ეკლესია დიდმოწამე ბარბარეს ხსენების დღეს აღნიშნავს

დიდმოწამე ბარბარე. ფოტო: сайт Нежинской епархии

17 დეკემბერს (იულიანური კალენდრით 4 დეკემბერს) ეკლესია აღნიშნავს დიდმოწამე ბარბარეს ხსენების დღეს - ხალხში ერთ-ერთი ყველაზე სათაყვანო წმინდანის.

წმინდა ბარბარე დაიბადა IV საუკუნის დასაწყისში ილიოპოლში (თანამედროვე სირია) იმპერატორ მაქსიმიანეს დროს, დიდგვაროვან წარმართულ ოჯახში. ბარბარეს მამას დიოსკორეს მეუღლე ადრე გარდაეცვალა და ის ძალზე მიჯაჭვული იყო თავის ერთადერთ ქალიშვილს. უცხო თვალთაგან თავისი ლამაზი შვილის დასაცვად  მან მისთვის სპეციალური კოშკი ააგო, საიდანაც მხოლოდ მამის ნებართვით შეეძლო გამოსვლა. გოგონას კარჩაკეტილი ცხოვრება მის აზროვნებაზეც აისახა. ამქვეყნიური ამაოებისგან შორს, ის ხშირად ფიქრობდა სამყაროს სიმშვენიერეზე, ქვეყანაზე სიცოცხლის წარმოშობასა და ცხოვრების აზრზე და იმაზე, თუ რა არის ჭეშმარიტება. როდესაც მან მოწიფულობის ასაკს მიაღწია, მამამ მას საქმროები შეურჩია, მაგრამ ყოველთვის უარს იღებდა. ამიტომ დიოსკორემ გადაწყვიტა მას  კოშკიდან გამოსვლის უფლება მისცეს, რომ, მეგობრებთან ურთიერთობით, მან  ქორწინების მიმართ თავისი დამოკიდებულება შეიცვალოს.

როდესაც დიოსკორე ხანგრძლივ მგზავრობაში იმყოფებოდა, ბარბარემ ადგილობრივი ქრისტიანები გაიცნო, რომლებიც მას წმინდა სამებისა და უფლის შესახებ უყვებოდნენ, ხოლო ილიონოპოლში გზად მყოფმა მღვდელმა ნათლობის საიდუმლო აღასრულა მასზე.

სახლში დაბრუნებულ მამას ბარბარე გამოუტყდა, რომ ის ქრისტიანი გახდა. დიოსკორემ ქალიშვილი ქალაქის მმართველთან მიიყვანა და უთხრა: „მე უარს ვაცხადებ მასზე, იმიტომ რომ ის ჩემს ღმერთებს უარყოფს და თუ ის კვლავ არ მოიქცევა მათკენ, ჩემი შვილი აღარ იქნება. აწამე ის, ძლევამოსილო მმართველო, ისე, როგორც შენი ნება იქნება“. ხანგრძლივი წამების შემდეგ ბარბარეს და კიდევ ერთ ქრისტიანს, იულიანას, თავები მოჰკვეთეს.

ბარბარეს თავად დიოსკორემ მოჰკვეთა თავი.

დიდმოწამე ბარბარეს წმინდა ნაწილები XII საუკუნიდან კიევში განისვენებენ. ახლა ისინი წმინდა ვლადიმერის ტაძარში არიან, რომელიც კს უმე-ს ეკუთვნის.

მანამდე მჟკ წერდა წმინდა ბარბარეს თაყვანისცემის შესახებ 17 ასეული წლის განმავლობაში.