Επιτρέπεται στους Χριστιανούς να σκοτώνουν Χριστιανούς;

Όχι πολύ καιρό πριν, το όνομα του πρωθιερέα Σέργιου Μπαράνοφ, γραμματέα της επισκοπής Orsk και πνευματικού πατέρα της Μονής Ιβήρων, ήταν άγνωστο σε ένα ευρύ κοινό. Τα πραγματικά καλά κηρύγματά του έλαβαν κατά μέσο όρο 5-10 χιλιάδες προβολές στο YouTube, κάτι που δεν είναι τόσο σύνηθες στο πλαίσιο τέτοιων ιεροκήρυκων όπως ο πρωθιερέας Αντρέι Τκάτσεφ, ο αρχιμανδρίτης Σάββα (Mazhuko) ή ο ιερέας Pavel Ostrovsky. Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη, διότι ο π. Σέργιος μίλησε αποκλειστικά για πνευματικά θέματα – νηστεία, προσευχή του Ιησού, αγίους, αγάπη, ευσέβεια και αμαρτίες.

Αλλά ξαφνικά, εν μία νυκτί, ο ιερέας «άναψε» σε πολλές πλατφόρμες πληροφοριών του γειτονικού κράτους. Και καθόλου λόγω της αύξησης του ενδιαφέροντος για την προσευχή του Ιησού, αλλά λόγω της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης». Ο π. Σέργιος άρχισε να μιλά για την υπεράσπιση των στρατιωτικών ενεργειών της Ρωσίας στο έδαφος της Ουκρανίας και έτσι προσέλκυσε την προσοχή όχι μόνο εκείνων που είναι υπέρ του πολέμου, αλλά και εκείνων που είναι εναντίον του, δηλαδή εμάς. Γιατί, μπορείτε να ρωτήσετε, μας ενδιαφέρει η γνώμη του π. Σεργίου για το θέμα αυτό; Γιατί τον βλέπαμε σαν έναν άνθρωπο για τον οποίο η ζωή εν Χριστώ ήταν το πιο σημαντικό πράγμα. Γιατί μας πονάει να βλέπουμε πώς, αντί να επιδιώκει την κοινωνία με τον Θεό, άρχισε να ασχολείται με πολιτικά ζητήματα. Τέλος, διότι η θέση του π. Σεργίου είναι η στερεότυπη θέση όλων εκείνων στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας που προσπαθούν να δικαιολογήσουν ηθικά αυτό που συμβαίνει.

Για το λόγο αυτό, αποφασίσαμε να δώσουμε προσοχή στις τελευταίες ομιλίες του π. Σεργίου και να αναλύσουμε τη συνέντευξή του, η οποία σε λίγες ημέρες έχει ήδη συγκεντρώσει δεκάδες χιλιάδες προβολές σε διάφορες πλατφόρμες. Ονομάζεται «ΕΣΕ (ειδική στρατιωτική επιχείρησης). Με ποιανού πλευρά είναι η αλήθεια; Μια σημαντική συζήτηση με τον π. Σέργιο Μπαράνοφ. Μινσκ» δημοσιεύθηκε στο Κανάλι YouTube «Πέταξε ψηλά. Στούντιο πρωτ. Σέργιου Μπαράνοβ». Σας προσκαλούμε να καταλάβετε τι συμβαίνει στα κεφάλια γενικά καλών ανθρώπων. Έτσι.

Γιατί σιωπά η Εκκλησία;
Ο ίδιος ο τίτλος της συνέντευξης θα πρέπει να λέει στον θεατή ότι ο πατήρ Σέργιος γνωρίζει ακριβώς «με ποιανού την πλευρά είναι η αλήθεια». Και ο ιερέας αρχίζει αμέσως τη συλλογιστική του σε μαύρο και άσπρο, σφετεριζόμενος για τον εαυτό του το δικαίωμα να καθορίσει αναμφισβήτητα τι είναι καλό και τι είναι κακό και να ενεργήσει ως δικαστής.

Αλλά για έναν πνευματικό άνθρωπο το να είναι κριτής σε θέματα γεωπολιτικής και πολιτικής σημαίνει να πατάει σκόπιμα σε μια ολισθηρή πλαγιά. Και είναι λυπηρό, αλλά στις συνεντεύξεις του π. Σέργιου συναντάμε πολλά παραδείγματα διαστρέβλωσης της αλήθειας.

Όταν ρωτήθηκε αν ένας χριστιανός σε έναν εμφύλιο πόλεμο μπορεί να μην είναι με το μέρος κάποιου, αλλά να προσεύχεται για ειρήνη, ο π. Σέργιος λέει ότι «δεν γίνεται πάντα έτσι».

«Όταν γίνεται πόλεμος και μια γυναίκα ή ένα παιδί σκοτώνεται μπροστά σου, μπορείς να είσαι ουδέτερος άνθρωπος; Ή όταν παραβιάζονται οι εντολές του Θεού, το να είσαι ουδέτερος άνθρωπος είναι ακόμη κακό», είπε ο ιερέας, αναφερόμενος στις εχθροπραξίες στο Ντονμπάς μέχρι τις 24 Φεβρουαρίου 2022.

Ναι, από τις 30 Μαρτίου 2022, 117 παιδιά σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της ένοπλης σύγκρουσης στην ανατολική Ουκρανία. Αυτό είναι πολύ. Αλλά από τότε που η Ρωσία άρχισε να βομβαρδίζει την Ουκρανία,τουλάχιστον 5 φορές περισσότεροι σκοτώθηκαν. Γιατί ο π. Σέργιος καταφέρνει να είναι «ουδέτερος» σε σχέση με αυτούς τους θανάτους; Και μπορεί ένας χριστιανός να δικαιολογήσει τη δολοφονία γυναικών και παιδιών λέγοντας ότι και η άλλη πλευρά επέτρεψε τέτοιους φόνους; Είναι αυτός ο νόμος της βεντέτας αίματος;

Και αν ένας ιερέας μιλάει για παραβιάσεις των εντολών του Θεού, εννοεί, φυσικά, την Ουκρανία. Αλλά είναι δυνατόν να μην υπάρχουν τέτοιες παραβιάσεις στην πατρίδα του π. Σεργίου;

Δεν συναντάμε θέσεις από την ιεραρχία ή τους απλούς ιερείς σχετικά με τα προβλήματα που αναμφίβολα υπάρχουν στο ρωσικό κράτος. Και αν το κάνουμε, τότε πολύ σύντομα αυτοί οι λειτουργοί της Εκκλησίας αποδεικνύονται «ξένοι πράκτορες» ή λαμβάνουν πραγματικές ποινές φυλάκισης. Για παράδειγμα, ο ιερέας Ιωάννης Κουρμογιάροφ τόλμησε να αντιταχθεί στον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν σχετικά με τη δήλωση σχετικά με το αν εκείνοι που εξαπέλυσαν επίθεση κατά της Ουκρανίας θα πάνε στον ουρανό. Αποτέλεσμα; Καθαιρέθηκε «για ψευδείς πληροφορίες σχετικά με τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας» και του επιβλήθηκε ποινή τριών χρόνων φυλάκισης. Μήπως κάποιος από τους ηγέτες της Εκκλησίας τάχθηκε υπέρ του πατέρα Ιωάννη; Όχι. Επειδή, πιθανώς, κατά την αντίληψή τους, η αθώα καταδίκη ενός ατόμου δεν αποτελεί παραβίαση της εντολής του Θεού.

«Πού ήταν η UOC για 8 χρόνια;»
Ο π. Σέργιος θυμάται τα λόγια του Μητροπολίτη Ονούφριου, ο οποίος την πρώτη ημέρα του πολέμου συνέκρινε τις ενέργειες της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας με την αμαρτία του Κάιν, και έθεσε το ερώτημα στο οποίο έχουμε ήδη απαντήσει χίλιες φορές: «Πού ήταν η UOC όλα αυτά τα οκτώ χρόνια;» Έχουμε συνηθίσει στο γεγονός ότι αυτό το ερώτημα τίθεται στην Εκκλησία από εκείνους που είτε δεν ενδιαφέρονται για την κατάσταση στην Ουκρανία, είτε από εκείνους που σκόπιμα διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα. Διότι, από το 2014, η UOC έχει λάβει μια σαφώς καθορισμένη και επανειλημμένα εκφρασμένη ειρηνευτική θέση. Ας θυμίσουμε στον π. Σέργιο, για παράδειγμα, την ακόλουθη δήλωση του Μητροπολίτη Αντωνίου (Pakanich): «Η Ανατολή της Ουκρανίας υποφέρει και ολόκληρη η ουκρανική κοινωνία υποφέρει. Δεν μπορούμε να μείνουμε μακριά από τα προβλήματα... Πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να τερματίσουμε αυτή τη σφαγή το συντομότερο δυνατό». Ήταν το 2017.

Και εδώ είναι τα λόγια του Μητροπολίτη Ονούφριου από τη συνέντευξή του στην ΕΟΔ το 2015: «Αν τώρα μιλάμε συγκεκριμένα για τον πόλεμο που βράζει στην Ανατολή, τότε θα ήθελα να επισημάνω την ουσία αυτού του πολέμου. Αυτός είναι ένας εμφύλιος πόλεμος... Αυτός είναι ένας αδελφοκτόνος πόλεμος. Και γι' αυτό η Εκκλησία, όπως και μετά την επανάσταση του 1917, ζητά τώρα συμφιλίωση μεταξύ τους, συγχώρεση μεταξύ τους... Η Εκκλησία καλεί τους ανθρώπους να βρουν τη δύναμη να συγχωρήσουν ο ένας τον άλλον, να σταματήσουν να σκοτώνουν ο ένας τον άλλον. Αυτή δεν είναι η θέση της Εκκλησίας μας μόνο σήμερα, διατηρείται από το 1917, ήταν η ίδια σε άλλες εποχές, όταν υπήρχαν παρόμοιοι πόλεμοι, όταν οι πρίγκιπές μας, που επαναστάτησαν υπό τον άγιο πρίγκιπα Βλαδίμηρο, σκότωσαν τους αδελφούς τους – τον Σβιατοπόλκ και μετά άλλους. Και τότε η Εκκλησία μας, η κανονική Εκκλησία, ζητούσε συγχώρεση μεταξύ μας. Γι’ αυτό, έδιωξαν μοναχούς και επισκόπους, μας μίσησαν και στη συνέχεια συνειδητοποίησαν ότι είχαμε δίκιο και συμφιλιώθηκαν. Οπότε νομίζω ότι θα γίνουμε κατανοητοί και στην παρούσα κατάσταση».

Πού ήσασταν για 8 χρόνια;
Δεν γνώριζε ο πατήρ Σέργιος αυτά τα λόγια του Μακαριωτάτου; Μάλλον ήξερε, αλλά ξέχασε. Ξέχασε επίσης την πράξη του Μητροπολίτη Ονούφριου στη Βερχόβνα Ράντα στις 8 Μαΐου 2015. Θυμηθείτε ότι στη συνέχεια αρνήθηκε να τιμήσει τους ήρωες της ΕΣΕ, εξηγώντας τη θέση του με την απόρριψη του πολέμου ως φαινομένου. Έκανε κάτι παρόμοιο ο Πατριάρχης ή ένας από τους ιεράρχες της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας; Όχι. Γιατί δεν ενδιαφέρεται γι' αυτό ο πατήρ Σέργιος, αφού είναι εμφύλιος πόλεμος;

Από την άλλη, ο ιερέας, υπενθυμίζοντας «πού ήσασταν για 8 χρόνια», ντρέπεται να κάνει την ίδια ερώτηση στην ηγεσία του κράτους του. Επειδή όλο αυτό το διάστημα, οι ρωσικές αρχές είχαν επιχειρηματικές και εταιρικές σχέσεις με την ηγεσία της Ουκρανίας. Ο Πούτιν επικοινώνησε με τον Ποροσένκο με φιλικό τρόπο (το περίφημο «σφίγγω τα χέρια και αγκαλιάζω»), ο όγκος του εμπορίου μεταξύ των κρατών αυξήθηκε και οι διπλωματικές σχέσεις συνεχίστηκαν. Στα λόγια, ένα πράγμα ειπώθηκε, αλλά στην πράξη πραγματοποιήθηκε η διαμετακόμιση φυσικού αερίου και αμμωνίας μέσω του εδάφους της Ουκρανίας. Ταυτόχρονα, οι κάτοικοι του Ντονμπάς πέθαιναν και υπέφεραν. Υπήρξαν σκληρές δηλώσεις εκ μέρους της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας επί του θέματος; Δεν μπορούμε να θυμόμαστε.

Ταυτόχρονα, λόγω της θέσης της σχετικά με τον πόλεμο στο Ντονμπάς, η UOC υπέστη ισχυρή πίεση από τις ουκρανικές αρχές. Γι’ άλλη μια φορά, οι ρωσικές αρχές είχαν εργασιακές και επιχειρηματικές σχέσεις με τις ουκρανικές αρχές και η UOC υπέφερε εξαιτίας του γεγονότος ότι ζήτησε ειρήνη μεταξύ των μερών της σύγκρουσης. Έτσι, η ερώτηση «πού ήσασταν για 8 χρόνια;» δεν είναι προς την UOC.

Ο π. Σέργιος συνεχίζει να συζητά για το ποιος ξεκίνησε αυτόν τον πόλεμο. Αλλά η απάντηση σε αυτή την ερώτηση δεν θα είναι υπέρ της Ρωσίας. Γιατί αν τα στρατεύματα του Γκίρκιν δεν είχαν έρθει στο Σλαβιάνσκ, αυτός ο πόλεμος δεν θα είχε συμβεί ποτέ. Εάν αυτές οι μονάδες δεν είχαν λάβει χρηματοδότηση από το ρωσικό κράτος, δεν θα υπήρχε «εξέγερση» των κατοίκων του Ντόνετσκ. Από την άλλη, αν πιστεύουμε ότι η κυβέρνηση μετά το Μαϊντάν στην Ουκρανία είναι παράνομη, όπως ισχυρίζεται ο ιερέας, τότε γιατί την αναγνώρισε η ηγεσία της Ρωσικής Ομοσπονδίας; Εξάλλου, αναγνωρίζοντας τη δύναμη του Μαϊντάν, η Ρωσική Ομοσπονδία, στην πραγματικότητα, αναγνώρισε τη νομιμότητα των στρατιωτικών επιχειρήσεων στο Ντονμπάς και μάλιστα πίεσε για αυτές.

Ποιος είναι καλύτερος στο ψέμα;
Επιπλέον, ο π. Σέργιος μιλά εκτενώς για την εξαπάτηση, για το γεγονός ότι υπάρχουν «κακοί άνθρωποι που προσπαθούν πάντα να εξαπατήσουν τη Ρωσία». Θυμάται τα λόγια του Πούτιν, ο οποίος, όταν ρωτήθηκε τι θα έλεγε στον εαυτό του το 2000, απάντησε: «Μην εμπιστεύεστε κανέναν». Ο ιερέας συνέχισε λέγοντας ότι οι δυτικοί πολιτικοί είναι πολύ πονηροί, επειδή «σφίγγουν τα χέρια, λένε ότι όλα είναι καλά και στη συνέχεια εξαπατούν». Έτσι, θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε στον π. Σέργιο τα λόγια ορισμένων Ρώσων πολιτικών.

Για παράδειγμα, εδώ είναι η δήλωση του Πεσκόφ στις 20 Φεβρουαρίου 2022: «Η Ρωσία, η οποία έχει βιώσει τόσο πολλούς πολέμους, είναι η τελευταία χώρα στην Ευρώπη που θέλει ακόμη και να πει τη λέξη "πόλεμος"».

Και εδώ είναι η δήλωση του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ στις 18 Φεβρουαρίου 2022: «Οι αναφορές για υποτιθέμενη ρωσική επίθεση στην Ουκρανία δεν είναι αληθινές... Είμαι βέβαιος ότι οι άνθρωποι που ενδιαφέρονται περισσότερο ή λιγότερο για την εξωτερική πολιτική είναι πεπεισμένοι ότι όλα αυτά είναι προπαγάνδα, διασκευασμένα ψέματα και φαντασιώσεις. Το κύριο πράγμα είναι ότι οι ίδιοι οι συντάκτες αυτών των διασκευασμένων ψεμάτων πιστεύουν σε αυτό που λένε. Τους αρέσουν όλα αυτά».

Και ιδού τα λόγια της Μαρίας Ζαχάροβα, η οποία σχολιάζει τις δηλώσεις του δυτικού Τύπου σχετικά με τις προετοιμασίες της Ρωσίας για πόλεμο στην Ουκρανία στις 11 Φεβρουαρίου 2022: «Η υστερία του Λευκού Οίκου είναι πιο ενδεικτική από ποτέ. Οι Αγγλοσάξονες χρειάζονται πόλεμο. Με κάθε κόστος. Οι προκλήσεις, η παραπληροφόρηση και οι απειλές είναι μια αγαπημένη μέθοδος επίλυσης των δικών μας προβλημάτων... Και η ταξιαρχία προπαγάνδας υπό την ηγεσία του Bloomberg τα εξυπηρετεί όλα».

Και ο ίδιος ο Πούτιν λέει ψέματα για τις προθέσεις της χώρας του στην Ουκρανία. Ιδού για παράδειγμα τι είπε στις 8 Φεβρουαρίου σε συνάντηση με τον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν: «Η κίνηση των στρατευμάτων μας από μόνη της, θέλω να τονίσω, παρουσιάζεται ως απειλή ρωσικής εισβολής – στην προκειμένη περίπτωση, στην Ουκρανία. Σύμφωνα με ισχυρισμούς, τόσο οι χώρες της Βαλτικής όσο και άλλα κράτη – οι γείτονές μας – αισθάνονται ότι κινδυνεύουν. Δεν είναι πολύ σαφές για ποιους λόγους».

Τώρα είναι σαφές. Αλλά δεν είναι κατανοητό γιατί πρέπει να μιλούν για τα ψέματα ορισμένων και την κρυστάλλινη συνείδηση άλλων.

Τανκς και η «συλλογική Δύση»
Μόνο αμηχανία μπορούν να προκαλέσουν τα λόγια του ιερέα, ο οποίος θρηνεί ότι στη δεκαετία του 1990 η Ρωσία «αύξησε τα τανκς και τα πλοία της, ενώ η δυτική κοινωνία έχτιζε τη δύναμή της». Και εδώ το ερώτημα δεν είναι καν ότι ο όγκος της παραγωγής όπλων από τη Ρωσία είναι συγκρίσιμος με την κλίμακα «όπλων» ολόκληρου του «δυτικού κόσμου» μαζί, αλλά δηλαδή, ότι ένας ορθόδοξος ιερέας μιλάει γι' αυτό.

Συνεχίζει λέγοντας ότι «η Ρωσία δεν βρίσκεται σε πόλεμο με την Ουκρανία, είναι σε πόλεμο με τον δυτικό κόσμο, ο οποίος απλώς χρησιμοποιεί την Ουκρανία για να διεξάγει πόλεμο στη Ρωσία». Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι όταν πολεμά τον «δυτικό κόσμο», η Ρωσία ρίχνει βόμβες όχι στο Βερολίνο ή την Ουάσιγκτον, αλλά στο Χάρκοβο και την Οδησσό. Με άλλα λόγια, «προστατεύοντας τα συμφέροντα των ρωσόφωνων πολιτών», η Ρωσία βομβαρδίζει ρωσόφωνες πόλεις στην Ουκρανία και σε σύντομο χρονικό διάστημα έχει κάνει τόσα πολλά για την «αντιρωσική προπαγάνδα» που οι Ουκρανοί εθνικιστές απέτυχαν να κάνουν στα 30 χρόνια ύπαρξης της χώρας.

Αφοσίωση και Κανόνες
Επιπλέον, ο πατέρας Σέργιος κατηγορεί την UOC ότι είναι «πολύ πιστή στις ουκρανικές αρχές» και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο «χωρίζεται» από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, «παραβιάζοντας τους κανόνες».

Πρώτον, η UOC δεν παραβίασε κανέναν κανόνα. Έχουμε ήδη γράψει πολλά για τη λεγόμενη παραβίαση του άρθρου 15, για παράδειγμα, σε αυτό το άρθρο ή σε αυτό. Δεύτερον, αν η Εκκλησία μας ήταν πραγματικά πιστή στις αρχές, πιθανότατα θα εκπλήρωνε τις απαιτήσεις των αρχών. Αυτά τα αιτήματα είναι γνωστά και έχουν εκφραστεί επανειλημμένα από εκπροσώπους του κράτους. Για παράδειγμα, ο επικεφαλής του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας, Danilov, απαίτησε από την UOC να αποκαλέσει τον Πατριάρχη Κύριλλο Σατανά και να τον «αποκηρύξει επίσημα». Αλλά το κύριο πράγμα που απαιτούν οι αρχές από όλους τους επισκόπους της UOC είναι η ενοποίηση με την OCU. Επιπλέον, αυτές οι «απαιτήσεις» πολλών ιεραρχών είναι στην πραγματικότητα ποινικές υποθέσεις. Και οι δυνάμεις ασφαλείας τους λένε σε απλά λόγια - αν θέλετε μια ήσυχη ζωή, πηγαίνετε στα Θεοφάνεια. Και δεν υπάρχει λόγος να μιλήσουμε για το τι γίνεται στις περιοχές με απλούς ιερείς και πιστούς. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ήδη de facto ομολογητές.

Και τα βήματα της UOC προς την ανεξαρτησία από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι «πίστη» στις αρχές, αλλά μια εσωτερική ανάγκη να διαχωριστούν από αυτό που είναι απαράδεκτο από την άποψη της χριστιανικής ηθικής και του Ευαγγελίου.

Επιπλέον, αμέσως μετά τα λόγια για την «παραβίαση των κανόνων» από την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία, ο π. Σέργιος λέει ότι στις δεκαετίες του 1920 και του 1930, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία αναγκάστηκε να δείξει πίστη στις σοβιετικές αρχές.

«Αλλά αυτό δεν εμπόδισε την επιθυμία των αρχών να καταστρέψουν την Εκκλησία», λέει, και θαυμάζει το γεγονός ότι στην αρχή του πολέμου το 1941, «η ταπεινωμένη, ληστευμένη και σχεδόν κατεστραμμένη Εκκλησία σηκώθηκε για να υπερασπιστεί την πατρίδα». Δεν είναι σαφές πώς μπορεί κανείς να αγνοήσει τους παραλληλισμούς με την UOC σε αυτή την περίπτωση. Θυμηθείτε ότι ο Χίτλερ ήρθε στη Σοβιετική Ρωσία ως «απελευθερωτής» από τους Μπολσεβίκους. Ήταν πεπεισμένος ότι οι σοβιετικοί πολίτες έπρεπε να υποδεχτούν τον στρατό του με ανοιχτές αγκάλες και πραγματικά εξεπλάγη όταν συνάντησε σθεναρή αντίσταση από τον άμαχο πληθυσμό. Εξάλλου, οι στρατιώτες της πολέμησαν με τα συνθήματα: «Ο Θεός είναι μαζί μας» και άνοιξαν ορθόδοξες εκκλησίες στα κατεχόμενα εδάφη.

Μήπως η «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» έφερε τους Ρώσους στην πίστη;
Δεν είναι λιγότερο περίεργο το γεγονός ότι ο πατέρας Σέργιος χαίρεται για τις αλλαγές στη ρωσική κοινωνία που έφερε ο πόλεμος: «Δόξα τω Θεώ που κάτι συμβαίνει στην κοινωνία μας και ότι χάρη στον πόλεμο έχει καταστεί σαφές ποιος είναι πατριώτης και ποιος όχι».

Είναι δυνατόν να φανταστούμε μια τέτοια δήλωση εκ μέρους των πρώτων Χριστιανών, οι οποίοι, βλέποντας τις ρωμαϊκές λεγεώνες να επιτίθενται σε εκείνους που θεωρούσαν εχθρούς της αυτοκρατορίας, διακήρυτταν: «Δόξα τω Θεώ που χάρη σε αυτόν τον πόλεμο είναι σαφές ποιος είναι ο πραγματικός πατριώτης»; Όχι, είναι αδύνατο να σκεφτεί κανείς κάτι τέτοιο. Επειδή οι Χριστιανοί πάντα έλεγαν ότι ήταν πολίτες του Ουρανού και μία από τις κατηγορίες εναντίον των Χριστιανών, εξαιτίας των οποίων υπέφεραν και διώχθηκαν, εξαιτίας των οποίων ρίχτηκαν σε άγρια θηρία και σταυρώθηκαν σε σταυρούς, ήταν ακριβώς ότι δεν θεωρούνταν πατριώτες.

Επιπλέον, από την πρώτη ημέρα της ύπαρξής της, η Εκκλησία ήταν ένα εμπόδιο για τους «πατριώτες». Ας θυμηθούμε ότι οι Ιουδαίοι κατηγόρησαν τον Χριστό και τους αποστόλους ότι παραβίασαν τα θεμέλια της ιουδαϊκής κοινωνίας, ότι δεν σεβάστηκαν τις «παραδόσεις των πρεσβυτέρων» και ότι τόλμησαν να «φάνε και να πιουν» με εκείνους που οι Ιουδαίοι θεωρούσαν εχθρούς τους. Αλλά ούτε οι ειδωλολάτρες μπορούσαν να αποκαλούν τους χριστιανούς πατριώτες – οι χριστιανοί δεν σέβονταν τον αυτοκράτορα ως «θεό» και δεν ήθελαν να λάβουν μέρος σε κρατικούς εορτασμούς εάν αυτή η συμμετοχή συνεπαγόταν θυσία. Στην κατανόηση των πρώτων Χριστιανών, «πατριωτισμός» είναι η επιθυμία για τον Επουράνιο Πατέρα, όχι για τους επίγειους. Δυστυχώς, αυτή η κατανόηση έχει ουσιαστικά χαθεί σήμερα.

Ο πατέρας Σέργιος λέει ότι  «εξεπλάγη ευχάριστα» όταν επισκέφθηκε το νοσοκομείο Vishnevsky στη Μόσχα και είδε «τύπους από την πρώτη γραμμή - χωρίς χέρια, χωρίς πόδια, αλλά που συμπεριφέρονται καλά στον ιερέα». Υπενθυμίζοντας ένα βίντεο με ρωσικά επιθετικά αεροσκάφη να προσεύχονται πριν από την επίθεση, είπε ότι όλα αυτά δεν θα είχαν συμβεί αν δεν υπήρχε ο πόλεμος. Αποδεικνύεται ότι ο πόλεμος είχε θετικό αντίκτυπο στη θρησκευτική συνείδηση των ανθρώπων.

Ωστόσο, μπορούμε να πούμε ότι η ρωσική κοινωνία έχει γίνει ορθόδοξη λόγω της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης»; Όχι, δεν μπορούμε. Το 2024, οι ρωσικές εκκλησίες είχαν ρεκόρ χαμηλού αριθμού ενοριτών για τα Χριστούγεννα, αυτό είναι το πρώτο πράγμα. Δεύτερον, η προσευχή την παραμονή μιας μάχης δεν σημαίνει ότι ένα άτομο έχει έρθει συνειδητά στην πίστη. Ένας στρατιώτης μπροστά στο θάνατο είναι έτοιμος να απευθυνθεί σε οποιεσδήποτε ανώτερες δυνάμεις για να παραμείνει ζωντανός. Και αν, αντί για έναν ορθόδοξο ιερέα, ένας ιερέας κάποιας άλλης θρησκείας είχε έρθει στην πρώτη γραμμή των μη εκκλησιαστικών ανθρώπων, είναι απίθανο το αποτέλεσμα να ήταν διαφορετικό.

Τι να κάνετε με ένα «τρελό σκυλί»;
Και δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι όλες οι παραπάνω σκέψεις οδηγούν τον π. Σέργιο στο συμπέρασμα ότι είναι φυσιολογικό να σκοτώνονται «Ναζί». Λέει ότι οι Ρώσοι στρατιώτες απλώς αιχμαλωτίζουν κινητοποιημένους Ουκρανούς και «δεν τους βασανίζουν», αλλά καταστρέφουν τους «Ναζί». Η πρώτη σκέψη μετά από αυτά τα λόγια είναι: πώς οι Ρώσοι, όταν συλλαμβάνονται ή όχι, καθορίζουν τις πολιτικές απόψεις του εχθρού; Σαρώνουν τους εγκεφάλους των Ουκρανών από απόσταση; Αλλά ο π. Σέργιος δεν μπερδεύεται από τέτοιες αμηχανίες. Λέει μια εντυπωσιακή φράση: «Ένας τρελός σκύλος (δηλαδή «Ναζί» - Εκδ.) δεν πιάνεται αιχμάλωτος. Δεν χρειάζεται να τον βασανίσουμε, αλλά δεν χρειάζεται να τον αλλάξουμε... (άχρηστο - Εκδ.)».

Δηλαδή, σύμφωνα με τον π. Σέργιο, οι Ουκρανοί τους οποίους οι Ρώσοι θεωρούσαν «Ναζί» πρέπει να σκοτώνονται σαν σκυλιά.

Αλλά τα λόγια του π. Σεργίου δεν έχουν καμία σχέση με το Ευαγγέλιο. Εξάλλου, ο Χριστός είπε ξεκάθαρα ότι δεν ήρθε για να σώσει τους δίκαιους, αλλά για να σώσει τους αμαρτωλούς. Αναφέρεται σε ανθρώπους που βρίσκονταν στα χαμηλότερα σκαλοπάτια της κοινωνικής κλίμακας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και συγκρίνει τη Χαναναία σύζυγό του με το ίδιο «σκυλί». Αλλά η στάση του Χριστού απέναντι σε αυτά τα «σκυλιά» δεν είναι καθόλου η ίδια με του π. Σεργίου. Μιλάει σε κλέφτες, ληστές, μοιχούς και πάντα ελπίζει ότι ακόμη και ο χειρότερος άνθρωπος μπορεί να αλλάξει, να οδηγηθεί σε μετάνοια. Ακόμη και στον σταυρό, δεν εγκαταλείπει αυτή την ελπίδα και υπόσχεται τη βασιλεία των ουρανών στον ληστή.

Τα λόγια του π. Σεργίου («δεν υπάρχει λόγος να βασανίζουμε, αλλά είναι άχρηστο να αλλάξουμε») είναι αντιχριστιανικά λόγια, λόγια που καταστρέφουν τον Σταυρό και την Ανάσταση του Χριστού. Ακόμη περισσότερο: για έναν Ορθόδοξο Χριστιανό, το να λέει ότι κάποιος πρέπει ή μπορεί να σκοτωθεί σαν λυσσασμένα σκυλιά είναι αγριότητα και απανθρωπιά. Ο Χίτλερ, επίσης, πίστευε ότι υπήρχαν «τρελά σκυλιά» στον κόσμο και τα πυροβόλησε, τα δηλητηρίασε σε θαλάμους αερίων και τα συνέθλιψε με τανκς.

Δεν γνωρίζουμε τίποτα για τις απόψεις των Ουκρανών «Ναζί» που πυροβολήθηκαν (ή σκοτώθηκαν με άλλο τρόπο) από Ρώσους στρατιώτες. Αλλά είναι δύσκολο να διαφωνήσουμε με το γεγονός ότι η δήλωση του ιερέα θυμίζει πολύ τη ναζιστική ιδεολογία.

Στο τέλος της συνέντευξης, ο π. Σέργιος λέει ότι «δεν του αρέσει» ο πόλεμος και δεν θέλει «να παρεξηγηθεί». Αλλά στην πραγματικότητα, ολόκληρη η συζήτηση του π. Σεργίου είναι, προς μεγάλη μας λύπη, μια πραγματική δικαιολογία για τον πόλεμο. Ο ιερέας ισχυρίζεται ότι ο ιερέας αισθάνεται άβολα στην πρώτη γραμμή επειδή δεν έχει όπλα. Αλλά τα λόγια ενός ιερέα είναι πολύ χειρότερα από ένα πολυβόλο. Επειδή η προπαγάνδα ωθεί χιλιάδες ανθρώπους στη δολοφονία που παρακολουθούν τέτοιες συνεντεύξεις και σκέφτονται, «Αλλά αν ο ιερέας είπε ότι μπορείτε να πάτε στον πόλεμο, τότε σίγουρα μπορείτε να πάτε στον πόλεμο». Προπαγανδίζοντας τον πόλεμο, ο ιερέας δεν σταματά ούτε στις πιο βρώμικες μεθόδους. Για παράδειγμα, αφηγείται την ιστορία ενός ιερέα που κάηκε ζωντανός σε ένα σταυρό από «Ουκρανούς Ναζί». Αλλά δεν αναφέρει το όνομα ή το επώνυμο αυτού του ιερέα. Αλλά αν αυτό συνέβαινε πραγματικά, η απήχηση θα ήταν άνευ προηγουμένου.

Και στο τέλος, όταν λέει ότι θα έρθει η ώρα που οι Ουκρανοί σίγουρα θα συμφιλιωθούν με τους Ρώσους, όπως συνέβη στη Ρωσική Ομοσπονδία μετά τον πόλεμο της Τσετσενίας με τους Τσετσένους, η σκέψη που ακούσια έρχεται στο μυαλό είναι ότι αυτό θα συμβεί όχι χάρη, αλλά παρά τις συνεντεύξεις τέτοιου είδους. Και θα ήθελα να πω μόνο ένα πράγμα στον π. Σέργιο: αγαπητέ πατέρα, δεν πρέπει να βυθίζεσαι στην πολιτική. Μην καταστρέψετε τον εαυτό σας, μην σπαταλάτε όλα όσα έχετε καταφέρει για τόσο πολύ καιρό.