ნუ გახდები იუდა
დღესდღეობით მოდურია იუდას „გაგება და პატიება“, მის გადაწყვეტილებაში კეთილშობილური მოტივების ძიება.
დღეს დიდი ოთხშაბათია - იუდას მიერ ქრისტეს გაცემის დღე. მალე მაცხოვარი შეიპყრეს და ჯვარს აცვეს. და ამჟამად, შეუძლებელია არ დაინახოს პარალელები უკრაინაში ეკლესიის გარშემო არსებულ ვითარებასა და სახარებისეულ მოვლენებს შორის. დღეს ეკლესიას ისევე ცილს სწამებენ, აფურთხებენ თანამედროვე „მღვდელმთავრები“, დღეს ბრბოც ისევე ყვირის მათ მოწოდებაზე „მოიშორეთ მოსკოველი მღვდელი“: „ჯვარს აცვით!“
დღესდღეობით მოდურია იუდას „გაგება და პატიება“, მის გადაწყვეტილებაში კეთილშობილური მოტივების ძიება. ამბობენ, რომ მას თავისი ხალხისთვის ბედნიერება სურდა. და ამიტომ მან წამებისა და სიკვდილის წინაშე მაცხოვარი წააქეზა, რათა ეჩვენებინა თავისი ძალა, გაეფანტა ბოროტმოქმედები, განდევნა რომაელი დამპყრობლები და გამხდარიყო ებრაელთა დიდი მიწიერი მეფე. და შემდგომში ის თავად დამსახურებულად დაჯდა ამ მეფის „მარჯვნივ“.
ჩვენ არ ვიცით, მართლა ასეთი მოსაზრებებით ხელმძღვანელობდა თუ უბრალოდ ზედმეტად უყვარდა ფული. მაგრამ დღეს ეს „იუდას“ ლოგიკა არ გამქრალა. ჩვენ ვხედავთ, თუ როგორ ცდილობენ, როგორც უკრაინაში, ასევე სხვა ქვეყნებში, თანამედროვე „მოციქულები“ მიწიერ მეფეებთან უფრო ახლოს იყვნენ და ცდილობენ თავიანთი სიდიადისა და ფულის სხივებით ისიამოვნონ.
ჩვენ გვიყვარს იმ მცირერიცხოვან სასულიერო პირებს, რომლებიც მეუ-ს უერთდებიან, „იუდა“ ვუწოდოთ. და ეს გარკვეულწილად სამართლიანია. მაგრამ იუდად ყოფნა სულაც არ ნიშნავს შენი ეკლესიის, შენი მეგობრების, შენი მრევლის ღალატს. უპირველეს ყოვლისა, ეს არის ქრისტეს სწავლების ღალატი.
ამიტომ, დიდ ოთხშაბათს, საიდუმლო სერობის წინა დღეს მოციქულების მაგალითის მიბაძვით, საკუთარ თავს უნდა ვკითხოთ: „მე ხომ არ ვარ, უფალო?“
