Κάθαρσις και Θέωση: δύο στάδια σωτηρίας στο Ευαγγέλιο του Μάρκου

Καθαρισμός και θέωση - δύο δρόμοι προς τη σωτηρία. Φωτογραφία: СПЖ

```html

Το θέμα της Ευαγγελικής ανάγνωσης αυτής της εβδομάδας είναι η θεραπεία της αιμορροούσας γυναίκας και η ανάσταση της κόρης του Ιαείρου. Από αυτήν μαθαίνουμε για μια γυναίκα που για δώδεκα χρόνια δεν κατάφερε να θεραπευτεί από την ασθένειά της. Και για τη δωδεκάχρονη κόρη του Ιαείρου, που πέθανε πριν καν φτάσει στην πλήρη ωριμότητα.

Ο αριθμός δώδεκα είναι βαθιά συμβολικός. 12 φυλές του Ισραήλ, 12 απόστολοι, 12 πύλες στην Ουράνια Ιερουσαλήμ - αυτός ο αριθμός της πληρότητας, της ολοκλήρωσης.

Αυτή είναι μια μεταφορά που λέει ότι καμία ανθρώπινη πληρότητα δεν μπορεί να υπερβεί το χάσμα μεταξύ μας και της Πηγής της Ζωής.

Για να θεραπευτούμε ή να ζήσουμε, πρέπει να αγγίξουμε τον Θεό, και ο Θεός πρέπει να μας αγγίξει.

Βήμα 1. Κάθαρση: Το Άγγιγμα της Πίστης

Όταν η αιμορροούσα αγγίζει την άκρη του ενδύματος του Χριστού (το «τσιτσίτ» - κρόσσια, για να είμαστε ακριβείς), συμβαίνει κάτι καταπληκτικό. Ο Χριστός μιλάει για μια μυστηριώδη δύναμη, στην ελληνική μετάφραση Ενέργεια, που εξήλθε από Αυτόν.

Στη θεολογία του Γρηγορίου Παλαμά αυτή η δύναμη δεν είναι κάποια μαγική ουσία.

Είναι η Άκτιστη Ενέργεια του ίδιου του Θεού. Καλύτερα να πούμε: είναι ο ίδιος ο Θεός, που ενεργεί πέρα από την Ουσία Του.

Μπορούμε να συμμετέχουμε στις Ενέργειες του Θεού, επειδή ο Θεός έγινε Άνθρωπος.

Αλλά για να συμβεί η μυστική αντίληψη των Θεϊκών Ενεργειών, χρειαζόμαστε ένα όργανο αντίληψης. Και το Ευαγγελικό απόσπασμα μας διδάσκει ότι αυτό το όργανο είναι η ανθρώπινη πίστη. Είναι το αποτέλεσμα της συνέργειας (κοινής δράσης) της ανθρώπινης θέλησης, της πίστης και της Θεϊκής δύναμης.

Ο Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης έλεγε ότι «η αιμορροούσα γυναίκα θεραπεύτηκε επειδή η θέλησή της συναντήθηκε με τη Θεϊκή δύναμη. Έκανε το βήμα της (άγγιγμα), και ο Κύριος έδωσε τη Χάρη Του (δύναμη). Αυτή είναι η συνέργεια».

Όπως γράφει ο Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης, η πίστη της αιμορροούσας γυναίκας ήταν ενεργή, όχι ονειροπόλα. Η πίστη δεν είναι ένα κενό συναίσθημα, αλλά μια δύναμη που προσελκύει τη Θεϊκή Ενέργεια. «Αν πιστεύεις, η χάρη εξέρχεται από τον Χριστό και εισέρχεται σε σένα, όπως το ηλεκτρικό ρεύμα», γράφει στα ημερολόγιά του.

Βήμα 2. Θέωση: Ανάσταση στη σιωπή

Η θεραπεία της κόρης του Ιαείρου μας δίνει μια διαφορετική εικόνα. Το κορίτσι πέθανε. Δεν μπορούσε πλέον να κάνει τίποτα για τον εαυτό της. Το ίδιο νεκρή είναι και η καρδιά μας, στερημένη από την αιώνια ζωή.

Ο Χριστός, μπαίνοντας στο σπίτι του Ιαείρου, πρώτα απ’ όλα διώχνει κάθε θόρυβο - τους θρηνωδούς, το πλήθος, τη φασαρία, τους σκεπτικιστές. Και μόνο τότε με τον Λόγο Του, δηλαδή με την άμεση δύναμη της απόλυτης Θεϊκής εξουσίας, ανασταίνει το κορίτσι.

Ο Κύριος της απευθύνεται στην αραμαϊκή γλώσσα: «Ταλιθά - κουμί».

«Ταλιθά - κουμί» (κορίτσι, σήκω) - δεν είναι απλώς πληροφορία. Είναι το Ζωοποιό Φως, η Θεϊκή Ενέργεια, που μπορεί άμεσα να ζωοποιήσει τον κτιστό κόσμο, ανασταίνοντάς τον από τους νεκρούς.

Αυτή η σκηνή είναι το πρωτόκολλο του πώς ο Θεϊκός Λόγος μπορεί να ζωοποιήσει και την νεκρή καρδιά μας. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να διώξουμε από αυτήν κάθε φασαρία, πάθη και άσκοπες σκέψεις, όπως ο Χριστός έδιωξε το πλήθος από το σπίτι του Ιαείρου.

Επέτρεψε να παραμείνουν μόνο τρεις μάρτυρες: ο Πέτρος, ο Ιωάννης και ο Ιάκωβος. Αυτές είναι οι τρεις δυνάμεις της ψυχής: ο νους, η θέληση και τα συναισθήματα. Ή, σύμφωνα με άλλη ερμηνεία, οι τρεις κύριες αρετές: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη, που γίνονται οι δέκτες της ανάστασης.

Στην ησυχία (σιωπή) και την καθαρότητα της καρδιάς, η ψυχή αρχίζει ξανά να αναπνέει, λαμβάνοντας το ζωοποιό Λόγο του Χριστού, που χαρίζει αιώνια Ζωή.

Ο δρόμος από την κάθαρση στη Θέωση

Έτσι, αυτή η ευαγγελική ιστορία δεν είναι απλώς ένα χρονικό.

Είναι μια απεικόνιση δύο σταδίων της σωτηρίας, ένα ζωντανό παράδειγμα πρακτικής της πνευματικής ζωής.

Η αιμορροούσα γυναίκα είναι ο δρόμος της κάθαρσης. Ο δρόμος της θεραπείας από τη χρόνια ασθένεια της αμαρτίας μέσω της ενεργούς επαφής της πίστης με τη Θεϊκή Ενέργεια.

Η κόρη του Ιαείρου είναι ο δρόμος της Θέωσης. Η ανάσταση από το θάνατο μέσω του Λόγου του Χριστού, που πραγματοποιείται στην ησυχία (εσωτερική σιωπή), όπου η ψυχή, καθαρισμένη από τον κοσμικό θόρυβο, γίνεται δεκτική στον Λόγο.

Και τώρα ο Κύριος αόρατα στέκεται στις πόρτες της καρδιάς μας. Περιμένει να αγγίξουμε με πίστη τη Χάρη Του, όπως η αιμορροούσα, και να διώξουμε τον θόρυβο του κόσμου από την καρδιά μας, όπως ο Ιάειρος, για να ακούσουμε το Ζωοποιό Λόγο Του: «Σήκω!».

```

Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης: Πώς να επιβιώσεις από τον πόλεμο και να μην τρελαθείς

Η ροή ειδήσεων τώρα τρομάζει περισσότερο από την Αποκάλυψη, και οι σειρήνες αεροπορικής επιδρομής έχουν γίνει το σάουντρακ της ζωής μας. Ένας γέροντας του Αγίου Όρους ξέρει πώς να μην χάσουμε τον εαυτό μας σε αυτό το χάος.

«Μυστήριο της Εισόδου»

Αυτό το γεγονός δεν υπάρχει στο Ευαγγέλιο, αλλά άλλαξε τα πάντα. Αναλύουμε πώς η Παρθένος Μαρία έγινε η νέα Κιβωτός της Διαθήκης και γιατί η σιωπή είναι πιο σημαντική από τον θρησκευτικό ακτιβισμό.

Πόλεμος των κόσμων: πώς διαφέρει η ειρήνη του Χριστού από την ανακωχή στην κόλαση;

Γιατί η δικαιοσύνη χωρίς αγάπη — είναι πάντα δικτατορία; Αναλύουμε πώς να διακρίνουμε την ειρήνη του Θεού από τον «κόσμο του νεκροταφείου» και γιατί τα drones απογειώνονται όχι από στρατιωτικές βάσεις, αλλά από τις καρδιές μας.

Στρατηγικές πνευματικής ζωής κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής των Χριστουγέννων

Γιατί οι προσευχές από μόνες τους δεν είναι αρκετές και η δίαιτα δεν σώζει; Συγκρίνουμε τη νηστεία με τον πόλεμο και τον αθλητισμό, μαθαίνουμε από τον Όσιο Παΐσιο Βελιτσκόφσκι και αναζητούμε τρόπους να μην σπαταλήσουμε τις δυνάμεις μας άσκοπα.

«Η κατάρα του χρήματος»: γιατί οι διεφθαρμένοι δεν φοβούνται την κόλαση;

Ο ευαγγελικός πλούσιος και οι σύγχρονοι επιχειρηματίες. Αναλύουμε πώς λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι και γιατί τα «βρώμικα χρήματα» οδηγούν πάντα σε καταστροφή.

Ασθένεια ως ανταμοιβή: γιατί ο γέροντας Παΐσιος αποκαλούσε τις θλίψεις «προκαταβολή» από τον Θεό

Ένας γέροντας του Αγίου Όρους, πεθαίνοντας από καρκίνο, διαβεβαίωνε: αυτή η ασθένεια του έδωσε περισσότερα από ό,τι τα χρόνια αυστηρής ασκητικής ζωής. Μαθαίνουμε τη «θεία μαθηματική» των παθημάτων.