί σε περαιτέρω βήματα για την ανάπτυξη της Πατριαρχικής Εξαρχίας ή θα ακυρώσει την απόφαση δημιουργίας της;

Πιθανότατα, τότε αυτά τα σχέδια για την υλοποίηση της Ορθόδοξης αποστολής στην Αφρική, τα οποία τώρα έχουν ανατεθεί στην Πατριαρχική Εξαρχία, θα συμφωνηθούν και θα συντονιστούν με το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και η ίδια η Εξαρχία θα ενσωματώσει σε κάποια μορφή στη δομή της την Αλεξανδρινή Εκκλησία. Μέχρι στιγμής, η πιθανότητα ενός τέτοιου σεναρίου τείνει στο μηδέν, αν και μπορεί κάλλιστα να συμβούν θαύματα.