სად მიემართებიან კათოლიკეები და გვაქვს თუ არა ერთი გზა?

შესაძლებელია თუ არა მართლმადიდებლების და კათოლიკეების გაერთიანება? ფოტო: СПЖ

ბოლო რამდენიმე ათწლეულის განმავლობაში, კონსტანტინოპოლის პატრიარქ ათენაგორასგან დაწყებული, არაერთხელ გვსმენია მართლმადიდებლური და რომის კათოლიკური ეკლესიების გაერთიანების აუცილებლობის შესახებ.

ეს აუცილებლობა ნაკარნახევია სახარების ტექსტებით, რომ „ყველანი გაერთიანდნენ“ (იოანე 17:21) და ასევე, რომ ქრისტიანებს სჭირდებათ გაერთიანება მსოფლიოში წარმოქმნილი თანამედროვე გამოწვევებისა და საფრთხეების წინაშე. გაერთიანების პროცესები განსაკუთრებით გააქტიურდა ბოლო 5-10 წლის განმავლობაში.

2025 წლის აღდგომა, როგორც ნაბიჯი ერთიანობისკენ?

კონსტანტინოპოლის საპატრიარქოსა და რომის კათოლიკური ეკლესიის წარმომადგენლები, რიგითი ღვთისმეტყველებიდან დაწყებული, პატრიარქ ბართოლომეოსიდან და პაპ ფრანცისკემდე, ერთიანობის გარდაუვალ მიღწევაზე საუბრობენ.

ამასთან, პატრიარქმა ბართოლომეომ უკვე არაერთხელ განაცხადა, რომ მართლმადიდებელ ეკლესიას ამ დროისთვის სხვა გზა არ აქვს და რომის კათოლიკურ ეკლესიასთან ერთიანობის შესახებ გადაწყვეტილება გარდაუვალია და გადახედვა შეუძლებელია.

თავად კათოლიკეები ძალიან აქტიურად ემზადებიან 2025 წლისთვის. აი, პაპის სიტყვები: „ჩვენ ვამზადებთ შეხვედრას 2025 წელს. ჩვენ გვინდა შეთანხმება პატრიარქ ბართლომეოსთან აღდგომის ერთ თარიღზე. ჩვენ გვინდა ძმურად აღვნიშნოთ საბჭოს იუბილე და ვემზადებით ამისთვის“.

ეს თარიღი შემთხვევით არ არჩეულა. რადგან, პატრიარქ ბართოლომეოსის სიტყვებით, „ამ დღეს აღდგომის მარადიული ცნობა უფრო ღრმად ჟღერს, ვიდრე ოდესმე, როცა ჩვენი არამართლმადიდებელი ქრისტიანი ძმები და დები ზეიმობენ ჩვენი უფლის მკვდრეთით აღდგომას წმიდა აღდგომის დღესასწაულებით. ჩვენ ვლოცულობთ უფლის დიდებისთვის, რომ მომავალი წლის აღდგომის დღესასწაული (2025 - რედ.) არ იყოს მხოლოდ შემთხვევითი მოვლენა, არამედ მისი აღნიშვნის ერთი თარიღის დასაწყისი როგორც აღმოსავლური, ისე დასავლური ქრისტიანობის მიერ.

ამიტომ, 1000-წლიანი პაუზზის შემდეგ კათოლიკეებისა და მართლმადიდებლების პირველი ერთობლივი ლიტურგიის თარიღი ძალიან რეალისტურად გამოიყურება. მაგრამ ჩვენი გეგმების განსახორციელებლად ბევრი დრო არ არის. გარდა ამისა, მართლმადიდებლურ ეკლესიაში საკმაოდ ძლიერი წინააღმდეგობაა ფანარისა და ვატიკანის გაერთიანების გეგმებთან. მაგალითად, ბერძნული ეკლესიის მიტროპოლიტი სერაფიმ პირეველი თვლის, რომ „მართლმადიდებლური ეკლესიისთვის აღდგომის აღნიშვნის წესი უცვლელია და მისი შეცვლა არის „გმობა სულიწმინდისა და ეკლესიის ღვთიური შთაგონების მიმართ, რომელიც გვასწავლის, რომ სულიწმიდა ცხოვრობს მასში და ერეტიკოსებთან ურთიერთობა, როგორიცაა თანამედროვე ანტიქალკედონელები, კათოლიკეები და პროტესტანტები, კანონიკურად შეუძლებელია“.

შესაძლოა, გეგმის სწრაფად განხორციელების სურვილი, რომ ასეთი ხმები რაც შეიძლება ნაკლებად ისმოდეს, სწორედ იმით უნდა აიხსნას ეს სიჩქარე, რომლითაც ფანარი და ვატიკანი გაერთიანებისთვის ემზადებიან.
მეორე მიზეზი, ჩვენი აზრით, ალბათ ისაა, რომ პატრიარქ ბართოლომეოსს სურს ისტორიაში შევიდეს, როგორც კონსტანტინოპოლის ეკლესიის წინამძღვარი, რომლის დროსაც დაძლეული იყო დიდი განხეთქილება მართლმადიდებლებსა და კათოლიკეებს შორის.
რა განასხვავებს მართლმადიდებლებს და კათოლიკეებს?

ამ ორი მიზეზის გათვალისწინებით, გასაგებია, რატომ ამბობს პატრიარქი ბართოლომეო, რომ მართლმადიდებლებსა და კათოლიკეებს ერთმანეთისგან წმინდა ისტორიული და რიტუალური პრობლემები აშორებს, ვიდრე დოგმატური, რადგან ისტორიის გადაწერა უფრო ადვილია, ვიდრე დოგმატიკა. თუმცა, რომის კათოლიკური ეკლესიის შემთხვევაში, შეგვიძლია ვთქვათ, რომ არა მხოლოდ ისტორიული თვალსაზრისით, არამედ რიტუალური, კულტურული და მორალური ურთიერთობებით, კათოლიკეებთან იმაზე მეტი პრობლემა და უთანხმოება გვაქვს, ვიდრე ერთი შეხედვით ჩანს. მოვიყვანოთ კონკრეტული მაგალითები.

ამგვარად, სულ ცოტა ხნის წინ, კათოლიკე კარდინალმა გერმანიიდან რაინჰარდ მარქსმა აღავლინა მესა, საკურთხევლის წინ მიწის უზარმაზარი გროვა დაასხა. ქადაგების დროს მარქსმა თქვა, რომ „ადამიანი შეიქმნა მიწისგან, მტვრისგან და არის გარემოს ნაწილი“.

2020 წელს რომის კათოლიკური ეკლესიის უმაღლესმა ხელმძღვანელობამ მონაწილეობა მიიღო, იგივე გარემოსდაცვითი მიზეზების გამო, ე.წ. „პაჩამამას კატეხეზი“, წარმართული ღვთაება სამხრეთ ამერიკიდან. და ორი წლის შემდეგ, პაპმა თავად მიიღო მონაწილეობა წარმართულ "განწმენდის რიტუალში". შამანმა მოუწოდა სულებს, მიაპკურა „წმინდა კვამლი“ და შეასრულა რიტუალური მოძრაობები, რაზეც ფრენსის არავითარი რეაქცია არ მოუხდენია.

ამიტომ, გასაკვირია, რომ რამდენიმე კვირის წინ ამერიკის შეერთებულ შტატებში, კათოლიკურ ეკლესიაში, წირვის დაწყებამდე, წარმართული რიტუალი ინდოელი შამანის მონაწილეობით შესრულდა. ამ რიტუალის დროს რამდენიმე ქალი ტახტის გარშემო ცეკვავდა ტამბურის ხმაზე და შამანის გალობაზე. რომის კათოლიკური ეკლესიის იერარქმა, არქიეპისკოპოსმა ვიგანომ თქვა, რომ „ღვთისმსახურების დასაწყისში შამანური რიტუალი არის მკრეხელური აქტი, რომელიც ბილწავს უზენაესი ეპარქიის (ვისკონსინის) საკათედრო ტაძარს“ და „ბერგოლიოს ეკლესია (ანუ რომი პაპის - რედ.) - არის სექტა“.

და კარდინალი აბსოლუტურად მართალია. იმის გამო, რომ ბოლო დროს კათოლიკურ ეკლესიებში ჩადენილი ღვთისმგმობელი ქმედებების რიცხვი იმდენად დიდი და იმდენად შემაძრწუნებელია, რომ მათი ახსნა შეუძლებელია.

მაგალითად, 2024 წლის 4 მაისს, შვეიცარიაში, ქალი, რომელიც საკუთარ თავს "მხატვარს" უწოდებდა, სამი საათის განმავლობაში იჯდა ტახტზე, კათოლიკური ეკლესიის საკურთხეველში - ომის წინააღმდეგ პროტესტის ნიშნად და ასევე სურდა ხაზი გაუსვა ფემინისტური ტენდენციებისთვის რკე-ში.

ვენეციაში, ერთ-ერთ უძველეს კათოლიკურ ეკლესიაში, მოეწყო მამაკაცის საცვლების გამოფენა, რომელიც მიზნად ისახავდა „იდენტურობისა და დაკარგვის სიმბოლოს, ხაზს უსვამდა სხეულს, როგორც პოლიტიკურ ადგილს. გარდა ამისა, იტალიის კათოლიკურ ეკლესიაში აჩვენეს ნახატები, რომლებიც შეიცავდა ჰომოსექსუალურ მინიშნებებს, ასევე ასახავდა ქრისტეს ლგბტ პირების გარშემოცვაში.

და ისევ, სექსუალური უმცირესობებისადმი უზარმაზარ ყურადღებას, ისევე როგორც კათოლიკურ ეკლესიებში ჩატარებულ ღვთისმგმობელ ქმედებებს, არ შეიძლება ეწოდოს შემთხვევითი. იმის გამო, რომ რომის პაპმა ფრანცისკემ ხელი მოაწერა დოკუმენტს, რომელიც ნებადართულია ერთსქესიანი წყვილების „კურთხევის“ შესახებ და მიუხედავად იმისა, რომ კათოლიკური ეკლესიის მრავალი ერისკაცი, ეპისკოპოსი, კარდინალი და მღვდელი არ ეთანხმება, ეს დოკუმენტი უკვე გამოიყენება როგორც რიტუალური „კურთხევის“ გამართლება. ერთსქესიანთა ქორწინება, როგორც ეს მოხდა აშშ-ში, ჩიკაგოში, კათოლიკურ ეკლესიაში ორი ლესბოსელის „კურთხევის“ შემთხვევაში.
და ისევ, სექსუალური უმცირესობებისადმი უზარმაზარ ყურადღებას, ისევე როგორც კათოლიკურ ეკლესიებში ჩადენილ ღვთისმგმობელ ქმედებებს, არ შეიძლება ეწოდოს შემთხვევითი. იმის გამო, რომ რომის პაპმა ფრანცისკემ ხელი მოაწერა დოკუმენტს, სადაც ნებადართულია ერთსქესიანი წყვილების „კურთხევის“ შესახებ და მიუხედავად იმისა, რომ კათოლიკური ეკლესიის მრავალი ერისკაცი, ეპისკოპოსი, კარდინალი და მღვდელი არ ეთანხმება, ეს დოკუმენტი უკვე გამოიყენება როგორც რიტუალური „კურთხევის“ გამართლება. ერთსქესიანთა ქორწინება, როგორც ეს მოხდა აშშ-ში, ჩიკაგოში, კათოლიკურ ეკლესიაში ორი ლესბოსელის „კურთხევის“ შემთხვევაში.

შესაძლებელია თუ არა გაერთიანება?

თუ ამ ყველაფერს დავუმატებთ გერმანულ კათოლიკურ მოძრაობას, რომელიც ცნობილია სინოდალური გზის სახელით, რომელიც ცდილობს გაანადგუროს ტრადიციული კათოლიკური თეოლოგია ჰომოსექსუალური ქორწინების, ქალთა ხელდასხმისა და ტრადიციული მორალური დოქტრინის შესახებ, აშკარა გახდება, რომ კათოლიკური ეკლესია უკვე საკმაოდ შორს არის წასული. მისი საფუძვლებიდან, გამოხატული კატეხიზმში, არამედ ზოგადი ქრისტიანული ზნეობის საფუძვლებიდანაც. და ეჭვგარეშეა, რომ დროთა განმავლობაში მანძილი სახარებასა და რომის კათოლიკური ეკლესიის სწავლებებს შორის მხოლოდ გაიზრდება. ეს ნიშნავს, რომ მართლმადიდებლური ეკლესია კათოლიკეებთან ზიარების შემდეგ იმავე გზას გაივლის.

სწორედ ამ მიზეზით უნდა გვესმოდეს, რომ მხოლოდ კათოლიკეებთან ერთიანობის სურვილი არ არის საკმარისი ამ ერთიანობისთვის. იმიტომ, რომ არ შწეიძლება დაეთანხმოთ იმას, რაც ეწინააღმდეგება ეკლესიის სწავლებას. და თუკი კათოლიკეებთან ყველა დოგმატურ პრობლემას მოვაგვარებთ (რაც ძნელად შესაძლებელია), მაშინ ტაძრის სიწმინდის, წირვის, ზოგადად ეკლესიის ტრადიციებისა და ზნეობრივი თეოლოგიის მიმართ მკრეხელური დამოკიდებულების მაგალითებს არ შეიძლება დაუშვას სასურველ ერთობას. ვინაიდან გარეგნულად მათთან გაერთიანების ყველა მცდელობა, გამოიწვევს მართლმადიდებლური რწმენის არსის უარყოფას და საბოლოოდ, ქრისტესგან უარყოფას.

და ამიტომ, შემდეგ ჯერზე, როცა მოისმენთ საუბარს იმის შესახებ, თუ როგორ უნდა აღნიშნონ მართლმადიდებელმა ქრისტიანებმა აღდგომა, შობა და სხვა დღესასწაულები კათოლიკეებთან ერთად, ასევე აღასრულონ ლიტურგია და მიიღონ ზიარება იმავე თასიდან, მაშინ უბრალოდ ჰკითხეთ: უნდა გაკეთდეს ეს მანამ, სანამ ქალი დაჯდება ტახტზე , თუ შემდეგ? რადგან ამ კითხვაზე ამ პასუხზეა დამოკიდებული არა მხოლოდ მართლმადიდებლობისა და კათოლიციზმის ერთიანობა, არამედ თქვენი მარადიული ბედი.