ლოცვები, როგორც ტუალეტის ქაღალდი: გმობის კრიტიკული მასა
მეუ-ს მხარდამჭერების მხრიდან აშკარა გმობის შემთხვევები უკვე იმდენად მომრავლდა, რომ დასკვნების გამოტანის დროა. უკრაინაშიც და ფანარშიც.
უკრაინაში არაკანონიკური კონფესიების არსებობის განმავლობაში, ყველა კონტაქტსა და შესაძლო გაერთიანების შესახებ მოლაპარაკებებში, უმე-ის წარმომადგენლები დაჟინებით მოითხოვდნენ ერთ პირობას - მონანიებას, ვინც ეკლესიის გარეთ იმყოფება. ბოლოს და ბოლოს, მონანიების გარეშე ეკლესიასთან გაერთიანება შეუძლებელია. უმე-ის ოპონენტებმა უპასუხეს და განაცხადეს, რომ ეს ყველაფერი იყო უმე-ის მხრიდან ცარიელი „სურვილი“, მოწინააღმდეგის შესუსტების მცდელობა, გამართლება, რომელიც შექმნილია გაერთიანების სურვილის დასაფარად. კონსტანტინოპოლის საპატრიარქოსთან კონტაქტისას, უმე-ის წარმომადგენლებმა ასევე არაერთხელ განმარტეს: როგორც სახარება, ასევე პატრისტული სწავლება და ეკლესიის მთელი ისტორია მოწმობს: სინანულის გარეშე შეუძლებელია ხსნა, ხოლო ქრისტეს ეკლესიასთან გაერთიანება შეუძლებელია: ,,ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: ვინც კარით არ შედის ფარეხში, არამედ სხვა გზით მიძვრება, ქურდია და ყაჩაღი.’’ (იოანე 10:1).
ამ კონტექსტში კარი მონანიებაა. ვინც მასში არ შედის, მაგრამ სხვაგვარად შეღწევას ცდილობს, არის ქურდი და ყაჩაღი. ამის იგნორირება ყოველთვის იწვევდა და იწვევს ცუდ შედეგებს. მაგრამ ფანარიოტებმა ყურადღება არ მიაქციეს ამ მარტივ ჭეშმარიტებას და სურდათ სქიზმატური კონფესიების წარმომადგენლების „გაძრომა“. თუ მონანიება ცვლის ადამიანს, განწმენდს მას ცოდვისაგან, მაშინ სინანულის არარსებობა იწვევს იმას, რომ ადამიანი რჩება ისეთი, როგორიც იყო, ცოდვით დაავადებული და ეს ცოდვა მაინც გარეთ გამოდის.
ეს არის ზუსტად ის, რასაც დღეს ვხედავთ მეუ-ს მხარდამჭერების ქმედებებში. არაერთხელ დაიწერა, რომ ჭეშმარიტ მორწმუნეებს, ქრისტეს მიმდევრებს, არ შეუძლიათ სხვა ადამიანების ეკლესიების და სხვა ადამიანების ქონების წართმევა, როგორც ამას აკეთებენ მეუ-ს მომხრეები. მაგრამ არის კიდევ ერთი ფენომენი, რომელიც ნათლად აჩვენებს მეუ-ს ნამდვილ სახეს. ეს არის მკრეხელური დამოკიდებულება წმინდა საგნების, ტექსტებისა და სურათების მიმართ. სამწუხაროდ, ეს არ არის იზოლირებული შემთხვევები, უკვე საკმარისია დასკვნების გასაკეთებლად.
ლიტურგიული მითითებით იხოცავენ?
2025 წლის იანვრის ბოლოს, უმე-ის მღვდელმა გეორგი იზაიმ გამოაქვეყნა ვიდეო თავის ფეისბუქ გვერდზე, სადაც ნაჩვენებია მეუ-ს წარმომადგენლები, რომლებიც იყენებენ უმე-ის ლიტურგიკულ მითითებებს საეკლესიო სლავურ ენაზე მსახურების თანმიმდევრობით, როგორც ტუალეტის ქაღალდს.
ტექსტები ლოცვებით, ქრისტეს, ღვთისმშობლისა და წმინდანთა სახელით, ნახევრად უკვე გამოყენებულია შესაბამისი მანიპულაციებისთვის, ჩამოკიდებულია ტუალეტში სოფელ ხრეჩაევში მეუ-ს სამების ეკლესიის მახლობლად, ჩერნიგოვის რეგიონში. საეკლესიო სლავურ ენაზე ლიტურგიკული ტექსტების ნაწილი ასევე დევს იატაკზე კანალიზაციის ხვრელის მახლობლად.
მკითხველებს, ალბათ, აქვთ შეკითხვა: საიდან მიიღო მეუ-მ უმე-ის ლიტურგიკული ინსტრუქციები? პასუხი მარტივია - ეს ტაძარი ადრე ეკუთვნოდა უმე-ის საზოგადოებას. მამა გიორგი იზაიმ მორწმუნეებთან ერთად ააგო ეს ტაძარი და მორთო. მაგრამ ერთ "მშვენიერ" დღეს, მეუ-ს მხარდამჭერებმა ეს ტაძარი მიითვისეს, მასთან ერთად ყველაფრით რაც შიგნით იყო. ახლა კი მათ გადაწყვიტეს გამოიყენონ ის "როგორც განზრახული იყო".
მჟკ-ის ვებ-გვერდზე ამ ამბების გამოქვეყნების შემდეგ, მეუ-ს ჩერნიგოვის ეპარქიის პრესსამსახურმა ოფიციალური განცხადება გააკეთა, რომელშიც უარყო მისი მონაწილეობა ინციდენტში: ტუალეტი ჩვენი არ არის, ინსტრუქციები არ არის ჩვენი და ზოგადად ეს ყველაფერი პროვოკაციაა დისკრედიტაციის მიზნით. თუმცა, ეს საბაბი საცოდაობაა, რადგან არ აქვს მნიშვნელობა რომელ ტუალეტშია გამოყენებული საღვთო მსახურების ინსტრუქციები, ისინი წაიღეს ეკლესიიდან, რომელშიც მეუ მსახურობს. უფრო მეტიც, ეს არის ტექსტები საეკლესიო სლავურ ენაზე, რაც, როგორც წესი, იწვევს პრიტესტს მეუ-ს მომხრეებს შორის. ამას მოწმობს შემდეგი მაგალითიც.
ბიბლია ნაგავია?
2023 წლის 22 აპრილს, მეუ-ს აქტივისტებმა აიღეს პოკროვსკის ეკლესია ბორისპოლის ეპარქიის სოფელ ტებუხოვში, კარები საფქვავით გაჭრეს.
ტრებუხოვის ტაძრის აღება. ფოტო: news.church.ua
ერთ-ერთმა თავდამსხმელმა, იაროსლავ ბონდარენკომ, დაიწყო სანთლის ყუთის ჩხრეკა, ამოიღო და კამერის წინ აჩვენა ბიბლია და ლოცვის წიგნები.
მეუ-ს აქტივისტი ტრებუხოვში ბიბლიით, რომლის უტილიზაციასაც დაჰპირდა. ფოტო: скриншот видео со страницы Фейсбук Бондаренко
ამასთან, მან შემდეგი სიტყვები თქვა: „აქ ვიპოვეთ ნაგავი. ვფიქრობ, ამ წიგნს ბოგდანს (დრახს, ბროვარის საკრებულოს დეპუტატს. – რედ.) მივცემთ, ის განკარგავს“. მან ასევე ნაგავი უწოდა ლოცვების წიგნებს, რომელზეც გამოსახულია მაცხოვარი, თუმცა ამას არ შეუწუხებია მეუ-ს მხარდამჭერი - ლოცვების წიგნების სანაგვე ურნაში გადაყრა დაჰპირდა. „გოგონებმა აქ ნახეს მოსკოვური სარგებელი. "ასევე სრული ნაგავი", - თქვა აქტივისტმა. ამავე დროს, მას არც კი ესმოდა, რამდენად მკრეხელური იყო მისი სიტყვები და საქციელი. ყველა ეს ვიდეო მან ფეისბუქის საკუთარ გვერდზე გამოაქვეყნა.
ბიბლია და წმინდა მამები სანაგვეში გადავყაროთ?
2024 წლის 6 ოქტომბერს, მეუ-ს თავდამსხმელთა ჯგუფმა აიღო უმე-ის ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის შობის ეკლესია კიევის რეგიონის სოფელ ნოვოსილკში. ამის შემდეგ მთელი ერთი კვირის განმავლობაში ეკლესიიდან გამოჰქონდათ ხატები, ფსალმუნი, ბიბლია, სახარება, ლოცვები, სულიერი წიგნები და ეს ყველაფერი ნაგავსაყრელზე დაყარეს. როდესაც უმე-ის თემის მოძღვარმა, რომელსაც ჩამოართვეს ეკლესია და გაძარცვეს, სთხოვა, საეკლესიო ნივთების აღების უფლება მიეცათ, მეუ-ს წარმომადგენლებმა ცინიკურად შეხედეს, გამოიძახეს ნაგვის მანქანა, ჩატვირთეს მასში ხატები და წიგნები და მანქანა დაძრეს.
სანაგვეში გადაყრილი ხატები. ფოტო: SPZh
ბიბლია, ღვთის სიტყვა, რჩება ღვთის სიტყვად, არ აქვს მნიშვნელობა რომელ ენაზეა დაბეჭდილი, არ აქვს მნიშვნელობა რომელ ქვეყანაშია გამოქვეყნებული. ხატი რჩება ხატად, არ აქვს მნიშვნელობა, სად არის შესრულებული ან რომელ ეკლესიაშია დაბრძანებული. ნებისმიერ მორწმუნეს ეს მშვენივრად ესმის, რა კონფესიისაც არ უნდა იყოს იგი. მაგრამ მეუ-ს მომხრეებს ამის გაგება არ სურთ.
საკურთხეველი წმინდა საიდუმლოებით ქუჩაში დავყაროთ?
აქ არის კიდევ ერთი ადრინდელი მაგალითი. 2019 წლის 1 მარტს, მეუ-ს რაიდერებმა მიითვისეს წმინდა საფარველის ეკლესია სოფელ კუროზვანში, გოშჩანსკის რაიონში, რივნეს რეგიონი.
ამის შემდეგ უმე-ის საზოგადოებამ წირვის ჩასატარებლად მოაწყო კერძო სახლი, შეაგროვეს ლიტურგიისთვის საჭირო ნივთები. და უკვე 2019 წლის 12 აპრილს, მეუ-ს აქტივისტებმა დაარბიეს ეს სახლი, გატეხეს კარები და ქუჩაში გამოაგდეს ლიტურგიული ნივთები და სიწმინდეები.
მეუ-ს აქტივისტებმა საკურთხეველი წმინდა ნივთებით პირდაპირ გზაზე დაყარეს. ფოტო: SPZh
იგივე ბედი ეწია ჯვრებს, შესამოსელსა და საეკლესიო ჭურჭელს. მეუ-ს მხარდამჭერები ევქარისტიული მსახურებისთვის განკუთვნილ საკრალურ ნივთებს, როგორც უბრალო ავეჯს ან ჭურჭელს უყურებდნენ. ეს შეიძლება მხოლოდ ერთ რამეს ნიშნავდეს: მათ უბრალოდ არ აქვთ წარმოდგენა წმინდაზე, საკრალურზე, მათ უბრალოდ არ აქვთ რელიგიური ცნობიერება. ამ ადამიანებმა ჩაიდინეს ისეთი ქმედებები, რის შემდეგაც კი არ უნდა წახვიდნენ, არამედ უბრალოდ გაიქცნენ აღსარებაზე. მაგრამ სამწუხაროდ ასე არ ფიქრობენ.
ჩვენ შეგვიძლია გავაგრძელოთ მსგავსი მაგალითების მოყვანა. უამრავია შემთხვევები, რომლებიც არ მოხვდნენ ახალ ამბებში. მაგრამ დროა გადავიდეთ დასკვნებზე.
დასკვნები
2025 წლის 27 იანვარს, სწორედ იმ დროს, როდესაც მეუ-ს მხარდამჭერები წმინდა ტექსტებით ენას იქავებდნენ, კონსტანტინოპოლის პატრიარქმა ბართლომემ, ევროპის საბჭოს საპარლამენტო ასამბლეაზე გამოსვლისას, განაცხადა, რომ მეუ-ს ტომოსმა „განკურნა საუკუნეების ჭრილობები და უთანხმოება“. ხოლო მეუ-ს შესახებ მან თქვა: ”უკრაინის მართლმადიდებლური ეკლესიის განვითარება და სიმწიფე აჩვენებს, თუ როგორ მუშაობს სოლიდარობა და ერთიანობა პრაქტიკაში და არა მხოლოდ თეორიაში.”
მიუხედავად ეკლესიების სასტიკი მიტაცებისა, ძალადობის, ადამიანის ძირითადი უფლებების შელახვისა და წმინდა ადგილების მკრეხელობისა, ფანარის ხელმძღვანელი აგრძელებს ნარატიბვის გაგრძელებას იმის შესახებ, რომ მისმა ქმედებებმა უკრაინაში მეუ-ს შესაქმნელად გამოიწვია უთვალავი სიკეთე, გააერთიანა ყველა და განკურნა "საუკუნოვანი უთანხმოება და ჭრილობები". ამ სიტყვებსა და რეალობას შორის აშკარა შეუსაბამობა უკვე ყველასთვის აშკარა გახდა.
და საკითხავი ის არ არის, რატომ არის პატრიარქი ბართლომე ასეთი ჯიუტი. ეს გასაგებია. მისი აზრით, კონსტანტინოპოლის საპატრიარქოს პრინციპულად არ შეუძლია შეცდომის დაშვება, რაც ნიშნავს „კონსტანტინეს ტახტის“ ღირსების შელახვას. საკითხავია, რატომ მოხდა ეს? რატომ აკეთებენ ადამიანები, რომლებიც მან აკურთხა და თანამეგობრობაში მიიღო? რატომ სჩადიან მკრეხელურ ქმედებებს, სჩადიან აშკარა უკანონობას? სად წავიდა „მისი უწმიდესობა“?
თუ გადავხედავთ, როგორ მოექცნენ კომუნისტები საეკლესიო სიწმინდეებს, შევამჩნევთ მსგავსებას ჩვენს დროსთან. კომუნისტური პარტიის აქტივისტებმა ასევე გადაყარეს ბიბლიები სანაგვეში, დაწვეს ხატები, საღორეში იატაკს აგებდნენ და ქუჩაში გადაყარეს სამსხვერპლოები და კანკელი. მაგრამ ისინი არ მალავდნენ ღმერთისადმი ურწმუნოებას, ქრისტეს წინააღმდეგ მტრობას. ყოველ შემთხვევაში მათთვის ეს ყველაფერი გულწრფელი იყო.
ახლა ჩვენ ვხედავთ იგივე ქმედებებს. მაგრამ ამავე დროს, ადამიანები, რომლებიც ღვთის გმობით და წმინდა ადგილების შეურაცხყოფით არიან დაკავებული, საკუთარ თავს მართლმადიდებელ ქრისტიანებს უწოდებენ. ისინი დარწმუნებულნი არიან, რომ ქრისტეს რწმენა და ქრისტეს დაცინვა კარგად ერწყმის ერთმანეთს. რუსულად დაბეჭდილი სახარების სანაგვეში გადაყრა კარგი საქმეა. „მოსკოვურ“ საეკლესიო სლავურ ენაზე დაწერილი საღვთო სამსახურის ინსტრუქციებით უკანალის გაწმენდა მტერზე გამარჯვებას ჰგავს. ხოლო პატრიარქი ბართლომე, იმის ნაცვლად, რომ მიანიშნოს ამის დაუშვებლობა (და ამით ჭეშმარიტების გზაზე დააყენოს), პირიქით, უწონებს მათ ამ უღირს მდგომარეობას და ამბობს, რამდენად კარგები, განვითარებულები და მომწიფებულები არიან. ბოლოს გამოდის, როგორც ესაია წინასწარმეტყველი წერდა: „ვაი მათ, ვინც ბოროტს კარგს უწოდებს და სიკეთეს – ბოროტს, ვინც სიბნელეს აყენებს სინათლეს და სინათლეს სიბნელედ, მწარეს ტკბილს და ტკბილს მწარედ! (ეს. 5:20).
ამიტომ, დასაწყისისთვის, საგნებს უნდა ვუწოდოთ მათი შესაბამისი სახელები, არ მოვიტყუოთ თავი და სინდისი ზღაპრებით არ დავიწყნაროთ, თუ როგორ გახდა ყველაფერი მშვენიერი უკრაინაში ტომოსის შემდეგ. მკრეხელობას უნდა ვუწოდოთ მკრეხელობა და სიწმინდეს – სარწმუნოება. შემდეგ კი ჩნდება შეგნება, რომ მონანიების გარეშე შეუძლებელია ეკლესიაში შესვლა და ჭეშმარიტი ქრისტიანობა.
